muur, op straat en op het schoolplein bij
ons in de buurt.
Toen ik ietsje ouder werd kwamen er
natuurlijk andere interesses bij en die heb
ik niet aan mij voorbij laten gaan, hoor. Ik
heb als middelbare scholier zeker niet als
een monnik alleen maar voor het voetbal
geleefd!
De Eerste Club
In Oost Souburg had je weinig keus, want
R.C.S. was de enige club in het dorp. R.C.S.
dus. Het is één van de grootste clubs van
Zeeland maar het is vrij uniek dat er in die
gemeenschap van zo'n vijftien-
twintigduizend inwoners slechts één
voetbalclub bestaat. In andere kleine
steden heb je dan toch al gauw twee of drie
verenigingen. Alle voetballers van Oost
Souburg komen dus vanzelfbij R.C.S.
terecht. Zo ook de kleine Blind.
R.C.S. staat in Zeeland bekend als een club
met goede jeugdopleiding. Ik was negen
jaar toen ik mij aanmeldde. Je begon in de
C-tjes, nu heet dat F-junioren. Eerst een
week in C-4, al snel in C-2 en daarna in
C-l. Ik speelde altijd in heel redelijke
jeugdelftallen en op mijn zestiende kwam
ik in het eerste elftal terecht.
De Droom
Vanaf mijn achtste jaar ging wel eens met
mijn vader naar de wedstrijden van
Feyenoord in De Kuip toe, zeker wanneer
Feyenoord - Ajax op het programma
stond. Ik volgde het voetbal heel intensief
maar ik vergaapte me nooit aan sterren.
Ik heb niet, zoals je dat nu wel eens hoort
van jongetjes in de D-junioren, als jong
voetballertje echt iets nagestreefd, ik had
geen "droom", een droom om
profvoetballer te worden. Het ging
allemaal spelenderwijs, ik ben er als het
ware ingerold. Ik heb er nooit zo bij stil
gestaan om prof-voetballer te worden.
Helemaal niet. Op een gegeven moment
merk je wel dat je iets meer kan dan een
ander, en dat werd nog duidelijker toen ik
op mijn vijftiende al af en toe eens mocht
invallen in het eerste elftal van mijn club.
Vanaf het moment dat ik zestien was, vaste
eerste elftal-speler werd én werd gekozen
in het UEFA-elftal, kwam de belangstelling
van betaalde clubs zoals VW en NAC en,
later, Sparta en Feyenoord.
Het Besef
Toen ik in het eerste van R.C.S. kwam,
daarna voor het UEFA-elftal werd
geselecteerd en vervolgens op mijn
zestiende al naar VW en NAC kon,
realiseerde ik mij dat er een voetbalkarrière
in zat. Het kwam ineens heel snel op mij af.
Ik ging niet naar één van die clubs omdat
ik in dat jaar zakte voor mijn HAVO-
diploma. Het leek mij toen verstandiger
om dat diploma toch maar te halen. Ja, ik
heb het nog gehaald hoor! VW was het
meest vasthoudend maar -en niets ten
nadele van die club- achterafheb ik er geen
spijt van dat ik toen nog een jaar gewacht
heb. Toen kwam het besef. Via de Zeeuwse
jeugd-selecties was ik in "Zeist" terecht
gekomen en in de selectie van 16-17-
jarigen voetbalde ik vrijwel als enige
"amateur" met jongens die al bij een
betaalde club zaten. Jongens van Ajax,
Feyenoord, noem ze maar op. Het jaar
daarna, bij de UEFA's zat ik samen met
Ruud Gullit, Willem Kieft, Ronald
Koeman. Speel je elke woensdag in Zeist en
je bent nog lid van een amateurclub, dan
komt de belangstelling vanzelf.
Hoe zo'n contact tussen, in mijn geval
VW, tot stand komt? Ik kreeg een brief
thuis, ondertekend door Jan Reker, die
toen trainer bij VW was. Of ik op die en
die dag een proefwedstrijd wilde komen
spelen. Dat heb ik gedaan. Met mijn vader
en de jeugdtrainer van R.C.S. ging ik naar
Venlo. Ja, vanuit R.C.S. is er nooit enige
weerstand geweest, integendeel, ik werd
geholpen om hogerop te komen.
Het Debuut
Dat was in het seizoen 1979-1980, mijn
eerste jaar bij Sparta. Augustus 1979. In de
tweede competitiewedstrijd van het seizoen
moest ik invallen. Dat was in de
Alkmaarderhout, tegen AZ. Een kwartier
voor tijd moest ik het veld in om ene Hugo
Hovenkamp af te stoppen. Oorspronkelijk
speelde ik als centrale middenvelder maar
bij Sparta voetbalde ik als rechter
middenvelder en op die plaats debuteerde
ik in de Eredivisie, onder trainer Mircea
Petescu.
Het duurde tot januari 1980 voordat ik als
basispeler werd opgesteld. Thuis, op een
bevroren veld, tegen Go Ahead en ook
René van der Gijp kreeg toen voor het eerst
een kans als basisspeler. Het was in een
periode dat Sparta in de onderste regionen
van de Eredivisie vertoefde. We wonnen.
Met 2-1. Het was een heel bewogen jaar
voor Sparta. Eerst was Petescu de trainer.
Toen kwam Hans Kraay, voor heel even, ja,
TWEE dagen! Donderdag kwam-ie voor de
eerste training. Vrijdag nog een training.
Zondag moesten we uit naar Vitesse maar
Kraay was er niet. Hyperventilatie, en
Kraay hebben we niet meer gezien. Daarna
nam Hans Eijkenbroek het over en in de
laatste maanden kwam Joop Brand!
De Ontwikkeling
Van de bijna dertien jaar dat ik betaald
voetbal speel heb ik mij met name in de
laatste paar jaar ontwikkeld. Bij Sparta ging
het allemaal geleidelijk en eigenlijk was dat
in de eerste jaren ook zo. Vraag me niet
waarom, misschien heb ik me eerder te
bescheiden opgesteld, ben ik te voorzichtig
geweest, maar in de laatste jaren is die
ontwikkeling in een stroomversnelling
gekomen. Ik kan niet zeggen dat ik mij in
één bepaald onderdeel van het voetbal zo
zeer verbeterd heb. Drie jaar geleden werd
het mij, en de mensen om mij heen,
opeens duidelijk dat ik enorm vooruit ben
gegaan. Eigenlijk verwijt ik mij zelf dat die
ontwikkeling nogal laat is begonnen want
het zat er natuurlijk altijd al in. Vroeger
schoof ik het balletje te makkelijk af naar
Rijkaard of naar Koeman, waarmee ik mijn
eigen inzicht en initiatief misschien wat
tekort deed. Vroeger wist ik zeker dat ik
het als centrale middenvelder niet tot de
Nederlandse top had gebracht, nu ben ik
daar eigenlijk niet meer zo zeker van...
Ajax
Ajax is voor mij alles. Als ik het zeg besef ik
meteen dat ik het niet voor het zeggen heb
maar ik zou bij deze club mijn karrière
willen afsluiten. Ik heb het hier geweldig
naar mijn zin en natuurlijk staat het
voetbal dat Ajax speelt mij enorm aan. Wat
dat betreft zou ik hier nooit meer weg
hoeven, maar ik weet wel dat het allemaal
anders kan lopen. Als je hier al zo lang
speelt ga je ook inzien wat voor fenomeen
Ajax is en dat dat wereldwijd reikt. Al kom
ik uit Zeeland, ik ben mij echt Ajacied gaan
voelen en dat gevoel houdt niet op
wanneer ik de poort van het stadion uit rij.
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1992
