WORDEN, STEEDS BETER WORDEN
wanneer er iemand geblesseerd of ge
schorst was", rakelt Wim Jonk het nog
niet zo ver achter zich liggende verleden
op, "Daar raakte ik een beetje op uitge
keken, het ging me vervelen steeds
weer op de bank plaats te moeten ne
men. Het was mijn vierde seizoen bij
Ajax en ik vond dat het nu wel eens
mocht gebeuren. Zo verder, dat kon
niet. Voor mijzelf had ik een limiet vast
gesteld. Als er voor een bepaalde
maand nog geen verandering in de situ
atie zou zijn gekomen, dan was ik er
echt over na gaan denken om in overleg
met de club tot een oplossing te komen.
En die oplossing zou dan binnen Ajax,
maar ook bij een andere club kunnen lig
gen... Dat moment was bijna bereikt. Ik
ben echt een voetballiefhebber en wan
neer ik met tegenzin ga voetballen druist
dat ook tegen mijn natuur in, dan is het
over.
Door de omstandigheid dat het bij Ajax
tot een trainerswissel kwam is dat ver
anderd en sindsdien is het stap voor
stap omhoog gegaan."
Positief denken
De veranderde - en voor Wim Jonk voor
delige - situatie binnen de club kwam
dus op het juiste moment, door redenen
buiten de invloedsfeer van de betrokke
nen zelf.
Heeft Wim Jonk, voordat het tij keerde,
wel eens gewanhoopt over zijn situatie
bij Ajax?
Jonk: "Nou...gewanhoopt niet, want ik
had steeds het gevoel dat ik het kan. Ik
wist dat ik goed genoeg was voor een
basisplaats. Maar het was net alsof ik
tegen een muur aanliep. Dan was Jan
Wouters geschorst of geblesseerd en
dan mocht ik voor een aantal wedstrij-
11
Wim Jonk aan het begin van het seizoen
1991-1992 tijdens het Amsterdam-toer
nooi. De Parel uit het Visserdorp is twee
verdedigers van Fluminense te vlug af.
Foto: Louis van de Vuurst
den weer opdraven. Dat ging dan goed
en dan, wanneer Jan weer fit of ter be
schikking was kon ik, hup, er weer naast
gaan staan. Op een gegeven moment
dacht ik "wat moet ik hier mee?" maar
wanhopen? Nee, dat nooit. Natuurlijk
liep ik wel te balen dat ik niet speelde,
zeker toen ik helemaal fit was. Maar ik
denk dat ik de goede eigenschap heb
