Billy en Gordon bezoekerscolumn Leo Driessen Vorig jaar op Texel kocht ik een CD. Niet dat het op het strand ongezellig of koud was, nee, integendeel, het was puur zomers weer. Maar u kent dat gevoel vast wel; soms heb je het nu eenmaal in je hoofd gezet een bepaalde CD aan te schaffen en dan moet het ook meteen gebeuren. In dit geval was Billy Ray Cyrus de oorzaak van mijn ongedurigheid. Lekkere rock 'n roll muziek. Nog niet alle nummers gehoord, maar nieuwsgierig genoeg gemaakt om mij te verheugen op de rest. Groot was dan ook de teleurstelling toen ik thuisgekomen constateerde dat de plaatselijke platenboer een klein foutje had gemaakt door een single-CD van Gordon in het doosje te stoppen. Nu vind ik Gordon een talentvolle marktkoopman maar de vergelijking met Billy Ray Cyrus kan hij natuurlijk niet doorstaan. Kent u dat gevoel? Het is net zoiets als wanneer je je video hebt ingesteld op een mooie speelfilm en bij thuiskomst blijkt de cursus "Fijne Keuken voor Beginners" te zijn opgenomen. Hoe kom ik nou op op Billy Ray Cyrus? En op Gordon? Wat heeft dit alles met voetbal, laat staan met Ajax te maken. Een kleine anecdote zal deze vragen voor u ophelderen, maar daarvoor neem ik u pakweg 25, misschien wel 30 jaar mee terug. Het was de hele week al winters weer geweest maar het betaalde voetbal was er nog niet uitgegooid. En dus maakte ik mij op voor mijn tweewekelijkse marathontocht van Amsterdam-west naar de Watergraafsmeer. Met één gulden kwam je in die tijd nog de hele stad door. Eén kwartje voor de tram (Lijn 13, overstappen op Lijn 9), twee kwartjes voor een jongenskaartje en als feestelijk besluit, één kwartje voor een broodje kroket bij Quick automatiek. Mijn moeder verklaarde mij voor gek dat ik met dit weer toch naar Ajax wilde en eigenlijk mocht ik ook niet, maar ook toen al was ik vastbesloten als ik iets in mijn kop gezet had. En dus ging ik; al had ik na vijftig meter al behoorlijk spijt want het vroor wel erg hard. Maar ja, er was natuurlijk geen weg meer terug. Na een barre tocht van twee uur, drie kwartier langer dan normaal, kreeg ik De Meer toch in het vizier. Het was net na twaalven dus spande het er nog om of ik een jongenskaartje zou kunnen bemachtigen. Daar waren er niet zoveel van, vandaar. In de rij staande zag ik Cruijffie al schitterende pirouettes draaien in de sneeuw, Sjaak Swart prachtig dansen op het ijs en GVAV, de tegenstander van die middag, alle mogelijke verkeerde kanten opglijden. "Je hebt geluk, jongen, de laatste is voor jou". Dat was inderdaad mazzel hebben. Nu nog een beetje warm zien te worden voordat de wedstrijd zou beginnen. Het begon ineens verschrikkelijk te sneeuwen, maar dat deerde mij niet. Ik had mijn kaartje, mij kon niets gebeuren. Mij niet nee, het veld wél, zo oordeelde scheidsrechter Van Ravens. Hij keurde 't af. Op het laatste moment. Ineens voelde ik de kou verschrikkelijk in al mijn botten. Diep teleurgesteld en half bevroren stapte ik Lijn 9 weer in. Ik verheugde mij toch wel op m'n broodje kroket maar het smaakte niet zo als anders. Met Lijn 13 tot aan de Jan van Galenstraat duurde anderhalf uur omdat de Wiegbrug vastgevroren was. Het laatste stukkie besloot ik te lopen en rechts van de weg zag ik dat DWS een ingelast wedstrijdje aan het spelen was. Ik liep door. DWS is geen Ajax. Je draait tenslotte ook geen Gordon als je fan bent van Billy Ray Cyrus, nietwaar? Leo Driessen (39) is sportverslaggever voor onder meer Langs de Lijn, en tekstschrijver voor RTL4. 7R AIAX U&T.A7IMF MDVFMRFR 14»

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1993 | | pagina 79