Piet Ouderland, nog steeds een band met Ajax Temidden van de bonte verzameling sterren die het Ajax- elftal ook in de jaren vijftig en zestig al rijk was, viel Piet Ouderland op het eerste gezicht nooit zo op. De nu 54- jarige ex-Ajacied viel onder de categorie waterdragers, al werd dat woord destijds nog niet gebruikt (en nu trouwens ook niet meer, bedenk ik ineens). Toch was de al op jonge leeftijd wat kalende kruin van Ouderland negen jaar lang een vertrouwde verschijning in de Ajax-ploeg. Tussen 1955 en 1964 droeg hij 261 maal het roodwitte shirt ineen officië le wedstrijd, en ofschoon hij het merendeel van die wed strijden in de verdediging opereerde, pikte hij tussendoor nog 26 doelpunten mee, waaronder menige belangrijke treffer. 'Ik was één van de spelers die er ook stonden als het minder goed liep', karakteriseërt hij zelf zijn speelstijl, 'en die spelers worden gauw vergeten. Dat hindert ook niet, maar men praat altijd over figuren die bij 4-0 een schitte rende goal maken, en dat is niet zo moeilijk. Wouters is momenteel een heel verdienstelijke speler bij Ajax. Spelbos krijgt veel kritiek, en is natuurlijk ook geen elegante voet baller, maar hij staat er wel. Ik was wel een harde verdedi ger, maar ik schopte nooit iemand bewust de laan uit. Als je kunt voetballen hoeft dat ook niet. Ik vind de meeste verde digers tegenwoordig niet van topniveau. Gebrek aan techniek, aan klasse of mentaliteit, noem het maar wat je wilt. Ik heb met heel wat grote namen gespeeld, maar ik vind ze niet zoveel meer waard voor een ploeg dan ik was. ledereen heeft zijn verdienste in een ploeg. Ik heb met Piet Keizer altijd fijn gevoetbald, maar hij met mij ook. Hij liep nou niet over van 't verdedigen, en dan had hij mij weer nodig. Maar als je wat respect voor elkaar kunt opbrengen is het goed, alleen kan niet iedereen dat. Ik wel, en daarom ben ik een goede teamsporter. Voor Piet Ouderland (de KNVB vermeldt nog een J. als tweede voorletter, maar waar die vandaan komt weet de eigenaar van die naam zelf ook niet) was de komst naar Ajax niet overdreven verrassend. Bij buurman OVVO had de (toen nog) aanvaller zich in de kijker gespeeld toen Ajax hem als 22-jarige aantrok om te helpen de club van een plaats in de nieuw te vormen eredivisie te verzekeren. Al in zijn eerste seizoen speelde Ouderland zich naar het scheen definitief in de basis, om een jaar later zijn plaatsje weer te verliezen. 'Ik speelde maar de helft van de wedstrijden omdat Rinus Michels weer vaak werd opgesteld. En die had de oudste rechten,' kan Ouderland zich dat jaar nog goed voor de geest halen. Een jaar later had hij zich terug gevochten in de basis. 'Ik was aanvankelijk aanvaller. Dat ik verdediger ben geworden is uit nood geweest. Geelhuizen was toen linksback. Een enorme vechtjas, maar beperkt in zijn techniek. Hij werd toen ziek geloof ik, en tegen Enschede werd ik als back opgesteld. Dat bleek een openbaring te zijn, en de elftalcommissie en de trainer konden niet meer om me heen.' In zijn nieuwe functie kon Ouderland meteen aan de bak om met Ajax de landskieuren te gaan verdedigen in het Europa Cuptoernooi, nadat in 1957 voor het eerst sinds jaren de landstitel weer was binnen gesleept. De wedstrij den die Ajax daarin speelde leverden hem een aantal mooie herinneringen op: 'Tegen Wismutscoordeikthuisdeenige goal. Een mooitje. Ik zie hem nog voor me. Een schitterend passje van Sjaak Swart binnendoor, en ik kwam van links af 4 naar binnen en schoot hem als een raket via de binnenkant van de paal erin. Mijn heleziel en zaligheid zat in dat schot. En daarna tegen Vasas stonden we bij rust met 2-0 voor door twee doelpunten van mij. Een balletje van Bleyenberg binnendoor en hard in de verste hoek. De tweede was een beetje gelukkig. De keeper schrok kennelijk een beetje van me, want hij durfde niet op de bal te duiken en wou hem wegknallen. Maar hij schoot tegen mij op en zo in het doel. We hebben uiteindelijk 2-2 gespeeld, eigenlijk door twee fouten van Eddy P. G., die pas naderhand bij Feyenoord sterk voor zijn goal is geworden. Maar de Hongaren hadden een goede ploeg. Toen stond ik bij de topscorers. Bij Gento en Di Stefano, dat was wel geinig. Maar die droom was gauw over.' Ajax verloor de return met 4-0. De voorberei ding op een Europa Cupduel verschilde nogal van tegenwoordig: 'Naar Wismut zijn we met de trein geweest, maar dat is meteen de laatste keer geweest. Zeventien uur duurde die reis, en een armoe in Oost-Duitsland toen, niet te beschrij ven. Naar Hongarije zijn we met het vliegtuig geweest. Als voorbereiding op een thuiswedstrijd moesten we verlet aan onze baas vragen, en Ajax moest dan die uren betalen. Dus die moest twee tientjes hebben, die vier, een heel gesjoe mel. Dan kwamen we om één uur bij elkaar en gingen we naar de Cinema Royal aan de Nieuwenwijk, daar draaide dan een of andere knokfilm. En daarna gingen we plat in Krasnapolsky, gingen we twee uur slapen. Dan kregen we een biefstuk en gingen we naar het stadion. Na afloop stond er dan een schitterend koud buffet en om een uur of één taaiden we af. Dan moest ik nog mijn orders schrijven voor mijn werk, die bracht ik dan naar de Dam. Inmiddels was het drie uur en de volgende morgen stond ik om half negen weer bij een klant.' Een voorbeeld van de soms wel erg volle dagindeling van de toenmalige semi-profs. 'Ach, we zijn er niet slechter van geworden,' meent Ouderland terugkijkend. 'Maar eigenlijk moeten die jongens van nu meer kunnen dan wij. We train den vier of vijf keer per week 's avonds. Buckingham heeft toen ingevoerd dat we op zaterdagmiddag ook nog een uurtje gingen trappen.' Ajax' tweede landstitel in het betaalde voetbal, in 1960, werd zonder Ouderland behaald, al had dat niets met zijn voetbalkwaliteiten te maken: 'Ik was toen aanvoerder van Ajax; Ger van Mourik was geschorst in verband met het gedrag van de ploeg tijdens de trip naar Afrika. Ik stond op de nominatie voor het Nederlands elftal, maar ik heb toen geelzucht opgelopen, en daar ben ik het hele jaar mee bezig geweest. Ik ben zelfs mijn kontrakt kwijtgeraakt, en dat heb ik op eigen kracht met wat steun van Buc kingham terugverdiend. Een heel treurig seizoen, waarin ik net op mijn top was. Daarom ben ik maar tot zeven inter lands gekomen. Ik heb uiteindelijk twee jaar bij Oranje gezeten, waarin ik zeven keer heb gespeeld en zeven keer wissel ben geweest. Maar ik heb erg hard moeten knokken om terug te komen. Gelukkig was ik wel een knokker.' Intertoto Een landstitel zou Ouderland nooit meer winnen, maar de Intertoto-bokaal vormde in 1962 een redelijk alternatief. En ook in dit toernooi deed Ouderland van tijd tot tijd van zich spreken. 'Ik heb nog eens een belangrijke goal gemaakt. Tegen Malmö, daar stond een heel goede keeper in het doel, ene

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1987 | | pagina 6