John van Loen koestert de momenten
"Dit pakt niemand mij af"
Supportersvereniging Ajax
Opeens was-ie weg, John van
Loen. Zomaar, van de ene op
de andere dag. Net als eerder
Bryan Roy en even na hem
Ron Willems. Teleurgesteld in
zijn situatie bij Ajax. Op zoek
naar een nieuwe uitdaging.
Van Loen vond die uitgerekend bij
Feyenoord, de grote rivaal. En dat zal het
Amsterdamse publiek hem niet in dank
afnemen. Het publiek dat hem bij Ajax in
een unieke positie bracht: de meest
populaire bankzitter aller tijden.
Van Loen kwam anderhalfjaar geleden bij
Ajax binnen als een buitenbeentje, een
vreemde eend in de bijt. Een speler die niet
zou passen in de traditie van de
Amsterdammers. Maar in één wedstrijd en
met twee goals, in het Amsterdam-
toernooi tegen Sampdoria, snoerde de
Utrechter alle critici de mond. En maakte
zich op slag geliefd bij de Ajax-aanhang.
Kippevel
Die liefde is altijd blijven bestaan. Zelfs
nadat gebleken was dat John nauwelijks in
aanmerking kwam voor een basisplaats.
Hij was en bleef populair. Als de spits zich
verhief van de bank, roerden de fans zich.
Een steeds terugkerend moment, dat niet
in de laatste plaats door John zelf werd
gekoesterd. "Fantastisch was het", vindt de
voormalige publiekslieveling. "Elke keer
weer. Als ik ging warmlopen en het publiek
hoorde roepen, kreeg ik geheid kippevel.
Dat is zo'n ongelooflijk gevoel. Het publiek
heeft me daarmee ook enorm gesteund en
daarvoor ben ik ze heel dankbaar. Het is
toch iets dat je als bankzitter zelden
meemaakt. Ik zal het in ieder geval nooit
vergeten."
Ook niet bij Feyenoord, waarnaar hij
plotseling overstapte na anderhalf seizoen
Ajax, met daarin 48 wedstrijden en
veertien doelpunten. Trainer Louis van
Gaal zag het niet langer zitten in zijn
tweede spits, en John trok zijn conclusies.
De belangstelling uit Rotterdam was niet
nieuw, maar dit keer wel heel concreet.
Tussen Kerst en nieuwjaar werd de
overgang van de Utrechter beklonken.
"Een dag voor Kerst heb ik een gesprek
gehad met Rob Jansen van de WCS. Op
oudejaarsdag werd het contract al
getekend", vertelt John.
Het afscheid van Ajax viel Van Loen zwaar.
Hij had het naar z'n zin in Amsterdam.
"Vorig seizoen ben ik toch aardig aan m'n
trekken gekomen. Ruim dertig wedstrijden
heb ik gespeeld en dat ging goed. Het
probleem was alleen dat ik wist dat Van
Gaal voor Stefan Pettersson koos. Dat is
zijn goed recht, maar het was soms heel
moeilijk te accepteren dat Stefan er toch in
stond als ik voelde dat ik op dat moment
beter was. Maar ja, Stefan speelt zo
verschrikkelijk constant. Dat is ook het
goeie van hem."
Prachtige club
"Dit seizoen ging het minder", gaat John
verder. "Ik kreeg twee blessures en dan is
het vervelend weer te moeten terugkomen.
Ik had het toen heel moeilijk. Je traint je het
apezuur, terwijl je weet dat je in principe
toch niet verder komt dan tweede spits. Dan
verslapt onwillekeurig de concentratie, en
voor je het weet ben je zelfs derde spits. Heel
vervelend natuurlijk, en voor mij was dat
eigenlijk ook einde verhaal."
Jammer, vindt-ie zelf. "Want Ajax is toch
een prachtige club. Een fantastische
leerschool ook. Ik heb hier veel opgestoken,
waar ik ook straks nog wat aan heb. En de
herinneringen. Die zijn prachtig. Zeker van
de Europacup. Dat is toch het hoogtepunt
van mijn loopbaan. Een heel apart moment,
datje meteen in je hart sluit."
Maar John wilde meer zijn dan een
populaire bankzitter die moet teren op een
incidentele invalbeurt. Hij wilde spelen. En
kan dat bij Feyenoord. Daar gaat hij
tenminste wel van uit: "Ik neem niet aan dat
die club anderhalf miljoen neertelt om me
op de bank te zetten."
John beseft dat het straks heel anders is als
hij met Feyenoord terugkeert in
Amsterdam. "Dat weet je, dat hoort erbij.
Maar ik weet ook dat het publiek niets
tegen mij heeft. Ze willen alleen niet dat ik
scoor tegen hun Ajax. Dat kan ik niet
beloven, maar ik wil het Amsterdamse
publiek wel bedanken. Voor alle steun en
voor de onvergetelijke momenten. Die kan
niemand mij meer afpakken."
Eric Korver
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1993
