steeds hoor, bij Sloterpark, wat rustiger
aan nu, op zaterdag. Kan-ie op zondag
naar mij komen kijken."
"Omdat ik in het Amsterdams Elftal
speelde kreeg Ajax mij in de gaten en zo
ben ik in De Meer beland. In eerste in
stantie deed mijn vader nog moeilijk, hij
dacht aan de gevolgen die het voor mijn
studie kon hebben, maar van binnen
was hij ook wel trots, denk ik. Ikzelf wil
de heel graag dus het was snel gere
geld."
Verschillende culturen
Aan de schooljaren denkt Marciano met
plezier terug. Zoals gezegd groeide hij
op in de Bijlmer, waar hij ook naar
school ging. Hij kende er een heerlijke
tijd in een omgeving die nog niet de wat
benauwde spanning kende zoals die nu
helaas in bepaalde delen van de Bijlmer
voelbaar is.
"De school, "het Kruispunt", was vlakbij
huis. Op die school zaten kinderen uit
werkelijk alle delen van de wereld. Azia
ten, Oost-europeanen, Surinamers,
Zuidamerikanen, Afrikanen, je kan het zo
gek niet noemen of je zag ze op "Het
Kruispunt". Voor mijn persoonlijke ont
wikkeling was dat heel belangrijk. Ik ben
echt blij dat ik op die school heb gezeten
want door al die contacten met verschil
lende culturen leer je de mensen en hun
verschillende manieren van leven en
denken goed kennen.
Na de lagere school verhuisden wij naar
Weesp en daar kwam ik op een totaal
andere school terecht, het Vituscollege.
ik was daar opeens de enige bruine jon
gen van de hele school! Vreemde ge
waarwording als je van een super-multi-
raciale school als "Het Kruispunt" komt.
Niet dat ik er problemen mee had, inte
gendeel, het was een heel leuke school.
Ook het leren ging goed. Ik deed VWO
en dat ging heel soepel, tot de zesde
klas. Dat jaar viel samen met mijn eerste
jaar als betaald voetballer. Ik zoek geen
excuses hoor, want het lag voor het
grootste deel aan mij zelf, maar de in
vloed van het voetbal was wel merkbaar
bij mijn mindere prestaties. Dat is ook
niet zo gek, want in het examenjaar zijn
de lessen die je mist heel moeilijk in te
halen. Het examen heb ik ook gemist en
daarna heb ik alles op het voetbal ge
gooid. Natuurlijk is een diploma heel be
langrijk maar het is ook zo dat wanneer
je als voetballer slaagt je dat diploma
niet direct nodig hebt." Marciano pro
beerde nog even om via het LOI zijn
deelcertificaten bij elkaar te krijgen maar
het was gewoonweg niet te combineren.
Zeker wanneer je als jonge speler net in
het topvoetbal komt kijken vreet het
voetbal al je aandacht en energie.
Voetbaldrang
Marciano kon goed leren maar voetbal
was alles voor hem. Al vroeg onder
scheidde hij zich van zijn leeftijdgenoot
jes door het gemak waarmee hij drie-vier
man passeerde en de bal in het net leg
de. Als het even kon voetbalde hij op
straat. Als eerste meldde hij zich op het
basketbalveldje dat zelden voor die
sport werd gebruikt en als laatste, ging
hij, met zijn dierbare kleinnood, de bal,
27 jaar en internationaal reeds zeer ervaren. Hier zien we Marciano Vink tijdens de
UEFA Cup-wedstrijd tegen SK Örebro.
Foto: Louis van de Vuurst
weer naar huis, in de wetenschap dat hij
daar op zijn donder zou krijgen omdat hij
wéér te laat thuis was. Maar ja, de drang
van het voetbal was sterker...Op dat
basketbalveldje leerde Marciano Vink
voetballen. Andere hobby's had hij niet.
Geen tijd voor. School-voetballen-eten-
slapen. Zo zagen de dagen van Marcia
no er uit. En als hij dan in bed lag kon hij
horen hoe de alleroudsten in de avond
uren weer een partijtje begonnen en dan
kon hij zich haast niet bedwingen.
Glurend door het raam dat uitkeek op
het pleintje was hij jaloers op die oudere
gasten die wél nog door konden gaan...
"In die tijd voetbalde ik met een jongen
die ik veel beter vond dan mijzelf, Ro
meo Pocorni. Die was echt geweldig,
kon alles met de bal. Maar hij voetbalde
bij een kleine club, miste het Amster
dams Elftal en daardoor werd hij niet
snel ontdekt. Zo zie je hoe gek het kan
lopen, van zulke toevalligheden hangt je
carrière ook af. Via een omweg is hij
toch in het betaalde voetbal terecht ge
komen. Romeo voetbalt nu bij Haarlem
en natuurlijk kan hij nog steeds geweldig
voetballen maar ik heb op hem voor, dat
ik de Ajax-opleiding heb meegemaakt."
Rode kaart
Door het overdadige talent speelde Mar
ciano vrijwel altijd met en tegen jongens
die ouder waren dan hij. Dat was zo bij
TOS Aktief, later bij ADE en ook in de
volgende fase, als speler van Ajax. Eén
keer was ik nog écht te jong, herinnert
Marciano zich: "Ik was tweedejaars B-
junior toen ik met het tweede van Ajax
mocht meedoen. Ik had een vaste plaats
in de A-1 en Johan Cruijff zei toen dat ik
een keertje met het tweede elftal mee
moest doen. Een wedstrijd tegen AZ,
uit. Het was te zwaar. We verloren met
3-0 en voordat ik een tweede gele kaart
(en dus rood) kon krijgen werd ik gewis
seld. Ik moest me staande houden door
overtredingen te maken omdat dat ni
veau op dat moment net te hoog gegre
pen was."
Dat Marciano Vink zich koste wat kost
staande wilde houden, kon het niet
voetballend, dan maar met overtredin
gen, zegt heel wat over zijn karakter. Hij
is geen speler die makkelijk het hoofd in
de schoot legt en opgeeft. Een uitste
kende eigenschap voor een voetballer.
"Ik was wel veel jonger dan de meeste
spelers van de A-1gaat Marciano ver
der, "Maar toch vond ik het vreemd dat
