Als je goed gespeeld hebt, krijg je een compliment; als je slecht speelde, krijg je kritiek. Dan zegt hij wat je fout gedaan hebt. Ik vind dat prettig. Als ik beter wil worden, moet ik eerst weten wat ik niet goed heb gedaan. Soms heb ik het niet in de gaten als ik iets fout doe." Oefenen op traptechniek Er lijkt dit seizoen weinig aanleiding voor ontevredenheid over of kriti'ek op Litmanen. En toch benadrukt de speler zelf dat hij nog veel dingen verkeerd doet. De bescheidenheid van de veelscorende speler over zijn opvallende doelpuntenreeks valt met zijn voorliefde voor het teamspel te verklaren. Hij benadrukt bij herhaling dat doelpunten niet door één persoon worden gemaakt. Dat neemt niet weg dat de koelbloedigheid van de Finse schaduwspits een belangrijke factor is geworden voor het Ajax van het seizoen '93-'94. Litmanens traptechniek is bijzonder zuiver. "Op die penalty tegen Volendam na dan," schampert hij over zijn eigen falen. Maar hij antwoord bevestigend op de vraag of hij veel op die traptechniek heeft geoefend. "Ik heb altijd veel op techniek getraind. Dat deed ik al in Finland. Ik had het geluk dat in mijn geboorteplaats Lahti de grootste sporthal van Scandinavië stond, met een grasveld van 100 bij 65 meter. Daar kon ik dus ook in de winter, met een dikke laag ijs op de meren en een pak sneeuw op straat, iedere dag aan mijn voetbaltechniek werken." Er wordt niet door veel jongens op straat gevoetbald in Finland. Het klimaat nodigt het grootste deel van het jaar ook eerder uit tot andere sporten als skiën en ijshockey. "En als we al voetbalden op een grasveld in een park werden we regelmatig weggestuurd. Maar bij die partijen ging het denk ik net zo als hier. Je was een bekende speler. Als we net naar Engels voetbal hadden gekeken was je een Engelse speler, en anders was ik Maradona. Ik kende hem niet, maar de oudere jongens met wie ik speelde noemden mij altijd Diego, omdat ik klein was en donker haar had. Ik wist niet wie Diego was. Voor het eerst hoorde ik over hem toen hij niet voor het WK 1978 geselecteerd werd. Daar was toen veel om te doen. Hij was op dat moment pas 16 of 17 en nog niet de wereldspeler die hij later zou worden. Maar iedereen verwachtte toen dat hij heel erg goed zou worden. Ik ben gaan kijken naar de speler met wie ze mij vergeleken. Maradona is wel een beetje mijn voorbeeld geworden. Niet dat ik net zo'n type speler ben, maar ik genoot ervan om naar hem te kijken. Hij deed mooie dingen. Nu heb ik geen voorbeelden meer. Ik volg alle goede spelers en kijk naar wat ik van ze kan leren. Ik kijk ook nog altijd graag naar allerlei voetbalvideo's; van individuele spelers, van teams of van kampioenschappen. Die verzamel ik." Ajax en aan Amsterdam. Na die te lange periode dat ik in een hotel moest wonen omdat ik nog geen huis had, werd het makkelijker om hier te zijn. Alleen in die eerste maanden was het moeilijk. Nu voel ik me hier thuis. Ik heb zelfs gemerkt dat ik naar Ajax en Amsterdam terug verlang als ik in Finland op vakantie ben. Dat zegt genoeg, denk ik. Er zal ooit wel wéér een tijd komen dat ik weer naar Finland terug wil. Maar dat zal pas na mijn carrière zijn. Als het goed is, duurt dat dus nog even. Voorlopig voel ik me als Finse speler erg bevoorrecht dat ik bij Ajax kan spelen. Het IH Voldoening In Finland is een hoge werkloosheid. Zeker ook in de metaalindustrie. Het zag er even naar uit dat Jari's vader ook zonder werk zou komen te zitten. De werknemers van zijn bedrijf hadden eerst te horen gekregen dat het binnen drie maanden afgelopen zou zijn, maar kort daarna was er plotseling weer volop werk. Anders was hij wat vaker naar Nederland gekomen om naar Ajax te komen kijken. Jari's moeder werkt in de bejaardenzorg en heeft ook niet veel mogelijkheden om naar Nederland te komen. Nu blijft hun vakantieperiode over. En Jari zelf gaat terug als hij lang genoeg vrij is. "Ik heb geen heimwee. Ik ben gewend aan is fantastisch om iedere wedstrijd voor zoveel mensen te spelen. In Finland zitten maar een paar duizend man op de tribune, als alles meezit. Als ik met Ajax in De Meer speel zijn er altijd 20.000 toeschouwers. En als we in het Olympisch Stadion spelen zitten er zelfs twee keer zo veel. Als je dan al die mensen jouw naam hoort zingen, krijg je erg veel energie. Ik denk wel eens: dat is toch niet slecht voor een Finse voetballer. Ik heb me altijd als doel gesteld om bij een topclub te spelen. Ik heb er heel hard voor gewerkt, en daarom geeft het me nu zoveel voldoening. Veel Finse voetballers dromen van dit avontuur, maar mij is het gelukt." 20 A IA V AA A r. A 71 MC HCrCAADCD 1000

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1993 | | pagina 20