Het wordt menens De C-junioren van Ajax MIIP «li I III 33HBELJRH t t Op Voorland door Raymond Bouwman foto's Louis van de Vuurst Uit alles blijkt dat het nu menens is. Bij de C-junioren weet iedereen dat het grote werk eraan zit te komen, als het al niet begonnen is. In de categorie tussen 12 en 14 beginnen de lichamen zich te rekken. Bij sommige spelers echter heftiger dan bij anderen, zodat het onderlinge verschil in lengte en kracht aanzienlijk is. De kerels en de jongetjes lopen door elkaar, maar natuurlijk wel allen volgens de bekende Ajax- patronen. Op de dag van Ajax - PSV, staat op Voorland om 10 uur de C2 klaar om tegen Zeeburgia Cl te spelen. Het is fijn rustig weer en op het veld is zand gestrooid als wapen tegen de overvloedige regenval van de afgelopen maanden. Als de spelers het veld betreden staan de gezichten strak. Bij Zeeburgia omdat ze tegen Ajax moeten; bij Ajax omdat ze tegen Zeeburgia moeten. Zeeburgia is zo'n beetje het achterland van Voorland. Wie het (net) niet haalt bij Ajax gaat naar Zeeburgia. Dat betekent dat de club van oudsher over goede voetballers beschikt. Het tenue is ook nog bijna hetzelfde als dat van Ajax, alleen de rode baan ontbreekt, haast symbolisch. De Zeeburgianen zijn over het algemeen één jaar ouder dan hun tegenstanders. Ajax speelt namelijk met eerstejaars C-junioren. Je kunt het een beetje zien, maar eigenlijk lopen in beide teams de grote en kleine jongens door elkaar. De groeispurt heeft niet bij iedere speler gelijk ingezet. Het spel wordt van beide kanten uitgevoerd door jochies en slungels, en alles daartussen. Ajax heeft het niet gemakkelijk. Zeeburgia A De selectie van Ajax C1. Staand van links naar rechts: leider Jan van Eijden, Michael van 't Kruis, Bob Gehring, Wouter van Heerik, Raymond van Emmerik, Serge de Groot, Guido Landzaat, Andy van de Meyde, Jeryl Tong en Fa en trainer Günther de Haan. Gehurkt: Derryl Douglas, Mark Stuut, Andrew van Rhee, Mikey Lamey, Sander Keller, Jaimy Heezemans, Nicky Eelhardt en Pascal Heye. heeft zo nu en dan zelfs een optisch overwicht. Doelpunten levert het echter niet op. Het Zeeburgia-publiek staat zich te verbijten. In vergelijking met de D- junioren zijn ook de ouders met een serieuzere zaak bezig. Er valt weinig vertedering meer waar te nemen langs de lijn. Iedereen is zich op een of andere manier bewust dat het hier om de winst gaat. Ook de ouders worden volwassen. Het gejuich bij doelpunten is redelijk fanatiek. En het is het Ajax-publiek dat kan juichen, want terwijl Ajax niet echt veel sterker is, staat het toch al vrij snel met 2-0 voor. De opvallendste figuur op het veld is echter de scheidsrechter. Hij volgt het spel letterlijk op de voet en heeft ondanks die krachtsinspanning telkens nog zo veel Ji W AA A A 7 I KI C AODII A O O A Q1

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1994 | | pagina 93