we verloren. Toen even Under heel kort,
dan weer twee jaar Leo en nu onder
Louis van Gaal. Tja, wat een lijst met
mensen eigenlijk. Ik geloof een stuk of
veertien."
Dalletje
"Op een gegeven moment kreeg ik van
Bartels, de penningmeester, te horen
dat ik terug zou moeten naar de
jeugd/amateurs. En dat valt natuurlijk
niet mee als je zover was gekomen als
assistent-trainer bij het eerste elftal.
Maar ja, ik had nog anderhalfjaar con
tract en dat laatste jaar benutte ik wat
met scouten maar op een gegeven mo
ment ben ik gevlucht naar hotel Bloe-
menbeek in De Lutte. Daar ging Ajax re
gelmatig in trainingskamp. Niemand wist
trouwens dat ik daar zat, behalve mijn
vrouw. Een journalist heeft mij daar na
lang speurwerk toen gevonden.
Ik heb in die tijd één ding, dacht ik, goed
gedaan: nooit het bestuur van Ajax na
getrapt. Ik had het voor mezelf zo be
dacht: Ajax heeft mij niet meer nodig,
het bestuur heeft een nieuwe lijn geko
zen, Aadje de Mos moest het vak leren
van Under, en ik moet dat maar zien te
accepteren. Maar dat gaat niet zo sim
pel als je al 16 of 17 jaar bij je cluppie
meeloopt. Johan heeft me gelukkig te
ruggehaald."
Assistent-trainer
"Wat betekent dat? Een assistent-trai
ner is clubman, een vertrouwensman
van de hoofdtrainer. Je moet altijd bij
hem in de buurt zijn, je moet gedienstig
zijn en hem steunen als hij verloren heeft
met z'n elftal. Bij Ajax is verliezen dode
lijk. Verliezen is bij ons een begrafenis.
Zo zijn we opgevoed. Over een gelijk
spel moet gesproken worden. Winnen is
normaal. Juist bij verlies moet je naast je
hoofdtrainer staan. Je hebt wel eens een
nederlaag bij een uitwedstrijd. Dan is die
hoofdtrainer niet te spreken, die heeft er
de pest in, die wil met je praten en je
blijft bij hem net zo lang totdat hij zegt:
we gaan naar huis.
Er zijn maar weinig assistent-trainers die
geen hoofdtrainer willen worden. Voor
mij is dat geen probleem. En dat is voor
zo'n hoofdtrainer een prettig gevoel.
Ik ga zondag altijd met het elftal mee. De
geschorste en geblesseerde spelers
trainen op zondagmorgen. Als we om
tien uur weggaan wordt er om acht uur
getraind. Geen probleem. Laatst Danny
Blind. Zeg ik: Danny, morgen half tien.
Tuurlijk trainer!
Dan komt er de hele organisatie rond
dat eerste elftal. We gaan vaak naar een
trainingskamp. Drie dagen voor een Eu
ropa-Cupwedstrijd. Al 25 jaar gaan we
naar Wassenaar. Daar ligt ons geluk.
Een hoofdtrainer moet aan niets hoeven
denken. Niet van: hoe laat gaat het
vliegtuig? Is alles besteld? Is niets ver
geten? Het weekprogramma moet per
fect in orde zijn. Hotelkamers, indeling
van de kamers, het eten, doe ik in over
leg met Pim van Dord en Louis van Gaal,
alles, alles rondom dat elftal moet glad
jes verlopen. Ook voor trainingskampen
in het buitenland. Je mag niets vergeten.
Ik controleer mezelf drie keer! Toch een
keer wat vergeten. Glasgow Rangers
uit. De warming-up pakken. Heeft nie
mand van het bestuur wat van gemerkt,
ha, ha..."
Revalidatietraining
"Heel dankbaar werk. Ik heb er vanaf
1967 zo'n 120 teruggebracht. Dat gaat
zo: de speler wordt geopereerd, komt in
handen van Pim van Dord en na een
aantal weken, afhankelijk van het her
stel, komt Pim naar me toe en zegt:
Bob, jij bent aan de beurt,het licht staat
op groen. Ik geef het laatste stootje naar
de groep toe. Die training, die revalidatie
is niet makkelijk, is zeer intensief en
soms vind ik zelfs iets te erg. Maar ver
geet niet: die jongen wil zelf graag terug
komen dus ze hebben er alles voor over
om dat te realiseren. Robbie Alflen, Wim
Suurbier, Johan Cruyff, Gerrie
Mühren,Sonny Silooy, noem ze maar
op. We trainen altijd samen, de speler
en ik. Met z'n tweetjes. Je kan daar zo
veel van jezelf geven door steeds een
stapje verder te gaan en dan is zo'n ge
specialiseerde training heel, heel zwaar
maar die jongen is je eeuwig dankbaar.
Het is enorm veeleisend maar ze weten
dat ze terugkomen en dat ze over een
paar weken weer in het eerste staan. Je
gaat de spelers heel goed kennen. Lo
gisch als je 14 dagen alleen met ze
traint, bij onweer, regen, hagel, sneeuw,
het maakt niet uit. Die jongen is dan he
lemaal alleen met mij. Heeft een operatie
achter de rug, lange blessure gehad en
dan beginnen we. Tot het vest met de 7
kilo zand. Dan weten ze dat ze er bijna
zijn. Die jongen doet ontzettend z'n best
om terug te komen en ik help hem daar
bij. Dat gaat soms heel ver en dan gaat
zo'n speler kapot het veld af. En dan is
er geen pers of fotograaf in de buurt.
Het is grauw, het is akelig, het is koud
maar wij zijn bezig om die jongen terug
te brengen en dat is ontzettend dank
baar werk. Na afloop zeggen ze: trainer,
bedankt!"
Materiaal
"Voor alle elftallen in Ajax, van het eerste
elftal tot de E-pupillen, beheer ik de kle
ding. Alles ligt perfect opgeslagen in 3
magazijnen. De "uit" en "thuis" shirtjes
met lange mouwen en korte mouwen.
Daar zit geld voor zo'n half miljoen. Er is
een goede samenwerking met de familie
van Weelie die voor de was zorgt. De
kleding wordt door mij besteld bij UM-
BRO. Daar moeten we erg zuinig op zijn
en zorgen dat ook alles terugkomt zodat
we over een aantal jaren minder kleding
hoeven te bestellen. Dat spaart weer
geld uit voor de club. We hebben een
contract met DERBY STAR voor 400
ballen, met NIKE voor 350 paar voetbal
schoenen en met UHLSPORT voor 200
paar keepershandschoenen. En alles in
perfecte staat en organisatie.
Kijk, de uren op het veld staan vast. Half
elf op het veld. 12 uur er af. Voor of na
de training, of zelfs tussen de trainingen
door, doe ik dat andere werk. Vrije da
gen heb ik niet. Normaal is woensdag
een vrije dag maar als je een jongen re
valideert kan je niet zeggen: morgen ben
ik er niet want dan heb ik een vrije dag.
Die jongen moet terugkomen. Ik steek
25 uur per dag in Ajax. Want al ben je er
niet dan ben je er toch geestelijk mee
bezig."
Generatie
"Ik heb verschillende generaties spelers
meegemaakt. Ik kijk nog wel eens naar
