A-1 hoorde ik tot de betere spelers en
dan hou je er wel rekening mee. Het was
natuurlijk prachtig maar ik merkte al eer
der dat de mensen bij Ajax vertrouwen in
mij hadden dus dat contract was geen
verrassing.
In het tweede elftal kwam ik onder de
hoede van Bobby Haarms en na een
paar maanden moest ik opeens met de
A-selectie mee. Eerst zat ik tegen Fortu-
na Sittard-uit op de bank. Bryan Roy
was geschorst en Richard Witschge was
in problemen geraakt met Leo Beenhak
ker en na Sittard ging ik mee naar Saint
Etienne, waar Ajax vriendschappelijk
speelde. Ik mocht een kwartier mee
doen en dat was dus in feite mijn werke
lijke debuut in het eerste elftal. De wed
strijd daarop volgde het
competitiedebuut. Tegen Haarlem."
Ik was dat seizoen van school af en ik
wilde bewust een jaartje alles op het
voetballen gooien. Ik had overdag niets
te doen en toen Beenhakker vroeg of ik
met de selectie mee wilde trainen hoef
de ik daar niet over na te denken. Vanaf
dat moment heb ik het hele jaar met de
A-selectie meegetraind en aan het eind
van het seizoen kreeg ik een tweejarig
contract. Een A-contract."
Olympische droom
Michel Kreek was veertien jaar toen hij
voor het eerst werd geselecteerd voor
de nationale selectie. Het Oranje-shirt
paste hem goed en in alle leeftijdscate
gorieën bereikte hij het Nederlands Elf
tal. Momenteel is hij een vaste waarde in
het Olympisch Elftal, dat zich ten koste
van de leeftijdgenoten uit Portugal
plaatste voor de kwartfinale van het Eu
ropees kampioenschap. Wordt die
kwartfinale overleefd, dan plaatst het
Jong Oranje-team zich bovendien auto
matisch voor de Olympische Spelen. De
droom van iedere sportman ligt binnen
handbereik want naast de winnaars van
de kwartfinales plaatst ook de beste ver
liezer zich voor de Spelen terwijl voor
een tweede kwartfinaleverliezer er nog
een herkansing is. Dat land moet name
lijk spelen tegen de winnaar van de Oce-
anië-groep, Australië.
"In het begin zeiden die wedstrijden je
niet zoveel", zegt Michel, "al werden we
er door de trainer wel steeds op gewe
zen dat het doel de Olympische Spelen
was. Naarmate het einddoel dichterbij
komt gaan de Spelen meer leven, zeker
nu we in de kwartfinale zitten. Het zou
wel schitterend zijn...de Olympische
Spelen. Niet alleen voor het voetballen
maar om de hele entourage met al die
andere sportmensen en het Olympisch
dorp. Zo'n kans mag je niet laten lopen
want je kunt het als voetballer maar één
keer meemaken, daarna ben je te oud.
Linksback
In het Olympisch Elftal speelt Michel
Kreek als linkermiddenvelder. Bij Ajax
speelde hij het laatst als linksback, ter
wijl hij er als linksbuiten begon. Michel
Kreek kan alle posities aan de linkerkant
bezetten en, zoals hij zal vertellen, er zijn
nog meer mogelijkheden.
"Ik ben begonnen als linksbuiten", ver
telt Michel over zijn wandeling door het
elftal. "Tot aan de C-junioren voetbalde
ik als een echte vleugelspits maar daar
na kreeg ik een plek op het middenveld.
Toen ik in de B-junioren Dick de Groot
als trainer kreeg belandde ik op de links
back-plaats. Ik weet niet of dat echt een
bewuste keuze was omdat de concur
rentie voor de andere posities op links
vrij groot was. Richard Witschge en Bry
an Roy speelden in dat elftal als linker
middenvelder en linksbuiten. Dus als
linksbuiten was er so-wie-so geen
plaats. Als linksback ging het hartstikke
goed maar in het tweede B-juniorenjaar
stond ik weer op het middenveld. Ik was
toen één van de oudere, en betere spe
lers. Toen was mijn aanwezigheid en in
vloed voorin meer gewenst.
Als linkermiddenvelder ging ik over naar
de A-junioren maar Louis van Gaal pro
beerde mij daarin als laatste man. Dat
zag hij helemaal in mij zitten. Door de
trainerswissel schoof hij door en met het
Kreek, passend met die mooie trap van
hem vanaf de linkerflank.
Foto: Louis van de Vuurst
vertrek van Louis naar het eerste elftal
schoof ik weer door naar het midden
veld.
In het tweede elftal begon ik daarop als
linksback en na twee wedstrijden zei
Leo Beenhakker al dat ik als linksbuiten
moest gaan voetballen. 'Datje linksback
kan spelen, weet ik nu wel'zei hij, 'ik wil
wel eens zien hoe je het als aanvaller
doet'."
Door de jaren heen speelde Michel
Kreek dus op diverse posities. De logi
sche vraag is daarom op welke plaats
Michel zelf het liefste speelt.
"Ik weet van mijzelf dat ik geen echte
linksbuiten ben. Om daar goed te spelen
mis ik gewoonweg de kwaliteiten. Mijn
passeertechniek is niet geweldig. Ja,
voor een keertje kan het wel, zeker wan
neer de vorm van de dag er is. Maar om
een heel seizoen op die plaats rendabel
te zijn, dat is wat anders. Je moet reëel
zijn. Als linksbuiten zou ik me door hard
werken nog kunnen handhaven maar
daarmee houdt het op. Dat is ook niet
wat er van een Ajax-linksbuiten ver
wacht wordt.
De periode dat ik linksbuiten speelde
was wel leerzaam maar ik vind dat het
een beetje te lang heeft geduurd. Daar
door is mijn ontwikkeling misschien zelfs
wat geremd. Begrijp me goed, ik heb
nooit met tegenzin als linksbuiten ge
speeld maar op een gegeven moment
moet je je toch richten op de plaats waar
je het beste tot je recht komt. Dat ik
geen echte linksbuiten ben, heb ik altijd
geweten. Maar wanneer je met het eer-
