Hoe heeft U die ervaren?
"Een burgemeester moet altijd begrip
kunnen opbrengen. Maar begrip en geduld
zijn twee verschillende zaken. Ik had alle
begrip voor de mensen van het Olympisch
Stadion die als leeuwen gevochten hebben,
want het doet ons allemaal pijn dat dit
brokje geschiedenis tegen de vlakte moet.
Ik heb daar 45 jaar alles meegemaakt wat er
maar mee te maken was en ik zie bepaald
niet verlangend uit naar het moment dat
de sloperbal in 1996 of iets later het echte
einde van het stadion aankondigt. Of er
van het oude Olympisch Stadion als
herinnering iets blijft bestaan is een zaak
van de deelraad Zuid. Zonder mij daarmee
te bemoeien hoop ik toch dat bijvoorbeeld
de toren als aandenken gespaard blijft.
Ik heb er daarnaast ook begrip voor dat
een gemeente, welke dan ook, z'n
gemeentelijke belangen zo goed mogelijk
probeert te verdedigen. Daartegenover heb
ik geen begrip voor dat ein-de-loos tot ik
weet niet hoeveel uitvechten van
procedures. Dat men niet tweemaal maar
wel twintigmaal een procedure begint. Ik
bedoel, in de voetballerij is een wedstrijd
na 90 minuten gelopen. Soms is er dan nog
wel een verlenging en wat strafschoppen
maar dan is het ook klaar!
Maar in een bestuur worden er dan nog
wat rondes aangeplakt, waarvoor ik weinig
geduld kan opbrengen. Vooral ook omdat
in de eerste rondes gebleken was dat alles
juridisch goed in elkaar zat"
Heeft U ooit getwijfeld dat het stadion
er zou komen
"Ja, ik heb vele malen getwijfeld, zeker wel
tien keer. We hebben zeer vele, uiterst
kritische momenten meegemaakt. Eén
ervan was bijvoorbeeld de politieke
besluitvorming, want het lag aanvankelijk
allemaal nogal omstreden in het vorige
college van B W. Het was zeer
controversieel. Het huidige college is er als
één man achter gaan staan. En de
gemeenteraad.
Ik had ook ernstige twijfel of we het
politiek zouden doen. Zouden we het
financieel rond krijgen? Kijk alleen maar
naar de aanvankelijke gesprekken met de
eerste financiers die tot niets hebben
Burgemeester Ed van Thijn, hier in gesprek met
Tijn Middendorp van het Ajax Magazine: "In het
buitenland kent niemand de burgemeester van
Amsterdam, maar wèl Frank Rijkaard!"
geleid. Neem ook de aandelenemissie, die
eigenlijk flopte vanwege de Golfoorlog.
Het feit dat de ABN/AMRO toen het lef
heeft gehad om de hele aandelenemissie
van haar garantie te voorzien was een grote
doorbraak.
Dan was er nog de vraag of we de
begrotingen rond zouden krijgen en het
keiharde juridische gevecht met de mensen
van het oude stadion. Dat allemaal heeft
ons wel eens tot twijfel gebracht. De
verdere procesgang bij de Raad van State
en de civiele rechter, je weet het maar
nooit. Pas toen het laatste fluitsignaal
geklonken had, ging er gejuich op.
We mogen echt respect hebben voor het
doorzettingsvermogen van alle
betrokkenen"
Zou U ook zo hebben gehandeld als
uw collega van Ouder Amstel?
"Dat kan ik niet zeggen. Ik vecht me ook
dood voor mijn gemeente. Overigens denk
ik dat hij wel eens spijt zal hebben dat de
zaak nu een paar honderd meter is
opgeschoven. Dat laat hij ook wel eens
blijken; want hij zou ook de revenuen
gehad hebben."
Waren er nog opmerkelijke
momenten?
"Absoluut. We moeten zeker niet die
briljante zet vergeten van één van de
ambtenaren. Toen het mis ging met Ouder
Amstel kwam hij met het idee de zaak te
combineren met het Transferium. Dat was
enerzijds een linke zaak omdat we te
maken kregen met een nieuwe partij. Een
nieuwe bron van middelen moest worden
aangeboord, een nieuw ontwerp moest
worden gemaakt, maar alles is zo snel
gelukt dat wij zonder vertraging een
aangepast ontwerp gekregen hebben.
Dit alles maakte het stadion overigens niet
duurder, wel het complex maar een
transferium hadden wij in het kader van
het terugdringen van de automobiliteit
toch nodig.
