Het gaat allemaal in een Amsterdams
dolletje, maar de ondertoon is bijna
grimmig.
Wanneer een tot dan vloeiende Ajax-
combinatie stokt doordat er ergens op
links niet voldoende controle over de bal
is, is Willem het hartgrondig oneens met
de man naast hem die de fout een beetje
vergoelijkt. "Hoe bedoel je: geeft niet? Het
geeft wèl. Hier moeten ze alles kunnen."
Fouten worden gedoogd
Willem overdrijft de waarheid iets. In de C
worden wel degelijk hoge eisen gesteld
door de technische leiding, maar dat
betekent niet dat er absoluut geen fouten
mogen worden gemaakt. Zeker op deze
leeftijd kan dat nog niet van de Ajacieden
worden verlangd. Maar Willem heeft
weinig boodschap aan die nuance. Even
later dwalen zijn gedachten even af.
"Het schijnt dat ze bij dat Sarajevo nou
willen gaan bombarderen. Ik geloof dat ze
met vliegtuigen die Serviërs gaan
aanpakken. Volgens mij moeten ze dat niet
doen. Als ze dat wel doen gaan die gasten
er pas echt tegenaan..."
Net als Willem aan een verhandeling
begint over hoe de verhoudingen in het
Joegoslavië van de Tweede Wereldoorlog
in het huidige bloedige geweld in Bosnië
doorwerken, scoort Kevin Bobson uit een
corner 3-0. Het wereldnieuws wordt op
slag verdrongen door de actualiteit:
"Die maakt die jongen knap..."
lucht over dat zijn fluitsignalen tot in het
ontwakende Diemen snerpen.
"Die man kan wel op drie velden tegelijk
fluiten," is dan ook het snedige
commentaar van een Zeeburgiaan die
tegen de afrastering geleund staat. Iets
verderop staat een Amsterdamse heer die
door iedereen met "Willem" wordt
aangesproken. Hij wekt met alles de indruk
bij het Ajax-meubilair te horen. Wanneer
de scheidsrechter dichtbij de zijlijn een in
zijn ogen verkeerde beslissing neemt - vrije
trap voor Zeeburgia - levert Willem zijn
eerste duidelijke commentaar van die
zondag: "Hij moet wel naar twee kanten
fluiten." Iets verderop lacht een man
afkeurend.
"Wat sta jij nou te lachen?" vraagt Willem
quasi dreigend.
"Wees jij nou maar blij dat ik lach, want
anders zou ik wel eens boos kunnen
worden," zegt de man vrolijk en op
gematigde toon.
"Nou," zegt Willem, "toevallig weet ik dat
die scheids' een Zeeburgiaan is. Ik heb hem
daar vaak over het veld zien racen, net als
nu. Maar hij moet wel normaal fluiten."
"Denk om je hart Willem," zegt de man
naast hem.
Ajax C2 presenteert zich: staand van links naar
rechts leider Wim Stuut, Geert Luyten, Jurgen
Seedorf, Rory Roubos, Karim Touzani, Robert
Tates, Jermain Blank, Kevin Bobson, Karlo
Radolovic en trainer Günther de Haan.
Gehurkt: Ruben van Veen, Paul Mulders, Liam
Westerveld, Lorenzo Netteb, Mike Eveleens, Dave
Eveleens en Vincent Heeren.
a a a v a r a 7 i m r a nnn i nn a
Uiteindelijk zal Ajax met 4-0 winnen.
"Tegen de echte veldverhouding in," weet
een Zeeburgia-vader in de kantine te
melden, maar hij wordt niet serieus
genomen door de hem omringende Ajax-
vaders.
Om 12 uur is de Cl aan de beurt.
Tegenstander is Buitenboys BI uit Almere.
Hier is het verschil met de opponenten
soms dus wel twee jaar. Ajax moet
voldoende weerstand krijgen en dus
moeten de spelers tot en met de C-junioren
in hogere leeftijdsklassen uitkomen. In dit
geval betekent het dat het fysieke verschil
met Buitenboys gemakkelijk waarneembaar
is, hoewel bij Ajax ook enkele uit de kluiten
gewassen jongens spelen.
Het eerste fluitsignaal laat even op zich
wachten. Ook de scheidsrechter spelen
kennelijk de zenuwen parten. Zozeer zelfs
dat hij, nadat hij al heeft ingeademd, merkt
dat hij zijn fluitje in de kleedkamer heeft
laten liggen. In gestrekte en beschaamde
draf spoedt hij zich het veld af. Om warm
te blijven wordt de zak met ballen voor de
Ajax dug-out omgedraaid en ook
Buitenboys haalt wat ballen te voorschijn.
Het fluitje ligt op een dermate ongelukkige
plek dat deze extra warming-up lang
genoeg duurt om een betrouwbare
voorspelling te doen over de
krachtsverhoudingen tussen Ajax Cl en
Buitenboys BI. Bij Ajax worden de trucjes
uit de kast gehaald en danst de bal sierlijk
van voet tot voet. Bij Buitenboys gaat dat,
ondanks moedige pogingen, duidelijk
stroever. Als de scheidsrechter de wedstrijd
begint, wordt duidelijk dat Ajax een maatje
te groot is. De doelpunten vinden
makkelijk hun weg. Willem, hij staat
opnieuw langs de lijn, Sjaak Swart, Piet
Keizer, Ton Pronk en Co Adriaanse, om er
maar een paar te noemen, zien hun club
dit keer met 7-0 winnen. De Cl speelt
volwassen, compleet met
vertragingstechnieken als de tegenpartij
een vrije trap toegekend krijgt. De bal
krijgt zogenaamd per ongeluk nog een
laatste tikje mee zodat een Buitenboy er
eerst achteraan moet om de bal daarna pas
schietklaar te kunnen leggen. De
scheidsrechter moet regelmatig de
mondigheid intomen. De Ajacieden
gedragen zich weliswaar gedisciplineerd,
maar er klinken toch regelmatig korte
oa
