Na zijn operatie en het verwijderen van het gips voelt Ron Willems zich weer wat meer betrokken
bij het veld. Op de foto bekijkt hij vanaf de bank de warming-up van zijn collega's naast het trai
nersduo Spitz Kohn-Louis van Gaal.
Leren van Rinus Israel
Terugkijkend op zijn nog korte maar
wel hevige voetballoopbaan koestert
Ron Willems de fijnste herinneringen
aan zijn tijd bij PEC Zwolle.
"Daar ben ik in wezen gevormd tot de
voetballer die ik nu ben", zegt hij,"Ik
heb daar heel veel geleerd.
Bijvoorbeeld van Ben Hendriks, mijn
trainer in de A-junioren. En later van
Rinus Israel. Die nam me ongenadig
onder handen op de van hem bekende
cynische manier. Ik ging door een diep
dal. Op een gegeven moment wilde ik
de handdoek in de ring gooien. Ik
raakte door al zijn kritiek geen bal
meer, ik dacht dat ik het voetballen
had verleerd. Maar net op het kritieke
moment ging Israel achter me staan.
Hij merkte dat ik ondanks de slechte
vorm. er alles aan deed en hij hielp me
er bovenop. Daarna ging het steeds
beter en werd ik bij het eerste elftal
gehaald. Heel erg leerzaam was dat.
Door Israels aanpak ben ik harder
geworden, hij heeft me mentaal voor
een belangrijk gedeelte gevormd en nu
kan ik zeggen dat ik nog steeds een
goede band met hem heb".
De verbondenheid met PEC Zwolle
vindt ook zijn oorzaak in het feit dat
Ron's jongere broer, Mike, daar nu
voetbalt. Hij speelt in de A-1 junioren
en wie weet zien we deze Willems -
telg binnenkort ook in het betaalde
voetbal opdraven.
Het ambiteuze FC Twente
Van de overgang naar FC Twente had
Ron Willems zich heel wat voorgesteld.
De ploeg was net teruggekeerd na een
eenjarig verbijf in de Eerste divisie en
stak de ambities niet onder stoelen of
banken. Ambities die perfekt strookten
met die van Ron Willems. Trainer van
FC Twente was in die dagen Fritz
Korbach, een man die zich de jonge
Ron Willems nog herinnerde uit de tijd
dat hij trainer was van PEC Zwolle.
"Dat eerste jaar bij FC Twente was
heel erg teleurstellend", kijkt Ron terug,
"In de voorbereiding voetbalden we
heel aardig, maar toen kregen we te
kampen met veel blessures. Typisch
Korbach trouwens, die vele blessures,
vreselijk veel spelers onder hem
hebben daar last van.
FC Twente had zich als doel de subtop
van de Eredivisie gesteld maar het
draaide op heel wat anders uit.
Ikzelf dacht na de jaren bij PEC Zwolle
bij een club te zijn gekomen die
bovenin zou spelen maar we moesten,
net als bij PEC, knokken om in de
Eredivisie te blijven. We konden ons
maar net redden, FC Twente eindigde
vierde van onder.
"Korbach vertrok en het duo Kees
Rijvers/Theo Vonk nam de leiding over.
Er werd met beleid gewerkt en dat
wierp vruchten af. Toch had ikzelf niet
zo'n goed kontakt met Kees Rijvers. Ik
heb altijd het gevoel gehad, dat hij me
niet zo zag zitten. Dat hij me als type
niet geschikt vond voor de TC Twente-
ploeg. Misschien dat hij me te hard
vond, te professioneel, ik weet het niet.
Feit is dat we in die jaren amper een
gesprek hebben gehad. Het deed me
een beetje pijn dat, toen de transfer
naar Ajax rond was, er geen felicitatie
van zijn kant af kon. Pas toen ik dat via
een interview kenbaar had gemaakt
kwam hij me alsnog feliciteren. Ach,
dat hoort jammer genoeg een beetje
bij het voetbal. Als puntje bij paaltje
komt is het toch: ieder voor zich en
God voor ons allen. Ik doe daar niet
moeilijk of sentimenteel over, het viel
me alleen op van Rijvers. Het was net
alsof hij het me niet gunde".
Een gedeelte van de "dagtaak" van Ron Willems: onder handen genomen door fysiotherapeut
Rob Koster.
