Het Ajax-gevoel
supporters
column
Het Ajax-gevoel...
"A great game." Mijn Engelse vriend Dana
kan niets anders zeggen als we, na zomaar
een competitiewedstrijd van Ajax in De
Meer, in het donker over de Radioweg
teruglopen naar de bushalte. Voor het eerst
heeft hij de Amsterdammers live zien
spelen en het team van Van Gaal heeft
duidelijk een diepe indruk op hem
gemaakt.
Natuurlijk reageer ik postief als Dana me
vraagt of ik hem, voor zijn terugkeer naar
Newcastle, een keer mee wil nemen naar
een wedstrijd van Ajax. Al heel wat
avondjes is hij bij me geweest voor het
kijken van voetbal op televisie (hij is net zo
gek van 'het spelletje' als ik), maar er gaat
niets boven het bezichtigen van de
technische hoogstandjes van de Ajacieden
in hun eigen thuis: de voetbaltempel aan
de Middenweg.
Zelf is Dana een verwoed fan van
Manchester United ("Man United'"
corrigeert hij me) en de weinige keren dat
we gedurende zijn verblijf in Nederland de
gelegenheid hadden een potje te
voetballen, was hij steevast gehuld in het
shirt van zijn favorieten. De Ajax-pet die ik
hem voor het vertrek richting
Watergraafsmeer geef, voelt eerst nog wat
onwennig. Feijenoord is niet veel soeps,
dat weet hij al wel. Wonende in Den Haag
is hij al eens in de Kuip gaan kijken, maar
echt onder de indruk van het oerdegelijke
spel van de Rotterdammers is hij niet
gekomen.
Colofon
Colofon Supportersmagazine
Eerste jaargang nummer 1, December
1992
Supportersmagazine verschijnt
acht keer per jaar
Redactieadres:
Postbus 94082
1090 GB Amsterdam
Telefoon: 020-6936602
Redactie Supportersmagazine
Bram van Barneveld,Marjanka Keijer,
Jeroen Kleijne,
Eric Korver, Annerieke Kroeze,
Jacqelien Kroeze, Cok Oostveen,
Bob Oskam, Nico Smith,
Marcel Vermeulen, Wim Zwaan,
Floor Thoolen.
Fotografie.
Louis van de Vuurst
Eindredactie
Nico Smith
Dana is stomverbaasd als hij, na het
ondergaan van de onvermijdelijke
fouillering, een kraampje ontwaart waar ze
versgeperste jus d'orange verkopen. Zijn
we hier echt bij een voetbalstadion? We
laten ons het vitaminerijk vocht goed
smaken en betreden vak G, waar we -een
uur voor aanvang van de wedstrijd- nog
makkelijk een plaatsje kunnen vinden.
Achter ons staat een wat oudere dame, die
niet alleen vriendelijk naar ons lacht, maar
ons tijdens de wedstrijd ook een paar keer
voorziet van een dropje. Het is alsof ik heb
geprobeerd iedereen van te voren in te
seinen: "Er komt een Engelsman naar ons
duppie kijken, wees aardig voor hem."
Vanaf het begin doen ook de Ajax-spelers
hun uiterste best om mijn Engelse vriend
goed voetbal te laten zien. Het eerste
kwartier zien we zeker tien volmaakte
aanvalspatronen en een gelijk aantal
kansen, maar -een schoonheidsfoutje- geen
doelpunten. "Unbelievable." Toch blijft hij
geloven in een overwinning van Ajax en
die komt er dan uiteindelijk ook, met
ruime cijfers.
Mijn gast raakt zo wat buiten zinnen als
Dennis Bergkamp, met zijn rug naar het
doel en de hete adem van een verdediger in
zijn nek, de aangespeelde bal in een keer
over zijn tegenstander heen wipt en
zichzelf daardoor vrij voor de keeper
brengt. Helaas is de doelman iets eerder bij
de bal dan de blonde nummer tien, maar
deze actie zal ook in Newcastle vele malen
de revue passeren.
Langzaam komt het over hem. Ik zie in zijn
ogen als hij kijkt naar weer een
passeerbeweging van Edgar Davids, een
save van Stanley Menzo of een pass op
maat van Wim Jonk. Ik voel het aan de
kracht van zijn handdruk, iedere keer als
we elkaar feliciteren met een Amsterdams
doelpunt. Ik hoor het in zijn stem als hij
eerst nog aarzelend, maar later met volle
overtuiging -maar nog steeds met een
Engelse tongval- 'Ajax' scandeert. Het
grijpt je bij de keel en laat je niet meer los.
Het doet harten smelten. Het is
internationaal. Het Ajax-gevoel.
Jeroen Kleijne.
