Leo Beenhakker....doet aan public relations
111911
Ik hoor geen zucht als ik Leo
Beenhakker bel om een afspraak te
maken voor een interview. We wor
den het zonder omwegen eens over
datum en tijdstip en hij vraagt me
mijn telefoonnummer indien er iets
tussen zou komen.
Logisch, Beenhakker is een druk be
zet man en in de voetballerij zijn af
spraken immer moeilijk te maken of
zelfs na te komen, omdat het wereld
je geregeerd wordt door opportuni
teit. Nergens meer dan in het prof
voetbal leeft men zo bij de dag.
Eenmaal op de dag van de afspraak
verschijn ik, stipt op tijd gelukkig, in
het spelershome. Beenhakker zit aan
de bar. Ik loop op het toe, stel me
voor en voeg er aan toe dat we om
één uur hadden afgesproken.
"Om half één hadden wij een af
spraak", bromt hij terug. Brutaalweg
houd ik vol dat één uur de afgespro
ken tijd .was. "Oh, één uur, nou dat
zullen we maar. We maken er een
sessie van want er zijn nog meer
geïnteresseerden".
Daar ben ik niet blij mee. Eén wach
tende is een radio-reporter die een
live-uitzending heeft. Dat lucht enigs
zins op, want een radio-interview
duurt nooit lang. Als de radio-boys te
vreden zijn, komt Beenhakker aan de
tafel zitten waar ik me had geïnstal
leerd. "Zullen we maar", bromt hij
weer, bereidwillig maar niet echt blij.
Vooruit. Een andere journalist luistert
mee. Niet zo tof maar ach, laat hem
ook eens een goed verhaal hebben,
denk ik nog. We beginnen
U bent technisch direkteur, trainer.
Eén van de meest oneerlijk bejegende
en minst gewaardeerde beroepen in
deze maatschappij. Bent u het met
me eens of niet?
Beenhakker:"Misschien wel. Ik heb
wat weinig inzicht in andere beroe
pen. In elk beroep zal een bepaalde
mate van ondankbaarheid voorko
men, maar als trainer weet je dat de
manier waarop je beoordeeld wordt
niet helemaal fair is. Uitsluitend op
die anderhalf uur die een wedstrijd
duurt. Dat is best wel eens onrecht
vaardig. Je kunt op een gegeven mo
ment heel goed werken, heel goed
bezig zijn, maar toch niet de resulta
ten en successen behalen die je zélf
ook zou wensen te behalen. Dat
geldt ook voor mijn werk achter de
schermen, zoals wat hier tegenwoor
dig de funktie van technisch direk
teur allemaal met zich meebrengt.
Het hele management, de hele orga
nisatie van het jeugdvoetbal en alles
eromheen. Dat zijn zaken waar je
niet altijd de waardering voor krijgt
die je eigenlijk zou verdienen.
Aan de andere kant moet je dat in
calculeren als je aan het beroep trai
ner begint. Op het moment dat ik
voor het beroep koos was ik me er
zelf heel goed van bewust dat het
vak een heel stuk onrechtvaardigheid
met zich meebrengt. Als je daarmee
kunt leven en als je het maar ge
woon ziet als een bepaalde conse
quentie van je beroep, zoals ieder
beroep bepaalde consequenties met
zich meebrengt, dan hoef je er geen
moeite mee te hebben. Is het niet zo
lastig".
Uw dagelijks werk beperkt zich lang
niet alleen tot Ajax-1. Wie beoordeelt
nu of u uw taak in zijn geheel goed
uitvoert? Dus niet alleen ten aanzien
van het eerste, maar ook de rest van
uw werkzaamheden?
"Dat is mijn baas, neem ik aan.
ledereen heeft een baas, ik ook. Dat
is het bestuur van Ajax en die
bestuursleden moeten dan maar be
oordelen of ik goed funktioneer, ja
dan nee".
Maar gebeurt dat dan niet onder
zware invloed van pers en publiek?
"Dat hangt van de persoonlijkheid
van de baas af. Als je baas heel ge
voelig is voor de mening van de bui
tenwereld, dan zal hij zich die me
ning over jouw funktioneren op laten
dringen. Als je, zoals in mijn geval,
een voorzitter hebt als Michael van
Praag, die een strikt eigen mening
heeft en zich niets laat opdringen,
dan is er een grotere kans op een
eerlijke beoordeling. Ik ken ze wel,
heb wel voorzitters meegemaakt die 11
De Technisch Direkteur in en lastige rol: verklarend naar de pers. Hij baalt hier zichtbaar van de gestelde
vraag.
