jong, is het tweede Nigeriaanse talent dat
Ajax rijk is. "Door af en toe wat voor Kanu
te vertalen hoop ik dat hij alles goed kan
oppikken hier. Hij komt ook vaak bij ons
over de vloer, eet dan een hapje mee. Ik
kende hem in Nigeria al persoonlijk. Het is
een heel groot talent, hij is heel veelzijdig.
Ik ben blij dat hij nu bij Ajax speelt."
Zoals Ajax al maanden de handen
dichtknijpt met de komst van Finidi
George. Na zijn eerste twee reservebeurten,
bij het Supercup-duel tegen Feyenoord en
de competitie-ouverture tegen RKC, sloeg
hij tijdens zijn officiële debuut in de basis
genadeloos toe. De verdedigers van FC
Utrecht worden nu nog steeds badend in
het zweet wakker als de film van die
memorabele zondagmiddag 22 augustus
weer in hun dromen wordt afgedraaid.
Met zijn machtige, grote passen, zijn
vloeiende slaloms en zijn op maat
gesneden voorzetten speelde Finidi die dag
de Utrecht-defensie compleet aan flarden.
Twee weken later lag Amsterdam definitief
aan de voeten van 'King Assist'. Zijn
openingstreffer in de kraker tegen PSV, in
een volgepakt Olympisch Stadion,
bezegelde de bliksemsnelle doorbraak van
Finidi George. "Het is al met al heel snel
gegaan", glimt de oogappel van het
Amsterdamse publiek. "Maar het is
natuurlijk ook heerlijk voetballen in een
elftal als Ajax. Iedereen kent zijn taak en
voert die goed uit. In de Nigeriaanse
competitie wordt met veel minder overleg
gespeeld, veel egoïstischer ook. Daar is
iedereen heel gehaast op zoek naar een
doelpunt. Bij Ajax is voetbal veel meer een
teamspel, uitgevoerd door mensen die ook
nog eens hele grote individuele kwaliteiten
hebben. Ik vind het niveau van de
Nederlandse competitie trouwens over de
hele lijn vrij hoog liggen. Van een
aanvallend team als Vitesse kan ik echt
genieten. Spelers als Hans Gilhaus en that
Cocu-boy, dat zijn pure klassevoetballers.
Maar ik denk dat er in onze huidige vorm
maar weinig clubs in Nederland aan ons
kunnen tippen. Daarbuiten is moeilijk
voor mij te beoordelen. Ik weet wel, dat als
deze groep bij elkaar blijft er hier mooie
dingen staan te gebeuren. Dan is the sky the
limit"
Denken aan het WK...
Ook over de toekomstperspectieven van
het Nigeriaanse nationale team is Finidi
hoopvol gestemd. Hoe kan het ook anders
met een naam, die 'zonnige toekomst'
betekent. Het WK-debuut, zijn ultieme
jongensdroom, nadert. Vier jaar geleden
versperde Cameroun in een allesbeslissend
onderling duel de weg naar Italië, maar in
de Verenigde Staten zijn de Super Eagles
van de partij. Finidi zelve kookte op 8
oktober van het vorige jaar
hoogstpersoonlijk het hoogtepunt uit de
Nigeriaanse voetbalgeschiedenis voor, door
zijn land in het cruciale treffen met Algerije
aan het broodnodige laatste
kwalificatiepunt te helpen. En hij ruikt
kansen in Amerika. Met de internationale
ervaring van spelers als Daniël Amokachi
(Club Brugge), Augustine Okocha
(Eintracht Frankfurt), Stephen Keshi
(tegenwoordig RWDM) en Uche
Ogechukwu (Fenerbahce) is de eerste
ronde overleefbaar, meent Finidi. "We
hebben met Argentinië, Bulgarije en
Griekenland een zware poule getroffen,
maar ik ben niet bang voor ze. We gaan
niet naar Amerika om alleen maar mee te
doen. We willen de wereld laten zien waar
we toe in staat zijn. En dat is veel. Over
onze voorbereiding op het WK is nog niet
veel bekend. Eind maart doen we mee aan
de Africa Cup, dan zal ik waarschijnlijk
twee weken niet voor Ajax in actie kunnen
komen. En verder hebben we aan een paar
weken trainen in Amerika genoeg om er
klaar voor te zijn. Wat mij betreft gebeurt
dat gewoon onder Clemence Westerhof. Ik
weet dat er veel geruchten over hem de
ronde doen. Dat hij wel eens zou
discrimineren of geld zou verdienen aan
Europese transfers van Nigeriaanse
voetballers. In die discussie meng ik me
niet. Ik ben trouwens van mening dat het
so wie so het beste is om een buitenlandse
trainer als bondscoach van Nigeria te
hebben. Die hebben overwicht, daar
nemen de spelers tenminste wat van aan.
Maar goed, mijn voornaamste zorg is dat
ik speel in Amerika. En voor welke trainer
ik dat doe maakt me niet uit."
"Ik hoop dat we het Afrikaanse voetbal in
Amerika een goede dienst kunnen
bewijzen", vervolgt Finidi. "Want Afrika
gaat opstomen als voetbalcontinent, reken
daar maar op. Naast Nigeria en Cameroun
gaan ook landen als Zuid-Afrika, Ghana en
Ivoorkust van zich doen spreken. Het is
alleen te hopen dat de voetbalbonden gaan
inspringen op die successen. In Nigeria
liggen nu ook allemaal mooie plannen op
tafel om de talenten in eigen land te
houden. Maar ik vrees dat dat een zeepbel
is. Er wordt in Nigeria sportief en financieel
niet goed voor de talenten gezorgd. Dan
verlies je al snel de liefde voor het spel en
dan is het snel gedaan met je loopbaan.
Daarom is het ook zo belangrijk om op
jonge leeftijd in Europa aan de slag te
komen. En zeker bij een club als Ajax. Dat
was voor mij echt een schot in de roos. Ik
heb er nog geen moment spijt van gehad."
En dan is zijn spraakwater opgedroogd.
Finidi veert overeind uit zijn stoel en
wandelt richting uitgang van het sportcafé.
Pas dan wordt een stiksel op de kontzak
van zijn spijkerbroek zichtbaar: het
clubembleem van Ajax. Vlak voor de deur
draait hij zich nog één keer om. En vraagt:
"Zou je alle Ajax-supporters willen
bedanken voor de fantastische steun die ze
me elke wedstrijd weer geven? Daar word
ik helemaal warm van. Vooral tijdens mijn
eerste, moeilijke periode hier heb ik daar
veel kracht uit gehaald. En nog steeds. The
Finidi-song zweeft doordeweeks vaak door
mijn hoofd. En dan voel ik me intens
gelukkig."
AIAY AA AT. A7INF FFRRI I ADI 1 QQA
