De meningen over Louis van Gaal zijn verdeeld. De één vindt
hem arrogant, de ander ervaart hem als een verademing.
Sommigen noemen hem eigenwijs, anderen eigenzinnig.
"Een merkwaardig verschijnsel", oppert de één, "een heerlijk
fenomeen", beslist de ander. Lof of kritiek, waardering of
naijver, voor of tegen. Een middenweg schijnt er niet te zijn.
Ajax Magazine sprak met Louis van Gaal
en groef, meer dan naar polemieken, naar
de basis en naar de beweegredenen van de
Ajax-trainer. Daarbij is het opvallend dat
alle wegen binnen het geprek voeren naar
het heden. Want Louis van Gaal is een
realist. Een realist met persoonlijkheid.
Hoewel Louis van Gaal reeds vele jaren het
rustige Avenhorn als woonstede verkiest
boven het rumoerige Amsterdam, is hij een
Amsterdammer in hart en nieren. Geboren
en getogen aan het Galileïplantsoen in
Amsterdam-oost.
Jongste van het negental
"Ik kom uit een heel groot gezin, negen
kinderen, vier broers en vier zusters. Mijn
vader was voorzitter van de technische
commissie van De Meer. Die technische
commissie bepaalde met de trainer van de
club wie er opgesteld werden. Al mijn
broers speelden bij De Meer en ik was de
jongste thuis dus ging ik altijd mee naar
het voetbal. Broers en zussen, in vaders
grote Borgward, naar het voetbalveld om te
kijken naar het eerste elftal waarin de
oudste broers speelden. Het was
vanzelfsprekend dat toen ik tien was, en
dus op voetballen mocht, bij De Meer ging
spelen. Daarvoor voetbalde ik natuurlijk
elke dag op straat. Paaltjesvoetbal, met de
lantaarnpalen als doel. Tot de gele lettertjes
kon je scoren, daarboven telde niet...We
speelden met zo'n kleine bruine gummibal
van de HEMA en daarmee dwong je jezelf
op een natuurlijke manier je techniek aan
te scherpen. Het was de kunst dat balletje
op te wippen en over de tegenstander,
tegen de lantaarnpaal te tikken.
Slecht verliezer
"De Meer had geen onaardige jeugd. Ik
kan mij herinneren dat ik met de B 1 van
