ERIC DE HAAN
'Je begint bij Ajax helemaal op nul.
De doorstroming van talenten bij Ajax staat als opvallend
bekend. Zeker ieder seizoen kan het publiek zich verheu
gen op de doorbraak van jeugdigen waarbij dan meestal
blijkt dat een nieuwe periode is aangebroken. Niet voor
zover dat het totale spel betreft maar wel voor de speler zelf
Namen als Bryan Roy, Richard Witschge en Frank Verlaat
zijn al bijna niet meerweg te denken al hebben deze young
sters nog niet veel wedstrijden in het eerste elftal gespeeld.
Maar op de momenten dat ze er wel waren beloofde dat erg
veel voor de nabije toekomst. Een uitstekende ontwikkeling
en helemaal in de lijn van het voetbaltechnische Ajax-
beleid. Opmerkelijk is evenwel ook, dat de positie van de
keeper ogenschijnlijk onaantastbaar is. Stanley Menzo is
één der weinigen die vrijwel alle wedstrijden aanwezig is en
het doel van Ajax tracht schoon te houden. Er is de laatste
jaren geen wedstrijd te bedenken dat Stanley niet onder de
lat stond. Dus heeft de tweede keeper van Ajax het al die tijd
kunnen vergeten en mocht hij slechtsz'n kunsten vertonen
in het tweede team of kon hij plaats nemen op de bank bij
de verrichtingen van het eerste elftal. Reden om juist die
tweede keeper eens op de voorgrond te plaatsen temeer
daar enige vorm van publiciteit rondom Eric de Haan (23)
minimaal is. Bezig aan z'n tweede seizoen bij Ajax heeft hij
in het eerste elftal nog niet van zich laten horen en ook bij
de bekerontmoeting tegen Sparta moest hij Lloyd Does
burg voor laten gaan. Wie is die Eric de Haan? Waar komt
hij vandaan en vooral hoe zijn de ervaringen van, zeg maar,
anderhalf jaar Ajax? Altijd volop trainen, het doormaken
van alle voorbereidingen maar nog net niet dat allerhoog
ste bereiken. Het verhaal van een keeper die nog elke dag
leert:
'Ik denk dat maar weinig jongens bewust op jonge leeftijd
het doel Verkiezen. Als jongetje wil je juist doelpunten ma
ken en niet voorkomen dus in pupillen elftallen wil meestal
niemand op doel. Ga maar kijken in de jeugd. Soms tref je
echt een gebrek aan keepers aan. Zelf ben ik ook als C-
junior bij NFC in Amstelveen als linksbuiten begonnen. Kan
je nagaan. Vroeger hoefde een keeper nooit goed te kun
nen voetballen. Alleen maar die bal tegenhouden. Dan was
je al de man. Nu is dat natuurlijk totaal anders. De keeper
moet ook kunnen voetballen, en goed ook. Alleen maar die
bal uit het doel houden is echt onvoldoende. Nou ging dat
voetballen bij mij niet zo erg slecht maar, zoals dat zo vaak
gaat, ging ik op een gegeven moment zomaar in het doel
staan. En ik vond dat eigenlijk wel leuk en dus ben ik er
maar gebleven. Altijd bij NFC. Alle jeugdelftallen doorlo
pen, altijd in de hoogste teams tot en met het eerste elftal
dat eerste klas zondag-amateurs speelde toen ik naar Ajax
ging. In dat jaar werd NFC zelfs kampioen en promoveerde
naar de hoofdklasse waar het nu nog is. Die periode bij NFC
was schitterend. Erg veel meegemaakt en het leuke was
altijd dat het team eigenlijk vanaf de junioren tot aan het
eerste elftal grotendeels bij elkaar gebleven is. We hadden
toen heus wel een aardig elftal, speelde in de Interregionale
Jeugdkompetitie. In de voorrondes werden we derde
achter Ajax en Haarlem. We maakten toen ook nogal wat
buitenlandse reizen. Onze trainer, Bart Bregman, was daar
zeer aktief in. Z'n broer Kees speelde in die tijd in West-
Duitsland in de Bundesliga bij MSV Duisburg. We hebben
daar wel eens een voorwedstrijd gespeeld. En dan natuur
lijk de buitenlandse tournooien. Geweldig was dat en het
leuke was dan altijd dat je meestal tegen iets sterkere
tegenstanders speelde wat natuurlijk weer een goede
leerschool was. Maar ja, op een gegeven moment hoorde ik
van de heer Vlietman, trainer van NFC, dat Ajax belangstel
ling voor mij had en dat men mij een periode zou volgen.
Geweldig natuurlijk. Als jongetje was Ajax altijd mijn favo
riete club en dat nu dan misschien een kans zou bestaan
ook daar te kunnen voetballen zou iets geweldig zijn. Ajax
heeft mij toen 2 maanden gevolgd. Vervolgens mocht ik
een week meetrainen met de A-selektie en werden er ge
sprekken gevoerd, eerst met Bruins Slot en daarna met
Cruijff. Het contract werd geregeld en ik kon beginnen.
Lastig was dat ik toen ook nog in militaire dienst zat maar
dat duurde niet lang meer.
De eerste dag, de eerste training, is altijd wat vreemd na
tuurlijk maar ik moet zeggen dat ik voortreffelijk werd op
gevangen. En zwaar natuurlijk, die eerste training. Kan ook
niet anders want je gaat van de ene dag op de andere over
van twee keer per week naar twee keer per dag trainen.
Maar grote problemen heb ik niet gekend. En je leert na
tuurlijk vreselijk veel. Ajax is echt een voetbalschool. Je
leert tot in de kleinste details je bewegingen te verbeteren.
In het begin had ik heus wel wat moeite om te keepen in de
spelstijl van Ajax. Nu gaat dat wel een stuk beter. Vooral het
coachen is belangrijk. Dat moet goed gebeuren. De timing
is beter geworden, maar ook gewoon opstellen in het doel,
een extra pasje naar links of iets naar rechts, het zijn soms
heel kleine dingetjes maar erg belangrijk.
Kort na mijn start bij Ajax zat Telstar met een keeperspro
bleem en werd mij gevraagd voor ongeveer tien weken bij
Telstar te spelen. Een prima gelegenheid om wat ervaring
in het betaalde voetbal op te doen. Dus erg goed voor m'n
ontwikkeling. Ik heb het negen weken volgehouden want
toen raakte ik bij NEC geblesseerd aan m'n oog. Een nop of
zo erg lastig. De laatste wedstrijd heb ik toen niet gespeeld.
Vervolgens weer terug naar Ajax. En dan zie je toch wel het
grote verschil tussen ere- en eerste divisie voetbal. In de
eerste divisie is het echt bikkelhard Engels voetbal. Recht
toe recht aan, de bal zo snel mogelijk in de 16 meter en dan
maar zien wat er van komt. De eredivisie is duidelijk van veel
hoger niveau, daar wordt echt gevoetbald.
Toen Fred Grim definitief was verdwenen werd Lloyd Does
burg aangetrokken en nu is het zo dat Stanley natuurlijk
eerste keeper is en dat Lloyd en ik om en om in het tweede
spelen en op de bank bij het eerste zitten. Nee, ik heb daar
absoluut geen moeite mee. Ik zie nog steeds een stijgende
lijn in mijn spel, ik leer nog iedere dag. Natuurlijk hoop ik
ooit dat eerste elftal te bereiken. Geen enkele keeper kan
vrede hebben met alleen maar op de bank zitten en nooit
dat eerste elftal halen. Je moet je plaats zien te veroveren
door beter te spelen dan de nummer 1Verder kunnen er
altijd blessures ontstaan zodat je toch altijd op scherp moet
staan wanneer dat moment zich voordoet. Uiteraard zit
niemand bewust te hopen dat je voorganger geblesseerd
raakt om op die wijze een plaats te krijgen. Maar in het
voetbal werkt dat vaak wel zo. Voorlopig heb ik vrede met
de huidige situatie. Op zich vond ik het wel jammer er tegen
Sparta om de KNVB-Beker niet bij te zijn. Maar misschien
