"Petterssööön, Petterssööön,
Petterssööön", klinkt het van de
staanplaatsen aan de Diemenzijde, en het
hele stadion neemt de strijdkreet over. Er
klinkt dankbaarheid in die zangerig
uitgeroepen naam van Ajax Nummer 9.
dankbaarheid én genegenheid jegens de
aanvaller die in de punt van de aanval
zoveel tikken te verduren krijgt, zich
intelligent maar strijdlustig voor meer dan
honderd procent geeft voor de rood-witte
club.
Ach, hoe merkwaardig ligt de voorkeur van
de fans. Natuurlijk, ze houden van ALLE
Ajacieden maar voor twee van hen
bewaren ze een speciaal plekje in hun hart.
En die twee dingen toevallig allebei naar
één en dezelfde plaats. De één is de rossige,
wat bonkige strijder John van Loen. Soms
ook een beetje maf, die speler wiens
eenvoud van handelen en open emotie zo
herkenbaar is voor de jongens en meisjes
op de F-Side. Maar diezelfde F-Siders
zullen nooit kunnen kiezen want die ander,
uiterlijk zo kalm, wat nadenkender en
beschaafd en vol fair-play, is ze net zo lief.
Want net als John van Loen is Stefan
Pettersson een vechter. Hij geeft nooit op.
Juist wanneer het Ajax-elftal in een dalletje
zit, sommige spelers aanhikken tegen een
achterstand, dan stroopt Stefan de
mouwen nog eens omhoog, jaagt een
tegenstander op en stimuleert zo zijn
medespelers.
Nee, ze kunnen niet kiezen, die fanatici op
de F-Side. En wanneer langs de lijn het
bordje met de 9 omhoog gaat en de Rode
Baron zich uit het trainingspak pelt, dan
vermengt het het hoopvolle "Sjönnie van
Loen.
Thuis in Amsterdam
Onlangs meldde het maandblad
"VOETBAL" dat*Stefan Pettersson aan zijn
laatste seizoen bezig was. De Zweed zou
aan het einde van de voetbaljaargang 1992
- 1993 terugkeren naar zijn vaderland.
Pettersson was aan het laatste hoofdstuk
van het Ajax-boek bezig. Het bericht
veroorzaakte geen revolutie, maar het deed
wel pijn. Vandaar ook dat de eerste vraag
aan Stefan Pettersson daarover gaat. Is het
aangekondigde afscheid definitief?
Een fijne lach verschijnt op het gezicht van
Stfean Pettersson. Hij had de vraag al van
het notitiebloc gelezen, is dus voorbereid.
"Aan het einde van dit seizoen loopt mijn
contract met Ajax af', legt Stefan uit, "En
natuurlijk heb ik er over nagedacht wat er
na Ajax zou komen. Anderhalf jaar, en
misschien nog wel korter geleden, zou ik er
van overtuigd zijn dat dit mijn laatste
seizoen zou worden. Toen mij in het
betreffende interview over mijn
toekomstplannen werd gevraagd, was dat
nog steeds een reëele gedachtengang. Maar
ik moet zeggen...Op dit moment twijfel ik
heel sterk. Het hangt natuurlijk ook van
Ajax af, wat zij met mij willen, of ze
eventueel wel met mij door zouden willen
gaan, maar ik wil best blijven. Het bevalt
me namelijk bijzonder goed in
Amsterdam. Ik voel mij er thuis. En ik sta
daar niet alleen in, want ook mijn gezin
heeft het heel goed naar de zin. Mijn
vrouw heeft het er wel eens over dat zij het
helemaal niet erg zou vinden om in
Nederland te blijven. En dat, die
ruggesteun van de mensen van wie je
houd, is ook erg belangrijk. Mijn kinderen
vinden het hier ook heerlijk. Die zijn hier
opgegroeid, gaan hier naar school. Voor
hun is "Zweden" meer vakantie. Dat komt
ook omdat we niet elke maand naar
Zweden gaan. Twee keer per jaar en dat is
het. Met de Kerst en in de zomer gaan we
altijd terug.
Het is dus niet zo dat ik vanwege de
kinderen terug zou willen gaan naar
Zweden. Als het mogelijk is knoop ik met
plezier nog een paar Ajax-seizoenen aan de
vier afgelopen jaren vast."
Pettersson in opperste
concentratie..."Als het aan
mij ligt, blijf ik bij Ajax."
Foto: Louis van de Vuurst
