DE WEDSTRIJD VAN SIMON TAHAMATA
sen, maar was kansloos toen de uitblin
kende Harry Lubse de terugketsende bal
andermaal inzette.
Terwijl het publiek geslagen de tribunes
afklom, liet Ajax bij verrassing in de slot
fase toch nog heel even zien waar het in
goede doen toe in staat was. Vlak voor
tijd zette Notten een bal in het Brabantse
zestienmetergebied en kopte Brokamp
fraai raak. Amper een minuut later werd
het zelfde scenario gehanteerd, ditmaal
met het hoofd van Geels als eindpunt. Zo
kwam toch nog de stand 2-4 op het
wedstrijdformulier te staan. Kosmetisch
een hele verbetering, maar niet meer dan
dat. Na afloop kondigde Hans Kraay 'sa
neringen' aan. Hij kon niet weten dat hij
die zomer tenslotte zichzelf zou wegsa
neren om plaats te maken voor Bobby
Haarms en tenslotte de teruggekeerde
Rinus Michels. Eén ding was zeker voor
het afgedropen Amsterdamse publiek:
Ajax was allang Ajax niet meer.
Op 11 november 1979 stonden bij de
competitietopper Ajax-PSV twee teams
tegenover elkaar die beide enkele dagen
tevoren een beschamende afgang had
den beleefd op Europees niveau: PSV
was met een veelbelovende 2-0 voor
sprong naar Frankrijk gereisd voor de
return tegen Saint Etienne, maar nog
voordat de TV-kijkers het zojuist inge
schonken bakje koffie op hadden ston
den de zuidelijke landgenoten al met 3-0
achter, om tenslotte met 6-0 te worden
afgedroogd. Ajax had zichzelf te schan
de gezet door zich bij Omonia Nicosia,
waarvan thuis nota bene met 10-0 was
gewonnen, te laten overdonderen en
met 4-0 voor schut te gaan.
De vraag was dus, wie van de twee het
best hersteld zou zijn van de pijnlijke ge
beurtenissen van die week: PSV, met
negen internationals in de ploeg, of Ajax,
de regerend landskampioen.
Het zou een wedstrijd worden waarin de
grootste rol terecht kwam bij de kleinste
man van het veld: Simon Tahamata, de
kleine Molukker die sinds zijn debuut
drie jaar eerder de smaakmaker van de
Ajaxploeg was geworden, wiens naam
luid werd gescandeerd en voor wie vlag
gen werden gejat van de gruttersketen
die de voornaam met de donkere draai
tol deelde. Simon, ooit met Lijn Negen
persoonlijk naar de Meer gekomen om
zich aan te melden, leek fysiek van alles
tekort te komen om de echte top te ha
len. Hij loochende echter alle pessimis
tische voorspellingen en speelde regel
matig de sterren van de hemel. Zo ook
op deze dag.
Dropshot
Maar het was niet Simon die de eerste
dreun uitdeelde. Na 22 minuten was het
de rechtsback Wim Meutstege die a la
Suurbier mee naar voren kwam en ver
volgens een voorzet op maat losliet die
door de meegekomen Schoenaker met
het hoofd achter Van Beveren werd ge
deponeerd. Terwijl de atletische doel
man gewoontegetrouw zijn verdedigers
collectief verrot schold maakte Ajax zich
op voor het te verwachten tegenoffen
sief, maar constateerde dat PSV daar
toe niet in staat was. De Brabantse trots
leek versuft over het veld te zwalken en
kon slechts van geluk spreken dat Ajax
daar zo niet op gerekend had en tot de
rust niet echt profiteerde van het slappe
spel van PSV.
Na de thee werd dat al snel anders. Na
vier minuten leverde Frank Arnesen een
voorzet af, die door Tahamata op de
rand van het strafschopgebied op won
derschone wijze werd afgerond met een
dropshot dat zich met een haarzuivere
boog over Van Beveren in het PSV-doel
krulde. Vanaf dat moment was het
slechts Ajax dat speelde. Tahamata liet
zijn mandekker Willy Schepers alle hoe
ken van het veld zien, Ling leefde zich uit
in de fratsen die 'zijn' eigen vak tot op
perste verrukking bracht, en Henning
Jensen, de vaak zo onderschatte Deen
se strateeg op het middenveld toonde
enkele staaltjes uit zijn voorraad slimme
passjes en knappe acties. Samen met
de rest van Ajax maakten ze het Eindho-
vense middenveld nagenoeg onzicht
baar, en de aanval bloedeloos. De beste
kans voor PSV in deze periode kwam
van een Ajacied: Jan Everse, die Schrij
vers tot een knappe redding dwong.
Toch zou PSV nog even in de wedstrijd
terugkomen. Tien minuten na het doel
punt van Tahamata soleerde René van
de Kerkhof langs Schrijvers en legde de
bal terug op de meegelopen Posthuma,
die eenvoudig kon scoren: 2-1Zelfs
had PSV gelijk kunnen komen als Lubse
met wat meer kracht had ingezet.
Slagroom
Daarna ging de Ajax-machine enkele toe
ren sneller draaien en kon de "klus PSV"
definitief worden afgeslotenTahamata
stuurde de bal radiografisch naar Arne
sen, die van dichtbij scoorde: 3-1En in
de slotminuut zette Simon nog een kwak
slagroom op zijn persoonlijke triomf door
de van Van Beveren terugspringende bal
met een lobje via de onderkant van de lat
in het doel te prikken. De spreekkoren
voorde publiekslieveling vielen samen
met het eindsignaal. De verdere gebeur
tenissen wekken verbazing: niet dat Ajax
tenslotte, met veel moeite, de landstitel
zou grijpen, maar wel dat Tahamata door
zijn lievelingsclub zonder veel discussie
werd verkocht aan Standard Luik. De
protesten van de supporters klonken hef
tig, maar kort. Zoals immer stonden er al
snel weer nieuwe helden op; Simon keer
de na de onverkwikkelijke omkoopaffaire
bij Standard nog even naar het vaderland
terug om het Feyenoordpubliek te ver
maken en tenslotte in zijn laatste wed
strijd daar met een rode kaart huilend van
het veld te moeten gaanVlak over de
grens, bij Germinal Ekeren, is nog regel
matig te zien hoe de inmiddels 35-jarige
technicus de tegenstander tot wanhoop
kan brengen. En bij deTV-beelden denkt
de Ajacied dan met warmte terug aan de
kleine, fijne Simon, die bij verdedigers die
hem zojuist van zich hadden afgeslagen,
een paar meter verderop weer rond het
hoofd zoemde. Die verbaasde tegen
stander de bal van de voet plukte, fraaie
solo's uitvoerde en subtiele boogballen
kon lanceren. Simon Tahamata, slechts
één in een lange rij technische wonder
kinderen uit de Ajax-school.
Simon Tahamata was in 1979 de grote
held van Ajax - PSV. De oorspronkelijk
rechtsbenige linksbuiten van Ajax scoor
de twee keer in de 4-1 triomf in De Meer.
