Ajax is magie
Supportersvereniging Ajax
column
Colofon
Colofon Supportersmagazine
Eerste jaargang nummer 2, februari
1993
Supportersmagazine verschijnt
acht keer per jaar
Redactieadres:
Postbus 94082
1090 GB Amsterdam
Telefoon: 020-6936602
Redactie Supportersmagazine
Bram van Barneveld,Marjanka Keijer,
Jeroen Kleijne,
Eric Korver, Annerieke Kroeze,
Jacqelien Kroeze, Cok Oostveen,
Bob Oskam, Nico Smith,
Marcel Vermeulen, Wim Zwaan,
Floor Thoolen.
Fotografie.
Louis van de Vuurst
Eindredactie
Nico Smith
De aarde schroeit onder het geweld van de zon. De lucht boven het strand zindert,
zwanger van de onbarmhartige hitte die de Jamaicanen als gewoon beschouwen. Ze
dansen en zingen de hele dag. Alsof er geen warmte bestaat. Het zal gewenning zijn, al lijkt
dat voor de doorsnee Hollander nooit te lukken, gelukkig bestaan er nog dingen die
verkoeling geven. De tocht naar de enige bar op het strand van Montego Bay is niet de
leukste, maar wel met regelmaat noodzakelijk.
Het is druk onder het rieten dakje van het barretje. Zelfs de Jamaicanen zien in dat een
beetje vocht nodig is. Druk gebarend en de witte tanden blootlachend, wachten ze op
consumpties. Ze zijn fascinerend. Bij de één dansen de dikke dreadlocks bij iedere
beweging op derug, terwijl een ander ze heeft samengepropt in een imposante pet. Leven is
hier geen lolletje, maar niemand schijnt eronder te lijden. "No hurry, no worry" is het
motto. Geen haast, geen zorgen.
Haast hebben ze zeker niet. De eenzame ober onderhoudt zich rumoerig met wat
vrienden, en lijkt zich niet te bekommeren om de wegsmeltende klandizie. Meer dan een
bijtende blik levert een bescheiden poging om iets te bestellen niet op. De donkere ogen
fonkelen, priemen bijna door mijn ziel. Wacht maar even, is de boodschap.
Geduld, besluit ik. Heb geduld. Mijn ogen dwalen door het eenvoudige optrekje, dat is
gebouwd rond een stevige boom. De flessen staan zonder enige logica gerangschikt op een
houten stelling. Papiergeld ligt losjes onder wat flessen gedrukt. Op de boom zijn ter
decoratie wat posters geprikt. Verbaasd kijk ik naar een wat afwijkende prent, die half
verscholen achter wat flessen een plaatsje heeft gekregen. Die ploeg, dat kan er maar één
zijn. "Ajax", mompel ik.
De ober komt meteen in actie. Sneller dan zijn grote gestalte doet vermoeden, staat hij
voor me. Wat zei ik? Ajax, herhaal ik, met een hoofdknik in de richting van het wat
vergeelde plakkaat. "Ben ik fan van".
De uitwerking van die woorden is als van een chemische reactie. Van de bijna vijandige
houding van de grote Rastaman is niets meer over. Enthousiast slaat hij mij op de
schouders. Waarom heb ik dat niet eerder gezegd? "Ajax is magie", vertrouwt hij mij toe
en hij vertelt dat er ook op zijn eiland nieuws doorsijpelt over het Hollandse wonderteam.
Maar hij vindt het nooit genoeg.
We praten en praten. En opeens realiseer ik mij dat ik er een vriend bij heb. Zomaar,
zonder er iets voor te doen. De reputatie van Ajax alleen is voldoende. Zelfs aan de andere
kant van de wereld. En dan ook besef ik dat de donkere man met z'n dreadlocks en
rastapet gelijk heeft. Ajax is magie.
Eric Korver
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1993
