verwachtingen het veld in. Je hoopt ergens
op en je probeert daar ook in te geloven.
Als die verwachting vervolgens in de
wedstrijd gerealiseerd wordt, kan je niet
anders dan tevreden zijn. Het resultaat was
goed. Dat doelpunt was leuk, maar het is
belangrijker om een wedstrijd te winnen
dan een doelpunt te scoren. Eerlijk gezegd
ben ik nooit zo met een doelpunt bezig. Ik
concentreer me gewoon op de wedstrijd in
zijn geheel. Dat was ook in die wedstrijd
tegen RKC zo. Ajax heeft tegen een stugge
tegenstander, met goede voetballende
momenten, weinig kansen weggegeven.
Hét leek erop dat de ploeg al redelijk
uitgebalanceerd was. Maar het zal nog wel
een aantal weken duren voordat we als
ploeg naar een bepaalde vorm zijn
toegegroeid." Aldus Frank Rijkaard, wiens
blijdschap na zijn goal ook bij het publiek
emoties losmaakte, "'t Is toch ook mooi,
scoren bij je rentree. Ik voelde bij die
presentatie op de Open Dag al iets
bijzonders bij het publiek. Warmte. Het is
alsof het voetbal in Amsterdam in die vijf
jaar dat ik weg ben geweest nog meer is
gaan leven. Zo'n enthousiasme. Dat werkt
aanstekelijk en daar wil je de mensen ook
iets voor terug geven. Je voelt dat de
mensen iets van je verwachten en dat wil je
ze geven ook. Daarom was dat doelpunt
tegen RKC ook meer dan alleen een
doelpunt. Het was de bevestiging terug te
zijn op de plaats waar je prachtige
momenten hebt meegemaakt, waar een
heel stuk van je geschiedenis ligt, een deel
van je voetbalhart. Een doelpunt is een
doelpunt maar dit had iets meer."
In de tweede competitiewedstrijd leek het
erop alsof de echte vorm reeds bereikt was.
FC Utrecht, in de Galgenwaard statistisch
gezien een uiterst lastige tegenstander, was
dit keer kansloos. Rijkaard scoorde
opnieuw, nu zelfs tweemaal. Na de
wedstrijd sprak Van Gaal over de beste
wedstrijd ooit onder zijn leiding. Opnieuw
speelde Rijkaard een belangrijke rol. Maar
tegen Utrecht speelde Ajax collectief
ijzersterk. Als Ajax kan zorgen dat het niet
afhankelijk wordt van één of twee spelers,
mag het hoop koesteren dat het niet
opnieuw aan wisselvalligheid ten prooi
valt.
Rijkaard wordt algemeen als de grote ster
gezien die de Ajax-kar zou moeten trekken,
maar zelf stelt hij zich liever wat
bescheidener op.
"Je probeert zoveel mogelijk je
teamgenoten te steunen. Maar dat geldt
zeker niet alleen voor mij. Ook andersom
is het zo dat als ik het even moeilijk heb,
anderen mij helpen. Ik denk dat er niets
verkeerd aan is op moeilijke momenten het
voortouw te nemen. Ik hoef niet perse
diegene te zijn. Het is onze gezamenlijke
verantwoordelijkheid dat alle taken
worden uitgevoerd. We moeten met z'n
allen het leuke in het voetbal naar boven
halen. En dat leuke zit er in deze Ajax-
ploeg helemaal in. Weet je, ik vind het zelf
ook fantastisch om met die jonge gasten te
voetballen. Er zit zoveel talent...Neem nou
Frank de Boer of zijn broer Ronald. Die
kunnen gewoon heel goed voetballen. En
wat dacht je van Clarence Seedorf. Hij is
als voetballer al veel verder dan ik op die
leeftijd. En Jari Litmanen en Dan
Petersen...Ik kan wel doorgaan met het
noemen van namen maar ik zeg dit vooral
om te laten zien hoeveel mogelijkheden het
elftal heeft en hoe mooi het is daar deel van
"uit te maken."
Frisser
Tegen Utrecht spatte de spelvreugde er van
af. Rijkaard groeit met elke nieuwe
wedstrijd maar eigenlijk is hij nog altijd
hard bezig om zijn eigen voorbereiding af
te maken. Op 5 juli, toen de eerste training
plaatsvond, was Rijkaard nog op
zomerreces. De vakantie duurde Van Gaal
te lang, maar Rijkaard gunde zich voor het
eerst sinds jaren een langere rustperiode.
Rijkaard: "Ik weet niet of ik die langere
vakantie echt nodig had. Maar het was wel
prettig. Vakantie is altijd prettig. In mijn
carrière heb ik nooit een voorbereiding
gemist. Dit was de eerste keer. Het maakte
niet echt veel verschil voor wat betreft het
gevoel waarmee ik aan deze competitie
begon. Hoogstens zou het zou kunnen zijn
dat je iets meer zin hebt om weer te
voetballen, dat je er iets frisser tegenaan
kijkt. Maar hoe lang je ook vakantie hebt,
op het moment dat je weer begint, ga je
een zware tijd tegemoet. Ik moest me nu
sneller voorbereiden dan andere jaren en
natuurlijk kan je na zo'n wat geforceerde
jacht op de vorm een terugslag verwachten.
Toch heb ik me niet verbaasd dat ik al zo
snel weer in het veld stond. Ik heb niet
zoveel voorbereidingstijd nodig en
daarnaast was er de drang om weer in het
veld te staan. Dat is iets dat je niet zo
makkelijk kan uitleggen. Kriebels? Ja,
zoiets, het is alsof je aan iets lekkers ruikt
of proeft en er dan niet van afkan blijven.
De drang ook om er bij te zijn, vanaf het
begin af aan."
Om in recordtijd naar de benodigde
wedstrijdconditie te komen trainde Frank
vaak met Bobby Haarms.
"De trainingen met Bobby Haarms zijn
steedst hetzelfde," zegt Frank, "Dat is leuk
om te constateren. Net als de andere
dingen binnen Ajax die in wezen niet
veranderd zijn in vergelijking met vijfjaar
geleden. Dat maakt het "thuiskomst-
gevoel" nog voelbaarder. Jazeker, er is ook
het nodige veranderd, maar de sfeer in de
kleedkamer, rond het trainingsveld met die
groep oude mannen die er élke training
weer staat, de mensen van het spelershome
en de administratie is nog steeds hetzelfde.
En Bobby. Ik heb nu weer aan den lijve
ondervonden hoe effectief die aanpak is als
