Mark Verkuijf:
NIET ZO N GELUKKIG SEIZOEN
Het is nog maar even geleden dat
Ajax kampioen van Nederland werd.
Een moment om bij stil te staan.
Na vier jaar eindelijk weer eens kam
pioen van Nederland. Alles en ieder
een die Ajax een warm hart toe
draagt, is blij met de landstitel.
Niet verwacht, toch gekomen. Vreug
de alom. In dat kader doet het ietwat
vreemd aan als Mark Verkuijl rept
over een 'niet zo gelukkig seizoen'.
Toch is die uitspraak begrijpelijk
wanneer je de achtergronden ervan
verneemt. Mark Verkuijl kende eigen
lijk een enorm goed seizoen. Hij
maakte deel uit van het fundament
van Ajax, een fundament dat stevig
was gezien het geringe aantal tegen-
goals dat Ajax dit seizoen moest in
casseren. Daar lag ook de basis van
het kampioenschap, want het aantal
doelpunten-vóór was beneden ni
veau. Verkuijl kende 'een niet zo ge
lukkig seizoen' omdat hij tweemaal
de voorbereiding miste (zomer en
winter) door blessures. Tevens miste
hij 'wat de wedstrijd van het seizoen
had kunnen worden' (Roda JC) door
een schorsing. Momenteel geniet hij
van een verdiende en broodnodige
vakantie. Het seizoen legde hem
geen windeieren, maar bracht hem
tevens enige lichamelijke ongemak
ken. Verkuijl laat zijn licht schijnen
over het Kampioensjaar van Ajax.
'Wat bleek nu? Ik had een
scheurtje in mijn middenrif
opgelopen'.
Aan het begin van het seizoen
1988-1989 kwam Mark Verkuijl van
FC Groningen. Verkuijl werd gezien
als een zeer bruikbare verdediger,
maar het was afwachten hoe hij zich
hield onder de druk bij een topclub.
Bij FC Groningen en daarvoor bij FC
Utrecht stond Mark te boek als een
niet al te zachtzinnige verdediger,
hard, medogenloos en zich alle mid
delen ten dienste stellend om zijn te
genstander uit de wedstrijd te spelen.
Kwaliteiten die een Ajax-verdediger
niet misstaan, aangezien de aanval
lende speelwijze van de club rugdek
king in alle facetten vereist.
Een verdediger bij Ajax moet echter
ook nog eens goed kunnen voetbal
len, in opbouwende zin zijn mannetje
staan, in de zone kunnen spelen en
een aanzienlijke dosis concentratie
aan de dag kunnen leggen.
Vooraf was het de vraag of Mark
Verkuijl dat in zich had. Inmiddels
weten wij dat hij het inderdaad in
zich heeft. Verdedigend verstaat hij
zijn vak. Hij heeft steeds minder
overtredingen nodig om zijn tegen
stander af te stoppen en hij is altijd
bij de les. Opbouwend functioneert
hij goed achter het speelse tweetal
Richard Witschge en Bryan Roy.
Het eerste, rommelige,' seizoen heeft
Verkuijl aangepakt om zijn weg bin
nen Ajax te zoeken, razendsnel veel
zaken op te pikken om daar dit sei
zoen zijn voordeel mee te kunnen
doen. Het had zo mooi kunnen zijn...
Verkuijl:"Aan het begin van het
seizoen had ik een achillespeesbles
sure. Dat is een heel vervelende en
vaak langdurige blessure. Het kostte
me dan ook de hele voorbereiding.
De eerste competitie-wedstrijden was
ik ook nog niet van de partij. Het is
heel vervelend om zo'n voorbereiding
te missen, want je loopt als het ware
constant achter de feiten aan.
ledereen heeft een perfecte conditie,
heeft zijn ritme te pakken, is een
beetje op elkaar ingespeeld. Tijdens
een voorbereiding kun je in oefen
wedstrijdjes rustig naar elkaar toe
groeien. Als je er dan niet bij bent,
kom dan nog maar eens terug in
beeld. Tegen de tijd dat je speelklaar
bent, is de strijd in volle gang, kan er
niet meer geëxperimenteerd worden
en kun je je ook niet meer op je ge
mak in het team spelen. Je moet er
meteen staan. Afijn, het lukte wel.
'...maar je moet wel op je stre
pen gaan staan, anders eet
men de kaas van je brood'.
Ik was behoorlijk op dreef geraakt
toen we kort voor de winterstop in
Kerkrade tegen Roda JC moesten
spelen. In die wedstrijd kwam ik
eerst in botsing met Stanley Menzo.
Ik had wel last, maar ik kon in ieder
geval doorspelen. Vlak voor tijd
schopt Henk Fraser tegen mijn
hoofd. Even dizzy, toch maar weer
doorspelen. Achteraf bleek dat ik een
lichte hersenschudding had opgelo
pen. Even rust genomen en toen
weer aan de slag. Ik wilde niet op
nieuw een voorbereiding missen.
'Ik dacht toen: hé, dit lijkt
FC Groningen wel, hahaha'.
Het vreemde was, dat ik tijdens de
training steeds misselijk werd. Ik
dacht, zal nog wel van die hersen
schudding komen. Weer een weekje
plat, een tijdje rustig aan gedaan. Op
een gegeven moment ging het^wel
weer en begon ik weer met de trai
ningen. Maar die misselijkheid bleef
steeds terugkomen. Toen voor onder
zoek naar het ziekenhuis. Wat bleek
nu? Door die botsing met Stanley
had ik een scheurtje in mijn midden
rif opgelopen. Het middenrif is een
soort plaat van spieren en pezen die
je maagstreek van je borststreek
scheidt. Door die scheur kon de in
houd van mijn maag omhoog kruipen
bij lichamelijke inspanningen, het
geen die misselijkheid veroorzaakte.
Het vervelende is dat die scheur zich
niet herstelt. Ik moet nu vooraf aan
iedere krachtsinspanning een pilletje
slikken dat die verschijnselen tegen
gaat. Ik heb er nu geen last meer
van.
Voor de beker tegen PSV kwam ik
plotseling weer in het team. Ik was
eigenlijk al een tijdje fit, maar na de
winst op PSV voor de competitie,
toen het team zonder mij goed draai
de, liet de trainer steeds hetzelfde
team opdraven. Zonder mij in ieder
geval. In Eindhoven speelde ik dus
wel weer".
In Eindhoven speelde Mark Verkuijl
een prima wedstrijd al viel er vanaf
zijn kant een belangrijk doelpunt.
Wat vele toeschouwers zagen gebeu
ren, maar waar Ajax als ploeg totaal
niet op reageerde, was dat Jerry de
Jong eerst Mark Verkuijl haakte alvo
rens de bal achter Menzo te strepen.
Verkuijl had geen schijn van kans
