Laat de anderen
maar bang zijn"
Frank en Ronald de Boer naar de States
Interview
door Simon Zwartkruis
foto's Louis van de Vuurst
Halverwege het gesprek tikt Ronald broer Frank op zijn been en
wijst naar buiten. Twee kleine blonde ventjes houden, gierend
van de pret, een tennisballetje hoog. Een paar seconden lijken
de gebroeders De Boer door sentimenten overmand. Met
twinkelende ogen tuurt de tweeling door het raam, voor even
een beeldscherm waarop ze hun eigen jeugd geprojecteerd zien.
Hoeveel dagen zullen ze op dezelfde wijze
hebben gevuld, vroeger, op de stoep voor
hun ouderlijk huis in Grootebroek? Als
Frank de Boer zijn feestje der herkenning
heeft gevierd, kijkt hij me fronsend aan en
zegt nog vaak terug te denken aan zijn
onbekommerde jeugd. Ronald knikt
instemmend. Ze hebben hun onbezorgde
leventje al jaren geleden vaarwel gezwaaid
en staan nu op de drempel van hun eerste
WK-toernooi. Frank en Ronald de Boer,
exact tien jaar Ajax-twins, over wat was,
wat is en wat gaat komen.
Het leven van een international kent allang
geen geheimen meer voor Frank en Ronald
de Boer. Toen de broers nog broertjes
waren, snuffelden ze in de diverse
nationale jeugdselecties al aan het grote
werk. Hun herinneringen aan die tijd?
Frank, grinnikend: "Tegenwoordig is
iedere interland natuurlijk ook een soort
Ajax-reünie, maar in de jeugd kon je echt
spreken van een vaste kliek. De Ajacieden
waren altijd in de meerderheid en hadden
meestal ook het hoogste woord. Qua
voetbal staken we er duidelijk bovenuit.
Dat merkte je vooral bij rondootjes op de
training. Dat was voor de jongens van Ajax
gesneden koek, de anderen konden het
vaak niet bijbenen."
Niet al te verwonderlijk, gelet op de namen
achter de zojuist gememoreerde Ajax-kliek.
De De Boertjes doorliepen hun
voetbaljeugd bij Ajax en Oranje zij aan zij
met Bryan Roy, Richard Witschge,
Marciano Vink en ook Danny Muller en
Richard Sneekes. Een gouden lichting, bij
Ronald op het netvlies gebrand als hij zich
van tijd tot tijd op Voorland meldt voor
een vergelijkend warenonderzoek. "Ja, ik
mag graag een jeugdwedstrijdje bij Ajax
meepikken. Dan betrap ik me er iedere
keer weer op dat ik met onze eigen lichting
ga vergelijken. Ik heb het gevoel dat onze
groep indertijd beter was, maar eigenlijk is
het ondoenlijk om dat tegen elkaar af te
zetten. Toen speelde ik zelf, nu sta je langs
de kant en heb je een heel ander beeld. Wat
me opvalt, en dat is prachtig om te zien, is
dat de sfeer en het type voetballers nog
precies hetzelfde zijn. Heel veel techniek en
een mooie vorm van branie. Typisch
Ajax."
Ajax-shirt voor de finale
Op 14-jarige leeftijd kwamen de
gebroeders gezamenlijk vanuit
Westfriesland de Watergraafsmeer
binnengewaaid. In de stad, waar iedereen
AJAX MAGAZINE JUNI 1994
