PLENGELEN
Column
Al na een paar wedstrijden in dit seizoen was het duidelijk dat de
Feyenoord - Ajax er één zou zijn met ouderwetse glans. Feyenoord
pakte punten, stond op de ranglijst steeds boven Ajax. Ik had
alweer spijt van het medelijden dat ik twee jaar eerder had gevoeld
toen het zo slecht ging met de Rotterdammers.
Deze Feyenoord - Ajax werd ook steeds spannender. Flet
ongrijpbare begrip "vorm" had Ajax in een neergaande spiraal
gevangen, zo leek het, na de gelijke spelen tegen FC Den Bosch en
Willem II. Feyenoord bleef ondertussen winnen, voelde zich sterk,
prijkte boven Ajax op de ranglijst.
door David Endt
Met gemengde gevoelens leefde ik naar de zondag van de
klassieker toe. Er was geen ontsnappen aan. Iedereen had het over
Feyenoord - Ajax. Het viel me op dat de Amsterdammers sceptisch
waren. Ze zagen het duel met enige angst tegemoet. Blessures in
het Ajax-kamp, Roy verkocht, Kreekie geschorst. Nee, men was er
allesbehalve gerust op. Dat gevoel deelde ik niet, al vond ik mijn
optimisme een beetje gevaarlijk. Feyenoord had ik in dit seizoen
vier keer zien spelen en geen enkele keer imponeerde het elftal
door het voetballend vermogen. Ia, knokken, dat konden ze wel,
en goed.
Op vrijdagavond kietelden de voetbalkriebels de ingewanden. Op
zaterdag zaten ze halverwege de keel. Feyenoord - Ajax.
Voor het Amerikaanse sportkanaal ESPN moest ik verslag doen
van de topper en op zaterdagavond belde ik Louis van Gaal op om
te weten welke reserve-spelers hij mee naar Rotterdam zou nemen.
Hij noemde ze en verraste mij met de naam van Johnny Hansen.
"Komt in de ploeg wanneer wij morgen met nog een half uur te
spelen met 1-0 voor staan", klonk het kalmjes uit Avenhorn.
ingesloten door ander blik. Vaal rood de achterlichten, melkwit de
voorlampen. Het verkeer vraagt concentratie en ons gesprek stolt.
Opflitsende rem-lichten. Ruud reageert goed, we staan op tijd stil.
Het lichte geluid van schuivend rubber op asfalt maakt ons alert en
daardoor vangen we de korte klap op. Ka-doeng. Plengelengeleng.
Opmerkelijk, hoe helder het geluid van splinterend glas kan zijn
op een drukke rijksweg. Ik vloek hardgrondig. Op anderhalve
kilometer van het stadion gestrand. Ik vloek nog eens en stap uit.
Het eerst zie ik de schade aan de andere auto. De koplampen
liggen aan gruzelementen, de scherven hangen amechtig uit de
gapende oogkassen. Brokstukken op het wegdek en de
nummerplaat is totaal verbogen. Ik durf haast niet naar de bumper
van onze Fiat te kijken maar het moet en ik kan mijn ogen niet
geloven: geen schrammetje, geen deukje, geen krasje! Het overleg
met de indringer, in wiens automobiel ik geschrokken jongetjes
met Feyenoord-sjaals en -shirts ontdek, is haastig want we moeten
allebei naar Feyenoord - Ajax. We hebben mazzel gehad. Een goed
voorteken.
Het is zondagmorgen. De kriebels zijn mij de baas.
Plengelengeleng. Het glas dat ik uit de kast pakte glijdt zonder
reden tussen mijn vingers vandaan. Scherfwerk op het keukenzeil
maar tijd om de troep op te ruimen heb ik niet. Samen met vriend
Ruud vertrek ik bijtijds naar Rotterdam. Nog maar net onderweg
wordt het traject gevangen door regensluiers. Wij halen anecdotes
op uit oude Feyenoord - Ajax-en.
Al ver voor de Van Brienenoordbrug kondigen de files zich aan.
Langzaam in- en uitvoegend verkeer. We sluipen over de weg,
Het is weer een mooie, meeslepende Feyenoord - Ajax. Veel leuker
dan de 0-4 van december 1990. Het blijft lang 0-0. Maar dan blijkt
dat Louis van Gaal de wedstrijd inderdaad al had gespeeld. Met
nog een half uur te spelen slaat Edgar Davids als een piranha toe.
De bal, die van de paal terug is gekomen, duikelt hij in het doel.
Plengelengeleng. Het onzichtbare glas achter Ed de Goeij ligt aan
diggelen: Ajax staat met 1-0 voor en Johnny Hansen mag zich aan
de zijlijn gaan opwarmen voor zijn invalbeurt.
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1992
21
