Daar stond ik dan. Een jaar eerder in Athene tegen Lokomotive Leipzig had ik de finale nog gemist door een schorsing. Miste ik de climax die zo'n Europa Cup zege teweegbrengt. Samen met Blind en Spelbos zat ik op de tribune. We zaten ons daar op te vreten. Toezien is veel erger dan zelf spelen. Je bent er dan wel, maar je bent er ook niet. Liever in een nat shirt dan in een mooi pak. Ja, zo is het eigenlijk". "In Straatsburg spookte dat alles die avond door mijn hoofd. Het was heel beladen allemaal. Het was aan het eind van een hektisch jaar. Er waren toestanden geweest met Cruijff, er was een conflict geweest met Rijkaard, nu stond ik dan eindelijk zelf in de finale en bovendien speelde ik tegen mijn nieuwe club hoewel niemand dat toen nog wist. Ik dacht, die wedstrijd winnen we en dan is het weer feest op het Leidseplein. Met verlies hield ik eenvoudig geen rekening". "Ik was in de vorm van mijn leven, ik had dat seizoen 25 doelpunten gemaakt. Als ik ooit wilde winnen, was het die avond wel en toen kreeg ik dus ook nog de kans om de finale te beslissen. Ik zie het nog voor me, dat een-tweetje tussen Peter Larsson en Robbie Witschge. Ik duik het gat in en neem 'm ineens op mijn slof. Negen van de tien keer is het een goal. Het kon niet meer mis. Maar met een enorme reflex stopte Preud'homme de bal. Later, met PSV en Anderlecht, heb ik in elke wedstrijd tegen hem gescoord. Ik heb het er met hem nog vaak over gehad. Sorry, John, zegt hij dan. Ja, wat moet hij eigenlijk meer zeggen?". Ajax is plezier "Een afscheid in tranen, zo was het. Een paar maanden daarvoor had ik nog gezien hoe Rijkaard was opgestapt na een conflict AJAX MAGAZINE SEPTEMBER 1993 37

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1993 | | pagina 39