Daar stond ik dan. Een jaar eerder in
Athene tegen Lokomotive Leipzig had ik
de finale nog gemist door een schorsing.
Miste ik de climax die zo'n Europa Cup
zege teweegbrengt. Samen met Blind en
Spelbos zat ik op de tribune. We zaten ons
daar op te vreten. Toezien is veel erger dan
zelf spelen. Je bent er dan wel, maar je bent
er ook niet. Liever in een nat shirt dan in
een mooi pak. Ja, zo is het eigenlijk".
"In Straatsburg spookte dat alles die avond
door mijn hoofd. Het was heel beladen
allemaal. Het was aan het eind van een
hektisch jaar. Er waren toestanden geweest
met Cruijff, er was een conflict geweest
met Rijkaard, nu stond ik dan eindelijk zelf
in de finale en bovendien speelde ik tegen
mijn nieuwe club hoewel niemand dat toen
nog wist. Ik dacht, die wedstrijd winnen we
en dan is het weer feest op het Leidseplein.
Met verlies hield ik eenvoudig geen
rekening".
"Ik was in de vorm van mijn leven, ik had
dat seizoen 25 doelpunten gemaakt. Als ik
ooit wilde winnen, was het die avond wel
en toen kreeg ik dus ook nog de kans om
de finale te beslissen. Ik zie het nog voor
me, dat een-tweetje tussen Peter Larsson
en Robbie Witschge. Ik duik het gat in en
neem 'm ineens op mijn slof. Negen van de
tien keer is het een goal. Het kon niet meer
mis. Maar met een enorme reflex stopte
Preud'homme de bal. Later, met PSV en
Anderlecht, heb ik in elke wedstrijd tegen
hem gescoord. Ik heb het er met hem nog
vaak over gehad. Sorry, John, zegt hij dan.
Ja, wat moet hij eigenlijk meer zeggen?".
Ajax is plezier
"Een afscheid in tranen, zo was het. Een
paar maanden daarvoor had ik nog gezien
hoe Rijkaard was opgestapt na een conflict
AJAX MAGAZINE SEPTEMBER 1993
37
