mm i m
De loting op 8 november j.l. was al iets
heel bijzonders. Osasuna uit Pamplona
kwam uit de kokertjes en ik maakte ken
nis met hun voorzitter. Een rustige, aris
tocratische man, die al 20 jaar voorzitter
was en van een club die bekend stond
als de meest degelijke in Spanje. Een
club die bovendien al jaren lang geruis
loos bij de top-vijf van Spanje behoorde.
Gelukkig hielp Maarten de Vos mij met
vertalen, want ik spreek geen Spaans en
collega Fermin geen enkele vreemde
taal. Daarom vroeg hij dan ook een tolk
mee te nemen.
Door omstandigheden was ik op eigen
gelegenheid naar Pamplona gereisd en
kon ik op 26 november, een kwartier
voor de aankomst van onze ploeg vanuit
Nederland, nog gadeslaan hoe een
dieplader een vliegtuigtrap kwam bren
gen, welke geleend was van het vlieg
veld in het nabije Victoria. Er was nog
nooit eerder een Airbus in Pamplona ge
land en men keek wel op dat Ajax met
zo'n groot vliegtuig kwam, dat boven
dien slechts half vol zat. "Dat doen we
altijd zo in Amsterdam" grapte ik tegen
het aanwezige Osasuna-bestuur, terwijl
ik trots naar de grote gelande vogel
keek, die zijn weg naar de kleine baan
moeiteloos had gevonden.
Tineke Ran, onze'tolk, was gelukkig ook
aan boord en de bemanning had mazzel
dat het vliegtuig drie dagen zou blijven
staan. Ook zij konden de wedstrijd dus
zien.
Het gebruikelijke diner op de avond voor
de wedstrijd werd een hoogtepunt. Wat
een gastvrijheid, wat een cadeaux en
wat een gastheren!
Helaas zat Tineke niet tussen Fermin en
mij in, maar aan de overkant van de tafel
die wel drie meter breed was. Ik moest
dus heel hard praten om haar wat te
kunnen laten vertalen. Ter plekke regel
den onze gastheren voor ons een excur
sie, zodat we de volgende dag geza
menlijk met hen zouden optrekken.
We bezochten het opleidings- en trai
ningscomplex van Osasuna. Dat interes
seerde ons erg daar die club, net als
Ajax, voornamelijk spelers voor het eer
ste elftal opleidt. Een schitterende outil
lage, waar we in alle bescheidenheid
door Fermin werden rondgeleid. Hij
temidden van de echte wijnliefhebber.
bleef maar nederig tegen ons
doen en sprak voortdurend over
het grote Ajax. Welnu, hun com
plex was gewoon mooier dan
dat van ons. Zijn bescheiden
heid was dus onterecht. Daarna
een bezoek aan het kasteel van
de beschermheilige van de
club. Aan het begin van het sei
zoen brengt de hele ploeg inclu
sief trainers hier een bezoek om
voor succes te bidden. Een gie
chelende koster leidde ons rond
en draaide een cassette af,
waarop in het Vlaams werd ge
ëxpliceerd.
Vervolgens naar een abdij om
van zelfgemaakte likeur te proe
ven, waarna een smakelijke
lunch volgde.
's Avonds de wedstrijd. Ik wil daar
slechts over kwijt dat het Osasuna-pu-
bliek een voorbeeld van sportiviteit is.
Geregeld kregen spelers van ons een
"open doekje" en ook werden beide elf
tallen na afloop luid toegejuicht. In Ne
derland kan de verliezende thuisclub
een fluitconcert over zich heen krijgen.
Welk een contrast!
Graag wil ik vanaf deze plaats iets tegen
onze fans, die in Spanje aanwezig wa
ren, zeggen:
Er is geen bezwaar dat U de avond voor
de wedstrijd de training bezoekt. Het is
echter ongepast allerlei ontevreden op
merkingen naar de hoofden van onze
spelers te slingeren. Daar openen wij de
poorten niet voor. Bovendien kunnen we
niet meer toestaan dat U zich tijdens de
training op het veld bevindt. Het is toch
te gek dat enkelen een balletje gingen
trappen. Dat hoort niet bij de voorberei
ding voor een Europa Cup-wedstrijd.
U zou ons een plezier doen hier in het
vervolg aan te willen denken.
De genoten gastvrijheid bracht ons er
toe niet op de dag van de return naar
Düsseldorf te reizen maar een dag eer
der. We moesten wat terugdoen.
We dineerden in restaurant LaTerrazza,
een Italiaan met een Duitse eigenaar.
Vandaar waarschijnlijk dat hij de volle
borden over de tafel aanreikte. Efficiënt,
dat wel.
De volgende dag deden wij onze gasten
een plezier met een bezoek aan de Dom
in Keulen. Helaas kreeg onze bus bij
vertrek een lekke
band, zodat we een
vertraging van een
half uur opliepen.
Eenmaal op de snel
weg ontdekten we
dat Arie van Os niet
in de bus zat. We
bleken vertrokken te
zijn, terwijl hij naar
het toilet was. Veel te
De bemanning van Martinair met (2e van links) onze tolk
Tineke Ran.
laat kwamen we dus in Keulen aan,
maar de lunch maakte veel goed.
Tineke bleek een ervaren tolk, zodat ge
sprekken over en weer heel gemakkelijk
verliepen. Ze viel bovendien erg in de pul
bij onze gasten uit Navarra.
Heel hartelijk dank, Tineke, voor je be
langeloze medewerking. Bij een volgen
de gelegenheid hoop ik dat je weer mee
wilt gaan.
We hebben over en weer vrienden ge
maakt in Pamplona.
Voornamelijk echter ook omdat het Osa
suna-bestuur er dezelfde denkbeelden
op na houdt als wij. Geen korte-termijn-
beslissingen, maar het vizier op de ver
dere toekomst, waarbij de eigen oplei
ding centraal staat.
Ik zal nog vaak aan deze contacten te
rugdenken.
Inmiddels zijn we behoorlijk ver geko
men en wachten de wedstrijden tegen
AA Gent. Onze zuiderburen begonnen
na de loting al een "underdog-positie" in
te nemen. Heel handig, maar daar moe
ten we dus wel voor waken. Het stadion
van AA Gent is heel klein, zodat er voor
onze supporters weinig gelegenheid zal
zijn om Ajax aan te moedigen. De return
is echter in het Olympisch Stadion en
daar verwachten we U allen om ons,
eindelijk weer eens in Amsterdam, aan
te moedigen.
Het gerucht dat Romario bij Ajax komt
spelen, omdat hij dan dichter bij Schip
hol woont, spreek ik overigens tegen.
Michael van Praag
