eenvoudige wetmatigheid dat wanneer het
eerste goed draait, de hele club goed draait.
Dat blijkt ook de laatste tijd. Want niet
alleen het eerste staat bovenaan..."
Ondanks de grote veranderingen die Van
Gaal samen met het bestuur heeft
doorgevoerd in een van nature conservatief
lichaam als een voetbalclub, hebben de
prestaties er op korte termijn niet onder
geleden. Het eerste jaar onder Van Gaal
werd de UEFA-Cup gewonnen, het tweede
de KNVB-beker. Deze volgorde volgend is
dit jaar het kampioenschap aan de beurt.
Niet alleen Van Gaal hunkert naar de
nationale hoofdprijs.
"Ik denk dat iedere Ajacied verlangend
uitziet naar die kampioensschaal. Ik zelf
ook. Dat speelde ook een - weliswaar
kleine - rol bij mijn contractverlenging. Ik
heb toch het gevoel dat mijn werk niet
helemaal afkan zijn als ik met deze club
nog geen kampioen ben geworden. Dat
ontbreekt er nog aan. Net als het spelen in
de Champions League. Als je streeft naar
het hoogste moet dat als trainer toch
uiteindelijk je doel zijn. Dat is het hoogste
podium waarop je kunt acteren. Wie weet
lukt ons dat in de komende twee jaar.
Voorlopig lijken we dit seizoen op de
goede weg."
De beroepsopleiding voetbal
In de besprekingen tussen Louis van Gaal
en het bestuur ging het slechts over details.
Bepaalde afspraken werden aangescherpt.
Maar er waren geen grote struikelblokken.
"Als er nog veranderingen in de structuur
moeten worden doorgevoerd, dan is dat in
de jeugdopleiding. Maar daar heb ik geen
zeggenschap over. Dat is het terrein van Co
Adriaanse. Natuurlijk blijf ik op de
achtergrond wel een klankbord voor hem,
maar dat komt ook doordat ik altijd in
jeugd geïnteresseerd zal blijven. Ik ben niet
voor niets leraar geweest... Kijk, toen ik
geroepen werd tot dit ambt, zoals dat heet,
heb ik direct gezegd dat ik hooguit één jaar
als technisch directeur in de gangbare
betekenis wilde werken. Ik vond de
structuur niet goed. Ik vond dat het
betaalde voetbal en de jeugd van elkaar
moesten worden losgekoppeld. In die zin,
dat er iemand anders verantwoordelijk
voor zou moeten zijn. Toen we dat idee
invulling moesten geven, werd mij de
vraag gesteld: wat wil jij dan zelf worden?
Wil je directeur betaald voetbal worden of
directeur opleidingen? Dat was eigenlijk
geen eenvoudige vraag. Ik heb toen serieus
overwogen om directeur opleidingen te
worden. Mijn hart ligt immers bij de jeugd.
Dat is toch mijn grote liefde. Maar ik had
toch te veel ambitie om me ertoe te
kunnen beperken. Alleen opvoeden is niet
genoeg voor mij. Ik wil namelijk ook
presteren. Waarmee ik overigens niet wil
zeggen de Ajax-jeugd niet zou moeten
presteren, want die druk vormt juist een
wezenlijk onderdeel van de opleiding.
Maar ik wil in de top werkzaam zijn. En de
top, dat is het eerste... Maar ik moet eerlijk
zeggen dat ik een gouden periode heb
gehad als trainer van de Al. Dat meen ik
echt. Ik dacht toen dat ik misschien nooit
meer zo'n periode zou meemaken, niet
wetende dat ik nog eens de UEFA-Cup zou
winnen. Maar als je met jeugd werkt heb je
meer rendement en meer dankbaarheid.
Meer rendement omdat je ziet dat spelers
onder jouw leiding duidelijk betere
voetballers worden en meer dankbaarheid
omdat daar bij de jeugd nog plaats voor is.
Je krijgt meer terug over het algemeen. Ja,
als je als hoofdtrainer de UEFA-Cup wint,
of de KNVB-beker, of je wordt kampioen,
dan krijg je tijdelijk ook veel terug. Maar
de voldoening bij de jeugd is van een
andere orde. De dankbaarheid die je van
spelers krijgt, van ouders... Daar hecht ik
aan. En in de top van het betaalde voetbal
is er geen sprake meer van dankbaarheid.
Dat kan ook niet. Sterker nog, dat mag ook
niet. Daar moet het professioneel, zoals dat
dan heet. Dan gaat het om salaris. Als je
eenmaal daar gekomen bent, moet je
gehonoreerd worden. Op dat moment is
dankbaarheid niet meer gepast. Wederzijds
respect, dat wel. Dat moet er zijn. Het gaat
om het uitoefenen van een vak. En juist
daaraan, aan dat besef, heb ik veel
geprobeerd te doen bij de spelers: dat ze
het voetbal vakmatig gingen beoefenen.
Want het is een vak. En dat betekent dat je
er iedere dag voor honderd procent mee
bezig moet zijn. Niet half. Het heeft me
moeite gekost om de spelers daarvan te
doordringen. Het gaat erom dat je als
speler iedere dag bezig moet zijn met jezelf
te verbeteren. En dat dus in tegenstelling
tot het fysiek op peil houden van jezelf.
Nee, je bent beroepsvoetballer. Het is je
vak. Het moet niet je drijfveer zijn om te
voldoen aan je verplichtingen, het moet je
drijfveer zijn om je talent tot het uiterste te
benutten. Er is geen speler volmaakt.
Iedereen heeft zwakke kanten. Als je beter
wilt worden moet je wat goed is
aanscherpen en wat minder goed is
verbeteren. Als je het voetbal ziet als een
vak, kun je ook op je dertigste nog volop
bezig zijn om je te verbeteren. Vroeger was
het zo, in mijn tijd en daarvóór, dat het
nog altijd een uit de hand gelopen hobby
was. Want we hadden toch allemaal op
straat gevoetbald en dat vonden we toch
allemaal zo leuk?! En toen kreeg je er ook
nog geld voor. Prachtig! Maar
tegenwoordig is het een heuse
beroepsopleiding. Een hogere
beroepsopleiding. Ik hoop en verwacht dat
het op den duur ook steeds meer als
zodanig zal worden erkend.
De afzonderlijke bv'tjes
Uiteindelijk ziet Van Gaal zich terugkeren
bij de jeugd. Maar eerst nadat hij ook een
buitenlands avontuur achter de rug heeft.
Er is veel gespeculeerd over de Italiaanse en
Spaanse mogelijkheden die Van Gaal zou
hebben. Al dit jaar kon hij aan de slag bij
diverse topclubs. Zelfs in de week waarin
hij zijn contract bij Ajax verlengde stond in
Voetbal International te lezen dat Inter
Milaan de voormalige gymleraar uit
1»
AIAV AA A r. A 7 I KI C ADDII 1 QQ A
