DIEPDONKERROOD
Cr was niets aan. Torino - Sampdoria
moest op papier toch een heel aantrek
kelijke wedstrijd zijn, een wedstrijd tus
sen twee topploegen uit Italië die boven
dien allebei in een Europa Cupfinale
stonden. Ja, natuurlijk, ze hadden twee
dagen eerder een halve finale gespeeld.
Maar toch, er was weinig aan.
In de tweede helft werd het zo slecht dat
ik zelfs niet meer de hoop had dat er
misschien, heel misschien nog iets leuks
kon gebeuren. En als het zo ver komt
moet het wel heel erg zijn. Als ik een
goed boek bij mij had gehad zou ik het
op de brede overloop van het Stadio
delle Alpi zijn gaan lezen. Om mij heen
zag ik meerdere mensen onderuit schui
ven, op zoek naar een makkelijke hang-
lig houding.
Ondanks de slechte wedstrijd was er in
Turijn toch heel wat te beleven. Als hulp
je van TROS Sport kon ik mee naar de
hoofdstad van Piemonte om daar een
reportage te maken over de tegenstan
der van Ajax in de UEFA Cup.
Torino is een dankbaar onderwerp. Die
shirts zijn al iets aparts. Diepdonker-
rood, granata, zeggen de Italianen. Ik
weet nog goed dat ik datzelfde diepdon-
kerrood helemaal niet zo mooi vond
toen Ajax in 1969 een vriendschappelij
ke wedstrijd speelde. Pas later zag ik de
schoonheid van die sobere, beetje som
bere tenuen.
Ajax' tegenstander in de UEFA Cupfinale
is ook een club met een bijzondere his
torie. Tijdens de reis naar Turijn werd ik
daar op een bijzondere manier mee ge
confronteerd.
Op de zaterdagmorgen voor Torino -
Sampdoria bracht ik een bezoek aan de
sede, het hoofdkantoor van Torino dat
zetelt in een imposant herenhuis aan de
Corso Vittorio Emanuele en daar werd ik
geconfronteerd met II Grande Torino.
II Grande Torino is de erenaam van het
superelftal waarover de club aan het
eind van de jaren veertig beschikte. In
de periode tussen 1943 en 1949 ver
overde Torino vijf landskampioenschap
pen. Torino regeerde voetballend Italië
en gold als het beste clubelftal van Euro
pa. Vrijwel alle Torino-voetballers waren
international maar de onbetwiste ster
speler van de ploeg was Valentino Maz-
zola, een aanvaller die voetbalde in een
stijl die later door Alfredo di Stefano zou
worden overgenomen. Valentino was
van wereldklasse, ook doorzijn bijzon
dere kwaliteiten als inspirator. Hij kon
zijn elftal op sleeptouw nemen en hij
maakte Torino tot een onverslaanbare
ploeg.
Wanneer capitan Mazzola, met aan zijn
hand zijn zoontje Sandro, de mascotte
van het elftal, het veld betrad, dan ex
plodeerde het Stadio Filadelfia zowat.
De thuishaven van Torino, gelegen tus-
De selectie van Torino, tegenstander
van Ajax in de finale van het UEFA Cup
toernooi.
sen de huizenblokken, had op de tegen
standers een verlammende werking.
Stond Torino achter, bleven doelpunten
uit, dan stroopte capitan Mazzola zijn
diepdonkerrode mouwen op. Dat was
het teken waarop de toeschouwers
wachtten. Ritmisch werd er op het be
ton en op de houten banken van het Fi-
ladelfia-stadion gestampt en onder dat
oorverdovende gebonk voetbalde Tori
no twee versnellingen hoger. Onder lei
ding van Mazzola walste Torino over zijn
tegenstander heen. De magie van Fila
delfia.
In mei 1949 kwam er een dramatisch
einde aan het wonderelftal. Vier wed
strijden voor het einde van de competitie
had Torino, via een gelijkspel bij rivaal
Inter, de zoveelste landstitel zo goed als
veilig gesteld. Een punt in de resterende
duels was voldoende voor weer een
scudetto. Twee dagen na Inter - Torino
