De supporters en ook de spelers konden hun lol niet op na de grandioze goal die Nwankwo Kanu produceerde in de thuiswedstrijd tegen NAC. Hier wordt kanu uitbundig gefêtereerd door Frank de Boer. op rij. Het was weer even slikken voor de Ajax-aanhang. Lichtpuntjes kwamen er uit het voetbalkamp (spelers en'technische staf) met de berichten dat de spelers zichzelf weer wat hervonden zouden hebben. Dat zou dan moeten blijken tegen NAC. Het vuurtje rond deze wedstrijd werd door iedereen aardig opgestookt. Zelfs de televisie vond de wedstrijd op 6 april belangrijk genoeg om die grootdeels rechtstreeks uit te zenden. Terecht, Ronald Spelbos en zijn manschappen roken Europees voetbal en konden zich eigenlijk geen misstap veroorloven terwijl Ajax, tja, dat moest eens laten zien dat het zichzelf hervonden had. Dat was zo en hoe! Nog zonder Litmanen, Oulida, Van Vossen en Finidi, liet de ploeg zien waartoe het in staat is en hoe goed het kan voetballen. Iedereen dartelde en speelde weer dat het een lust was. NAC werd volkomen overklast en kreeg, gelijk in Breda, vijf doelpunten om de oren. De eerste helft werd een demonstratie, uitgedrukt in vier doelpunten: Frank Rijkaard uit een vrije trap, Stefan Pettersson uit een strafschop, Mare Overmars uit een-twee met Ronald de Boer en ja, de droomgoal van Nwankwo Kanu, 17 jaar, 1.98 lang, schoenmaat 48, pas voor de tweede keer in de basis. Na de mooie zege over NAC volgde er een deceptie. De "uit"-wedstrijd in het Olympisch Stadion tegen Volendam werd met 1-0 verloren. De Volendamse barricade kon ook door Frank de Boer niet worden geslecht. In één keer werd de Nigeriaan de lieveling van het publiek met zijn buitenaardse goal: een stiftballetje tussen twee tegenstanders door, de keeper met een sleepbeweging uitspelen en met links scoren. Het publiek stond op de banken, de spelers waren dolblij en Kanu was op slag "Man of the Match". Ajax speelde een prima wedstrijd, en een "streep" van Stefan Pettersson bepaalde de eindscore op 5-0. Alle twijfels over het behalen van de landstitel waren onmiddellijk verdwenen en het Leidseplein kwam weer helder in beeld. Gladde alen De "uitwedstrijd" tegen Volendam (uitgeweken naar het Olympisch Stadion) leverde echter weer een domper op. Voor dertigduizend toeschouwers greep Ajax onmachtig naar de gladde Volendamse aal. Dat het elftal van trainer Rijsbergen zich in een bunker leek te hebben verschanst was vooraf te verwachten. Maar de grote overwinning op NAC en het voordeel in Amsterdam te spelen, sterkte de overtuiging dat Ajax de punten moest kunnen pakken. Het pakte anders uit. De enige echte Volendam-aanval in de eerste helft werd doeltreffend afgerond. Ajax kwam niet tot scoren. Ook niet in de tweede helft, waarin jari Litmanen en Finidi hun rentree maakten. De 1-0 nederlaag brandde als zout in de opnieuw opengereten wonde. De verliesbeurt in het Stadion besluit deze Kroniek. Inmiddels weet u meer over het wedervaren van onze club. En of het Leidseplein een realiteit is geworden of een fata morgana bleek.

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1994 | | pagina 12