Johan Cruijff glipt in het stadion van Benfica langs
keeper Henrique. Ajax trok in Lissabon de 3-1
nederlaag in Amsterdam met dezelfde cijfers recht,
zodat een beslissingswedstrijd noodzakelijk werd.
In dit stadion wordt José Andrade met de
fenomenale ploeg van Uruguay voor de
eerste keer Olympisch kampioen en behaalt
het Italiaans elftal met de sterspelers
Giuseppe Meazza (naar wie het stadion in
Milaan is vernoemd) en topscorer Silvio
Piola haar tweede wereldtitel. Cor van der
Hart wint hier in 1953 met zijn club Lille de
Franse Beker. Het grote Brazilië geeft in 1963
een fraaie demonstratie in deze arena. De
wereldkampioenen winnen met 3-2 en Pelé
scoort alle treffers. Er is hier dus ook
voetbalverleden, maar de grote faam dankt
dit stadion aan het vijf-landen-toernooi,
rugby dus. Andrade, Meazza en Pelé, drie
van de allergrootste voetballers aller tijden,
hebben hier hun sporen achtergelaten,
wanneer Johan Cruijff met Ajax het veld
betreed.
Kaartentekort
Voordat hij dat doet, raakt heel Nederland
al in de ban van de beslissingswedstrijd. Nog
nooit had Ajax een halve finale bereikt in de
Europa Cup. Het moest nu maar eens
gebeuren. De roes is voor die dagen
onvoorstelbaar. "Duizenden landgenoten
reisden naar Parijs, per chartervliegtuig, per
bus, per trein, met eigen auto, een paar zelfs
gewoon op de fiets of liftend. En toch kwam
het duel ook thuis in de huiskamers op de
televisie. Maar iedereen wilde erbij zijn, de
Ajax-droom meemaken", schrijft Hans
Molenaar in zijn Europa Cup-jaarboek.
"Hoeveel Nederlanders er precies naar Parijs
zijn gereisd, werd niet duidelijk. Ajax kreeg
27.000 toegangskaarten toegewezen, men
stond er bij het Ajax-stadion voor in de rij.
Maar aan die kaarten had men niet genoeg.
Ajax vroeg extra kaarten, maar tenslotte was
vol vol." Het moeten er volgens latere
schattingen veertigduizend zijn. Het Stade de
Colombes kent in ieder geval een record van
63.000 toeschouwers, waarvan hooguit
tienduizend Fransen. De "Zilvervloot" galmt
dagen later nog na in het stadion. Ajax
treedt aan met de volgende elf spelers: Gert
Bals, Wim Suurbier, Barry Hulshoff, Velibor
Vasovic (aanvoerder), Theo van
Duivenbode, Henk Groot, Ton Pronk, Sjaak
Swart, Inge Danielsson, Johan Cruijff en Piet
Keizer.
Benfica-coach Otto Gloria kiest voor:
Henrique, Cruz, Humberto I, Humberto II,
Adolfo, Toni (de huidige trainer van de
club), Jacinto, Graca, Eusebio, Torres en
Simoes. Het wordt een spannende wedstrijd,
maar geen goede. Beide ploegen nemen
weinig risico's en de Ajacieden krijgen niet de
kans Benfica onder druk te houden. De
spanning stijgt, want de Lusitaniërs zijn
bedreven om met een counter het duel te
beslissen. Michels neemt zo min mogelijk
risico's. Hij is er van overtuigd dat op den
duur de balans toch in het voordeel van zijn
ploeg moet doorslaan. Na negentig minuten
is de stand nog dubbel blank, maar het
legioen wanhoopt niet. Zelfs de neutrale
verslaggevers twijfelen er niet aan dat Ajax
van de twee de beste ploeg is. Het wachten op
de beslissende treffer duurt niet lang. In de
tweede minuut van de extra speeltijd slaat
Cruijff toe. Zijn bewaker Adolfo maakt een
fout. De frêle spits profiteert en werkt de bal
achter de grabbelende Henrique. Het Stade
de Colombes explodeert: Ajax is over de
drempel van het Europese topvoetbal.
"Uniek, zo'n vreugde-explosie hebben wij in
Frankrijk nog nooit beleefd bij een
doelpunt", meldt een journalist van het
Franse sportdagblad L'Equipe. Te midden
van de deinende massa maakt Inge
Danielsson met twee treffers aan alle twijfels
een einde. TV-verslaggever Herman Kuiphof
roept de schaduwspits uit tot de dierbaarste
Zweed van Amsterdam. Dokter Rolink haalt
een fles champagne uitzijn dokterstas en
ontkurkt hem bij het eindsignaal van de
Franse scheidsrechter Machin. Het
Hollandse feest verplaatst zich naar de
Lichtstad zelf. Voor een avond is Paris
mooier dan Amsterdam. Place Pigalle wordt
een veredeld Leidseplein. Michels is behalve
van zijn ploeg onder de indruk van het
supporterslegioen: "Het is fijn om in het
buitenland op zo'n enthousiast publiek te
kunnen bouwen. Het is zo belangrijk voor de
sfeer."
Ik wandel nog een keer door de, vanwege de
afgebroken helft, zielig aandoende arena.
Na Ajax - Benfica is er nooit meer een
wedstrijd van internationaal kaliber
gespeeld. Al meer dan een kwart eeuw. Ik
denk aan een interview met Jaap van Praag,
dat ik vlak voor zijn tragisch overlijden
maak. Ik vraag hem naar zijn mooiste
ervaring als voorzitter van Ajax. "Er zijn
zoveel hoogtepunten, maar één steekt er
bovenuit: Parijs is absoluut het mooiste
moment geweest. Tienduizenden
supporters in dat stadion, een dag
onderweg alleen voor onze club. Na die
wedstrijd beseften we dat Ajax een topclub
was geworden."
AJAX MAGAZINE APRIL 1994
