BOBBY HAARMS
BEGINT AAN ZIJN TWEEDE VEERTIG JAAR
Een beter cadeau had Bobby
Haarms zich niet kunnen wensen bij
zijn veertigjarig jubileum als Ajacied.
Direct na de traditionele officiële ont
vangst van de "oudgedienden" door
het bestuur met hapje, drankje en
woord van de voorzitter schreef
Ajax-2 geschiedenis door na Sparta
ook FC Groningen uit het bekertour-
nooi te knikkeren. Tijdens het
perspraatje van Tonny Bruins Slot zit
Bobby in een hoekje te glunderen.
Hij zal de laatste zijn te beweren dat
het allemaal zijn verdienste was,
maar hij weet donders goed dat het
ook een bekroning was van het vele
werk dat hij voor zijn club heeft ver
zet, deze 52-jarige "opbouwwerker"
in het Ajax-bastion. Een uitstekende
aanleiding al met al om met Bobby
Haarms terug te blikken op een
lange carriere als speler en trainer bij
Ajax.
Bobby Haarms, geboren aan de
Middenweg, werd in 1947 als twaalf
jarig ventje (jonger kon toen nog niet)
lid van de club die recht tegenover
zijn ouderlijke woning speelde. "Je
moest drie proefwedstrijden spelen,
en ik werd aangenomen. Tot mijn
verwondering, want er waren honder
den jongetjes. Ajax was ook als ama
teurclub al zeer vooruitstrevend, en
alleen de beste jongetjes werden
aangenomen. Ik heb daarna alle
hoogste jeugdelftallen doorlopen tot
ik in het eerste elftal debuteerde".
Dat debuut was op 28 september
1952 tegen Heracles, en staat Bobby
nog goed voor de geest. "Het was
de afscheidswedstrijd van Jan
Potharst. Rinus Michels speelde
mee, Gé van Dijk, Co Bouwens,
Klaas Bakker. Later kwam daar Eddy
Pieters Graafland bij, waarmee ik in
de jeugd altijd samengespeeld had".
In 1954 kwam het betaalde voetbal
en was de toen 19-jarige Haarms
opeens semi-prof. "Een hele
ommezwaai. We kregen een contract
voor f 25 voor een overwinning, f 15
voor een gelijkspel en niks als we
verloren, en vijf gulden per trainings
avond. Niet zoveel, maar vijfentwintig
gulden was toen meer dan nu na
tuurlijk. En toen we in 1957 Europa
cup gingen spelen kregen we extra
premies, dus dan had je aan het eind
van de maand wel eens tweehon
derdvijftig gulden op je bankrekening
staan, en dat was een hoop geld
voor en jonge jongen".
De carrière van Haarms als speler bij
Ajax vertoont een merkwaardige
parallel met die van Piet Ouderland,
onze gesprekspartner van enkele
Ajax-magazines geleden: beiden wa
ren vaste keus, maar maakten de
landskampioenschappen van 1957
en 1960 vanaf de tribune mee, in het
geval-Haarms beide malen ten gevol
ge van een "knietje". "Vic Bucking-
Bobby Haarms meelevend op de bank.
ham, toen onze trainer, vond dat je
niet echt gevoetbald had als je nooit
een voetbalknietje had gehad. De
eerste keer ben ik door veel trainen
teruggekomen, maar in 1960 besloot
ik te stoppen. Buckingham raadde
me toen aan in het trainersvak te
gaan". Daarvoor had Haarms de
eigenschappen voorradig, vond de
Brit. "Ik was in wezen niet zo'n heel
grote voetballer, ik had het vooral
van mijn inzet en mentaliteit. Als je
bij Ajax wordt aangenomen kun je
natuurlijk wel voetballen, maar ik
moest meestal spelers uitschakelen.
"Enigszins verlekkerd noemt Haarms
wat klinkende namen op die hij ooit
lamlegde: Abe Lenstra, Faas Wilkes,
Cor van der Gijp, Kees Rijvers, Char
ley van der Weerd. "Naar dat soort
wedstrijden keek je natuurlijk wel uit.
We speelden toen het W-M-systeem,
en die jongens waren als binnenspe-
lers dan mijn tegenstanders. Daar
was je de hele week mee bezig. Er
was nog nauwelijks televisie, dus je
ging in boeken en wedstrijdverslagen
de sterke en zwakke punten van zo'n
speler opzoeken. En dan de wedstrij
den tegen Feyenoord natuurlijk, die
hadden altijd een enorme sfeer. Ik
hoor nog Dick van Rijn op de radio
zeggen: "Feyenoord-Ajax, 0-5,
Feyenoord wel opgekomen".
Het semi-profvoetbal verkeerde nog
duidelijk in de kinderschoenen, en de
spelers van toen waren pure liefheb
bers. "Je werkte tot vijf uur bij je
baas, en daarna ging je 's avonds
trainen. Met het betaalde voetbal
kwamen er meer trainingen en lange
re reizen. Daar ging veel tijd in zitten,
maar daar dacht je niet over na. Je
was apetrots dat je er bij mocht
zijn". Niettemin vindt ook Haarms
dat de huidige situatie te prefereren
valt. "Over Ajax moet je natuurlijk
niet praten, die kunnen overdag trai
nen, maar bij Volendam werkten ze
tot drie uur, half vier. Dat wordt dan
meestal financieel geregeld met de
werkgever, en dan kunnen ze om
half vijf trainen. Dat is natuurlijk al
een hele stap vooruit vergeleken met
onze tijd. Dan kun je na de training
tenminste rustig eten en uitrusten".
Na het min of meer gedwongen ein
de van zijn spelersbestaan verdween
