Clarence Column door David Endt Hilton Istanbul ligt op een heuvel en vanaf het térrasJe een fraai uitzicht op de Bosporus. Het is een stralende dag. Aan de andere kant van het heldere water ligt Azië bijna binnen handbereik. Een lieflijk panorama. Alleen daar, tussen terras en Bosporus: een stadion! Een arena die woelt en deint van d zwart en wit. Het is een stadion dat, ruim zès uur voorde wedstrijd al bijna volledig is volgestroomd met supporters vah de club uit de wijk Besiktas. Besiktas speelt v anavond Europa Cup-voetbal. Tegen Ajax. Het wordt een moeilijk avondje. Zo'n avond waarop jonge voetballers echte kerels worden, gespoeld door de spanning die je goed moet vertalen. Niet in angst en onzekerheid, maar in moed en overtuiging. Ik denk aan Clarence Seedorf en aan hoe oud ik was toen ik zeventien was... Wanneer ik het stadion binnenga is het avond. De lucht kleurt paars en uit het stadion klinkt het eentonige gerombom van trommels, afgewisseld door felle spreekkoren. De nacht waarin zak door het militaire cordon verdwijnen kijkt Clarence nog een keer om. Het neonlicht van het hotel boven het veld van vierkante lichtjes meldt eenzaam zijn naam aan de nacht. Beneden trekt een onzichtbaar schip een witte lijn door de inktvlek die de Bosporus is. Turkse nacht. De nacht waarin een kerel werd geboren. Foto: Louis van de Vuurst kerels geboren worden valt snel. Besiktas doet de warming-up in de catacomben. Ajax niet. Om half acht wijkt het cordon militairen bij de mond van de spelerstunnel om de Ajacieden doorgang te geven. Warming-up op het veld. Het is de beste methode om alvast te wennen aan het vocale geweld. Ik zoek Clarence Seedorf. Daar loopt-ie, in de hel van Besiktas Tien minuten duurt het zoeken naar vaste grond onder de voeten. De aarde trilt nog een beetje ui de geplastificeerde bal glipt makkelijk van de schoenen. Het gras is van een stugge kwaliteit. Maar Clarence overwint. Zijn kalme zekerheid is zo verbluffend. Snel controleren zijn voeten de bal en zijn oogopslag flitst tegen het zwart-witte decor van de lange tribune. Het ritme van de trommels voert hem naar de ideale cadans. Onverstoord bewegen zijn benen, soms wat sneller, soms wat kalmer maar nooit wekt zijn lijf de indruk dat het zich forceert. Clarence temt de bal in de kleine ruimte en, met twee Turkse voetballers tegen hem aan, toont hij met een simpele varrassing aan dat ontsnapping mogelijk is uit deze val. Daar gaan de benen weer in onverstoorbaarheid. Cool. De korte versnelling opent een ruimte en zijn afgemeten voorzet wordt door Diego de Fin tot goal gepromoveerd. Het gezang en de drums van de Besiktas aanhang is verbrokkeld, het verzet gebroken. Voor Clarence hoeft de wedstrijd niet te eindigen. Het voetbalgenot maakt hem onvermoeibaar. Voordat de Ajacieden met de 4-0 overwinning op

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1993 | | pagina 93