W later tegen FC Groningen. Wie zal het zeggen. Iedere training is voor mij eigenlijk een wedstrijd. Het gaat er soms flink hard aan toe. Ik vind dat erg goed. Het is de enige manier om ook in wedstrijden goed te presteren. Natuurlijk sta je in het begin wel een beetje vreemd te kijken als je plotseling te maken krijgt met medespelers die het al voor een groot deel gemaakt hebben. En jij bent helemaal niks! Bij NFC was ik toch wel redelijk populair en ik had daar nog wel tien jaar op doel kunnen blijven staan. Maar ik ben ambitieus en dus is Ajax een enorme uitdaging. Maar je begint weer helemaal op nul. Ik hoDr die verhalen ook wel eens van vroeger dat je in de eerste maanden je het niet in je hoofd moet halen om bijvoorbeeld Ruud Krol of Sjaak Swart aan te vallen. Dan kon je het verder wel vergeten. Ook Lerby had die naam. Ik geloof dat het tegenwoordig alle maal wat minder is. Men is wat toleranter tegenover elkaar. Zelf heb ik althans weinig problemen gekend. Je moet natuurlijk wel je plaats weten. Veel belangrijker is goed te kijken, goed luisteren. Cruijff is natuurlijk iets geweldigs. Hij weet alles zo vreselijk goed te vertellen. Maar ook Frans Hoek, de keeperstrainer, is uitstekend. Hij wijst je vooral op de technische onvolkomenheden. Je leert veel dingen an ders te doen. En het is soms zo simpel. Iedere training is belangrijk. Je moet konstant attent zijn, geconcentreerd, en daarom is het zo vermoeiend. Iedere Ajax-training is een wedstrijd. Ik zie het voetbal eigenlijk nog steeds als een hobby alhoe wel het nu in feite m'n werk is. Iedere dag ben je bezig. Maandagochtend training, dinsdagavond wedstrijd met Ajax 2, woensdag m'n vrije dag maar nu we midden in het Europa Cup gebeuren zitten moet er op woensdag veelal gespeeld worden, donderdag twee keertrainen, vrijdag één keer licht trainen, dan maken we vaak rondootje (twee spelers in het midden en wat spelers er om heen en dan maar tikken) en zondag een wedstrijd of trainen als je niet bij de 16 hoort die de wedstrijd speelt. Je bent altijd met dat voetbal bezig. Ik vind dat heerlijk, voetbal is m'n hobby, m'n werk, alles tegelijk. Je moet je er natuurlijk wel wat voor opofferen maar niet zo erg veel. Roken en drinken doe ik sowieso niet, niet te laat naar bed, veel rusten. Maar verder valt het nog wel mee. En ja, ik ben toch niet zo'n stapper. Ik woon nu samen met Jacqueline. Dat maakt je al een stuk rustiger. Volgend jaar hopen we te gaan trouwen. Nou ja, het is toch belangrijk dat je ouders of je vriendin achter je staan met al dat voetbal. En dan te bedenken dat zij voor ze mij leerde kennen nog nooit een voetbalveld had gezien en niet wist wat een bal was. Dat is inmiddels wel iets bijgetrokken. Inderdaad, jongens die in het eerste van Ajax komen hoefje het voetbal niet meer te leren. Technisch kan iedereen erg veel met een bal. De konditie is er ook, absoluut. Er wordt keihard getraind. Alle voorwaarden zijn geschapen om in wedstrijden goed te presteren en toch lukt het soms niet. Niemand weet hoe dat kan. Ik ook niet. We praten er natuur lijk veel over maar het is inderdaad onbegrijpelijk. Nu tref fen we in thuiswedstrijden natuurlijk vaak alleen maar tegenstanders aan die alleen maar komen verdedigen. Maar dan nog hoor je van Volendam flink te winnen. Ik lees op dit moment het boek 'Mysterieuze Krachten in de Sport' 17 r» li 1

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1987 | | pagina 19