DIEPDONKERROOD Cr was niets aan. Torino - Sampdoria moest op papier toch een heel aantrek kelijke wedstrijd zijn, een wedstrijd tus sen twee topploegen uit Italië die boven dien allebei in een Europa Cupfinale stonden. Ja, natuurlijk, ze hadden twee dagen eerder een halve finale gespeeld. Maar toch, er was weinig aan. In de tweede helft werd het zo slecht dat ik zelfs niet meer de hoop had dat er misschien, heel misschien nog iets leuks kon gebeuren. En als het zo ver komt moet het wel heel erg zijn. Als ik een goed boek bij mij had gehad zou ik het op de brede overloop van het Stadio delle Alpi zijn gaan lezen. Om mij heen zag ik meerdere mensen onderuit schui ven, op zoek naar een makkelijke hang- lig houding. Ondanks de slechte wedstrijd was er in Turijn toch heel wat te beleven. Als hulp je van TROS Sport kon ik mee naar de hoofdstad van Piemonte om daar een reportage te maken over de tegenstan der van Ajax in de UEFA Cup. Torino is een dankbaar onderwerp. Die shirts zijn al iets aparts. Diepdonker- rood, granata, zeggen de Italianen. Ik weet nog goed dat ik datzelfde diepdon- kerrood helemaal niet zo mooi vond toen Ajax in 1969 een vriendschappelij ke wedstrijd speelde. Pas later zag ik de schoonheid van die sobere, beetje som bere tenuen. Ajax' tegenstander in de UEFA Cupfinale is ook een club met een bijzondere his torie. Tijdens de reis naar Turijn werd ik daar op een bijzondere manier mee ge confronteerd. Op de zaterdagmorgen voor Torino - Sampdoria bracht ik een bezoek aan de sede, het hoofdkantoor van Torino dat zetelt in een imposant herenhuis aan de Corso Vittorio Emanuele en daar werd ik geconfronteerd met II Grande Torino. II Grande Torino is de erenaam van het superelftal waarover de club aan het eind van de jaren veertig beschikte. In de periode tussen 1943 en 1949 ver overde Torino vijf landskampioenschap pen. Torino regeerde voetballend Italië en gold als het beste clubelftal van Euro pa. Vrijwel alle Torino-voetballers waren international maar de onbetwiste ster speler van de ploeg was Valentino Maz- zola, een aanvaller die voetbalde in een stijl die later door Alfredo di Stefano zou worden overgenomen. Valentino was van wereldklasse, ook doorzijn bijzon dere kwaliteiten als inspirator. Hij kon zijn elftal op sleeptouw nemen en hij maakte Torino tot een onverslaanbare ploeg. Wanneer capitan Mazzola, met aan zijn hand zijn zoontje Sandro, de mascotte van het elftal, het veld betrad, dan ex plodeerde het Stadio Filadelfia zowat. De thuishaven van Torino, gelegen tus- De selectie van Torino, tegenstander van Ajax in de finale van het UEFA Cup toernooi. sen de huizenblokken, had op de tegen standers een verlammende werking. Stond Torino achter, bleven doelpunten uit, dan stroopte capitan Mazzola zijn diepdonkerrode mouwen op. Dat was het teken waarop de toeschouwers wachtten. Ritmisch werd er op het be ton en op de houten banken van het Fi- ladelfia-stadion gestampt en onder dat oorverdovende gebonk voetbalde Tori no twee versnellingen hoger. Onder lei ding van Mazzola walste Torino over zijn tegenstander heen. De magie van Fila delfia. In mei 1949 kwam er een dramatisch einde aan het wonderelftal. Vier wed strijden voor het einde van de competitie had Torino, via een gelijkspel bij rivaal Inter, de zoveelste landstitel zo goed als veilig gesteld. Een punt in de resterende duels was voldoende voor weer een scudetto. Twee dagen na Inter - Torino

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1992 | | pagina 41