W
later tegen FC Groningen. Wie zal het zeggen.
Iedere training is voor mij eigenlijk een wedstrijd. Het gaat
er soms flink hard aan toe. Ik vind dat erg goed. Het is de
enige manier om ook in wedstrijden goed te presteren.
Natuurlijk sta je in het begin wel een beetje vreemd te kijken
als je plotseling te maken krijgt met medespelers die het al
voor een groot deel gemaakt hebben. En jij bent helemaal
niks! Bij NFC was ik toch wel redelijk populair en ik had
daar nog wel tien jaar op doel kunnen blijven staan. Maar ik
ben ambitieus en dus is Ajax een enorme uitdaging. Maar je
begint weer helemaal op nul. Ik hoDr die verhalen ook wel
eens van vroeger dat je in de eerste maanden je het niet in je
hoofd moet halen om bijvoorbeeld Ruud Krol of Sjaak
Swart aan te vallen. Dan kon je het verder wel vergeten. Ook
Lerby had die naam. Ik geloof dat het tegenwoordig alle
maal wat minder is. Men is wat toleranter tegenover elkaar.
Zelf heb ik althans weinig problemen gekend. Je moet
natuurlijk wel je plaats weten. Veel belangrijker is goed te
kijken, goed luisteren. Cruijff is natuurlijk iets geweldigs.
Hij weet alles zo vreselijk goed te vertellen. Maar ook Frans
Hoek, de keeperstrainer, is uitstekend. Hij wijst je vooral op
de technische onvolkomenheden. Je leert veel dingen an
ders te doen. En het is soms zo simpel. Iedere training is
belangrijk. Je moet konstant attent zijn, geconcentreerd,
en daarom is het zo vermoeiend. Iedere Ajax-training is een
wedstrijd.
Ik zie het voetbal eigenlijk nog steeds als een hobby alhoe
wel het nu in feite m'n werk is. Iedere dag ben je bezig.
Maandagochtend training, dinsdagavond wedstrijd met
Ajax 2, woensdag m'n vrije dag maar nu we midden in het
Europa Cup gebeuren zitten moet er op woensdag veelal
gespeeld worden, donderdag twee keertrainen, vrijdag één
keer licht trainen, dan maken we vaak rondootje (twee
spelers in het midden en wat spelers er om heen en dan
maar tikken) en zondag een wedstrijd of trainen als je niet
bij de 16 hoort die de wedstrijd speelt. Je bent altijd met dat
voetbal bezig. Ik vind dat heerlijk, voetbal is m'n hobby, m'n
werk, alles tegelijk. Je moet je er natuurlijk wel wat voor
opofferen maar niet zo erg veel. Roken en drinken doe ik
sowieso niet, niet te laat naar bed, veel rusten. Maar verder
valt het nog wel mee. En ja, ik ben toch niet zo'n stapper. Ik
woon nu samen met Jacqueline. Dat maakt je al een stuk
rustiger. Volgend jaar hopen we te gaan trouwen. Nou ja,
het is toch belangrijk dat je ouders of je vriendin achter je
staan met al dat voetbal. En dan te bedenken dat zij voor ze
mij leerde kennen nog nooit een voetbalveld had gezien en
niet wist wat een bal was. Dat is inmiddels wel iets
bijgetrokken.
Inderdaad, jongens die in het eerste van Ajax komen hoefje
het voetbal niet meer te leren. Technisch kan iedereen erg
veel met een bal. De konditie is er ook, absoluut. Er wordt
keihard getraind. Alle voorwaarden zijn geschapen om in
wedstrijden goed te presteren en toch lukt het soms niet.
Niemand weet hoe dat kan. Ik ook niet. We praten er natuur
lijk veel over maar het is inderdaad onbegrijpelijk. Nu tref
fen we in thuiswedstrijden natuurlijk vaak alleen maar
tegenstanders aan die alleen maar komen verdedigen.
Maar dan nog hoor je van Volendam flink te winnen. Ik lees
op dit moment het boek 'Mysterieuze Krachten in de Sport'
17
r» li 1
