mm i m De loting op 8 november j.l. was al iets heel bijzonders. Osasuna uit Pamplona kwam uit de kokertjes en ik maakte ken nis met hun voorzitter. Een rustige, aris tocratische man, die al 20 jaar voorzitter was en van een club die bekend stond als de meest degelijke in Spanje. Een club die bovendien al jaren lang geruis loos bij de top-vijf van Spanje behoorde. Gelukkig hielp Maarten de Vos mij met vertalen, want ik spreek geen Spaans en collega Fermin geen enkele vreemde taal. Daarom vroeg hij dan ook een tolk mee te nemen. Door omstandigheden was ik op eigen gelegenheid naar Pamplona gereisd en kon ik op 26 november, een kwartier voor de aankomst van onze ploeg vanuit Nederland, nog gadeslaan hoe een dieplader een vliegtuigtrap kwam bren gen, welke geleend was van het vlieg veld in het nabije Victoria. Er was nog nooit eerder een Airbus in Pamplona ge land en men keek wel op dat Ajax met zo'n groot vliegtuig kwam, dat boven dien slechts half vol zat. "Dat doen we altijd zo in Amsterdam" grapte ik tegen het aanwezige Osasuna-bestuur, terwijl ik trots naar de grote gelande vogel keek, die zijn weg naar de kleine baan moeiteloos had gevonden. Tineke Ran, onze'tolk, was gelukkig ook aan boord en de bemanning had mazzel dat het vliegtuig drie dagen zou blijven staan. Ook zij konden de wedstrijd dus zien. Het gebruikelijke diner op de avond voor de wedstrijd werd een hoogtepunt. Wat een gastvrijheid, wat een cadeaux en wat een gastheren! Helaas zat Tineke niet tussen Fermin en mij in, maar aan de overkant van de tafel die wel drie meter breed was. Ik moest dus heel hard praten om haar wat te kunnen laten vertalen. Ter plekke regel den onze gastheren voor ons een excur sie, zodat we de volgende dag geza menlijk met hen zouden optrekken. We bezochten het opleidings- en trai ningscomplex van Osasuna. Dat interes seerde ons erg daar die club, net als Ajax, voornamelijk spelers voor het eer ste elftal opleidt. Een schitterende outil lage, waar we in alle bescheidenheid door Fermin werden rondgeleid. Hij temidden van de echte wijnliefhebber. bleef maar nederig tegen ons doen en sprak voortdurend over het grote Ajax. Welnu, hun com plex was gewoon mooier dan dat van ons. Zijn bescheiden heid was dus onterecht. Daarna een bezoek aan het kasteel van de beschermheilige van de club. Aan het begin van het sei zoen brengt de hele ploeg inclu sief trainers hier een bezoek om voor succes te bidden. Een gie chelende koster leidde ons rond en draaide een cassette af, waarop in het Vlaams werd ge ëxpliceerd. Vervolgens naar een abdij om van zelfgemaakte likeur te proe ven, waarna een smakelijke lunch volgde. 's Avonds de wedstrijd. Ik wil daar slechts over kwijt dat het Osasuna-pu- bliek een voorbeeld van sportiviteit is. Geregeld kregen spelers van ons een "open doekje" en ook werden beide elf tallen na afloop luid toegejuicht. In Ne derland kan de verliezende thuisclub een fluitconcert over zich heen krijgen. Welk een contrast! Graag wil ik vanaf deze plaats iets tegen onze fans, die in Spanje aanwezig wa ren, zeggen: Er is geen bezwaar dat U de avond voor de wedstrijd de training bezoekt. Het is echter ongepast allerlei ontevreden op merkingen naar de hoofden van onze spelers te slingeren. Daar openen wij de poorten niet voor. Bovendien kunnen we niet meer toestaan dat U zich tijdens de training op het veld bevindt. Het is toch te gek dat enkelen een balletje gingen trappen. Dat hoort niet bij de voorberei ding voor een Europa Cup-wedstrijd. U zou ons een plezier doen hier in het vervolg aan te willen denken. De genoten gastvrijheid bracht ons er toe niet op de dag van de return naar Düsseldorf te reizen maar een dag eer der. We moesten wat terugdoen. We dineerden in restaurant LaTerrazza, een Italiaan met een Duitse eigenaar. Vandaar waarschijnlijk dat hij de volle borden over de tafel aanreikte. Efficiënt, dat wel. De volgende dag deden wij onze gasten een plezier met een bezoek aan de Dom in Keulen. Helaas kreeg onze bus bij vertrek een lekke band, zodat we een vertraging van een half uur opliepen. Eenmaal op de snel weg ontdekten we dat Arie van Os niet in de bus zat. We bleken vertrokken te zijn, terwijl hij naar het toilet was. Veel te De bemanning van Martinair met (2e van links) onze tolk Tineke Ran. laat kwamen we dus in Keulen aan, maar de lunch maakte veel goed. Tineke bleek een ervaren tolk, zodat ge sprekken over en weer heel gemakkelijk verliepen. Ze viel bovendien erg in de pul bij onze gasten uit Navarra. Heel hartelijk dank, Tineke, voor je be langeloze medewerking. Bij een volgen de gelegenheid hoop ik dat je weer mee wilt gaan. We hebben over en weer vrienden ge maakt in Pamplona. Voornamelijk echter ook omdat het Osa suna-bestuur er dezelfde denkbeelden op na houdt als wij. Geen korte-termijn- beslissingen, maar het vizier op de ver dere toekomst, waarbij de eigen oplei ding centraal staat. Ik zal nog vaak aan deze contacten te rugdenken. Inmiddels zijn we behoorlijk ver geko men en wachten de wedstrijden tegen AA Gent. Onze zuiderburen begonnen na de loting al een "underdog-positie" in te nemen. Heel handig, maar daar moe ten we dus wel voor waken. Het stadion van AA Gent is heel klein, zodat er voor onze supporters weinig gelegenheid zal zijn om Ajax aan te moedigen. De return is echter in het Olympisch Stadion en daar verwachten we U allen om ons, eindelijk weer eens in Amsterdam, aan te moedigen. Het gerucht dat Romario bij Ajax komt spelen, omdat hij dan dichter bij Schip hol woont, spreek ik overigens tegen. Michael van Praag

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1992 | | pagina 7