Dekselse Bergkamp flikt het weer OROS MACHIE Dennis Bergkamp, wie anders? Bergkamp leidt Amsterdammers hogerop wellicht omdat ze alle tijd hebben. Het was Hebe, de godin van de jeugd, die als eerste het woord vroeg en kreeg. "Tussen de dappere strijders van Ajax zitten veel talentvolle jongemannen sprak zij." Eén daarvan heb ik bij het eerder door u, Zeus, gememoreerde bezoek aan Athene, leren kennen. Bij de gelegen heid mocht hij slechts proeven van de kamp met de Duitsers uit het oosten, maar hij kwam kwiek, krachtig en karaktervol naar voren. En hij is snel, bijna net zo snel als Achilles. Hij zou ons middel kunnen zijn om Ajax zijn glans te doen hervinden, ook al omdat hij zijn naam mee heeft!" Hebe sprak met een voor haar doen ongewone vurigheid. "Zijn naam is Bergkamp. Delen we die naam in tweeën dan hebben we allereerst "Berg", Neder lands voor ons "Oros". Wat is er mooier als symbool voor onze berg Olumpos?! Het tweede deel, "Kamp", staat voor de strijd, de krachtmeting, dat wat wij "Machie" noemen. In zijn Het gebeurde niet vaak dat de goden zich verzamelden op de berg Olumpos voor een vergadering, maar een uit zondering was het ook weer niet. Vrij regelmatig zelfs, zo eens in de veertig jaar, vleide men zich in het gras van de hoogste griekse top. Officieel om de ontwikkelingen van de laatste tijd de revue te laten passeren en te filosoferen over de jaren van morgen. Maar in de praktijk kwam het meestal neer op een uitermate gezellig onder onsje waarbij geestrijk vocht rijkelijk vloeide en waar men elkaar in wel sprekendheid naar de kroon stak. Heel luchtig en goddelijk amusant. Maar dat de goden, van Apollo tot Hermes, van Eros tot Aphrodite, door hun oppergod Zeus voor spoedberaad werden opgetrommeld was een zeld zaamheid. Dat was de afgelopen vier honderd jaar zeker niet meer gebeurd. Met ernstige gezichten legden de goden zich dan ook neer op de flanken van de Olumpus, benieuwd naar wat Zeus er toe had bewogen hen te ontbieden. Zeus' fonkelend oog gleed over zijn verzamelde goden, velen daarvan zonen, dochters ook, van de bestuurder van het lot der mensen. Het was 7 oktober en normaal ge sproken was de temperatuur nog lekker mild en aangenaam. Maar deze avond werd de hemel bedekt door grimmig dreigend zwerk. "We zijn hier bij elkaar," sprak Zeus langzaam toen hij zag dat alle goden aanwezig waren, "om een ernstig misstand recht te zetten. Zoals de meesten van jullie die het aardse bestaan volgen weten, gaat het niet goed met Ajax in zijn nederzetting in het verre westen. Ik weet, hij is geen god zoals u en ik dat zijn, maar slechts een held. Niettemin blijft hij een Griek zoals wij en zijn lot gaat ons allen aan het hart. Nog maar anderhalf jaar geleden was Ajax nog bij ons in Athene om er een feestje te vieren, maar nu wordt hij gekweld. Roddel en achterklap, intri ges en rancune ondermijnen de nazaat van Telamon. Ik zeg u, goden, wij kunnen niet lijdzaam toezien. Aktie is geboden!" Een instemmend gemompel steeg op uit de godenschare. Tot zich een heldere stem daaruit verhief. Het was die van Athenae, godin van de beleidvolle strijd, de wijsheid en de kunst. "Maar hoe, o Zeus," sprak zij, "hoe kunnen wij onze held, waarmee we ons verbonden voelen, bijstaan? De voetbalstrijd, waarin hij zich heeft bekwaamd, is ons onbekend." "Juist," antwoordde Zeus, "juist, Athenae. Daarom heb ik jullie naar Olumpos laten komen. Samen moeten we een oplossing bedenken. Laat ons daarom peinzen." Een paar minuten was het stil. Maar goden hebben weinig tijd nodig,

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1988 | | pagina 5