gaan en begon te rennen en te vliegen. En als er wat
gebeurde begon ik meteen te praten of te schelden tegen
de scheidsrechter. Ik kon dan echt over de rooie gaan. Dat
is nu niet meer. Han Berger was er altijd al mee bezig om
dat uit me te krijgen maar eigenlijk is het Nol de Ruiter
geweest die die slechte eigenschappen uit me heeft weten
te bannen. Vooral als mens had De Ruiter een grote
invloed op me. Hij kon me er van overtuigen dat ik
verkeerd bezig was, naar hem luisterde ik écht.
De Ruiter kon zo doordringend en zo verstandig met me
praten dat ik niet alleen "ja" zei maar ook "ja" deed in het
veld. Dat is een heel belangrijke ontwikkeling voor me
geweest."
Jan, je bent nu 27 jaar. Vind je achteraf niet dat je te laat
naar Ajax bent gekomen?
Jan Wouters: "Ja, het had veel beter geweest wanneer ik
een jaar of twee, drie eerder de stap had kunnen maken.
Toen dat akkefietje met Strassbourg niet doorging dacht ik
bij mezelf dat ik de rest van mijn karrière in de Galgen
waard zou doorbrengen. Ik vind het jammer dat ik niet een
paar jaar eerder bij Ajax terecht kon."
AJAX EN ORANJE
Je bent een vaste kracht, niet alleen bij Ajax maar ook in
Oranje.
Je positie bij Ajax verschilt een beetje met die in het
Nederlands Elftal of zien we dat verkeerd?
Jan Wouters: "Hoewel we toch meestal met een stuk of
zeven Ajacieden in Oranje spelen is het duidelijk anders
voetballen. Bij Ajax is er altijd een bepaalde organisatie en
heeft iedereen zijn eigen taken. Bij het Nederlands elftal is
er gewoon een andere organisatie. Juist de mensen die bij
Ajax erg belangrijk zijn, zoals de middelste middenvelder,
spelen in het Nederlands Elftal op een kompleet andere
manier. Daardoor gaat het systeem zoals wij het bij Ajax
spelen helemaal niet op. Voor mezelf verschilt het niet zo
gek veel. Ik ben er voor het evenwicht en de controle.
Bij Ajax ben ik samen met Arnold Mühren de controlerende
speler op het middenveld. Wij moeten zorgen dat er ook
genoeg mensen achter de bal zijn. Aan het begin van dit
seizoen heb ik ook vanuit een andere positie bij Ajax
gespeeld. Verder van achteren uit en centraler. Dat beviel
me best. Ik kwam daardoor wat meer aan de bal en van
achteren uit heb je veel meer overzicht dan vanaf de flank,
je hebt meer mogelijkheden. Ja, ik vond dat een fijne plek
om te spelen."
Jan Wouters is een teamspeler bij uitstek. Het is daarom
ook niet vreemd dat hij de aanvoerdersband draagt. Over
de nieuwe taak als captain wil Jan Wouters tenslotte ook
nog wat kwijt. "Het doet me toch wat, die band," zegt hij,
"het betekent een extra motivatie, ook omdat ik me bewust
meer moet bezig houden met anderen. Soms wil ik dat op
peppen wel overdrijven, dan zeg ik teveel, maar dat doe ik
dan alleen maar omdat ik wil winnen."
Die wil om te winnen straalt als bij geen ander van Jan
Wouters af en werkt stimulerend op zijn medespelers.
Medespelers die het karakter, de inzet en het voetballend
vermogen van Wouters vaak meer op waarde weten te
schatten dan Jan Publiek. Tot voor kort, want ook bij de
supporters is het besef doorgedrongen dat Jan Wouters
voor Ajax een onmisbaar element is.
Je speelde al vroeg in het basiselftal van FC Utrecht.
Wanneer ben je je eigenlijk volledig bewust geworden van
je eigen mogelijkheden. Wanneer drong het tot je door dat
je het als profvoetballer zou kunnen maken?
Wouters: "Op het moment dat ik op de bank zat bij het
eerste van FC Utrecht en in het veld allemaal voetballers
zag lopen waarvan ik dacht: wat zij kunnen kan ik beter.
Toen was ik er van overtuigd dat ik het Eredivisieniveau
ook kon halen. Toen ik het van een zekere afstand bekeek
zag ik er nog tegenop. Maar toen ik er direkt mee in
aanraking kwam besefte ik dat het niet iets onbereikbaars
was."
Transfer
Een jaar of drie geleden was er serieuze belangstelling
voor je. Racing Strassbourg wilde je graag hebben maar
de koop ging toen niet door hoewel FC Utrecht je eigenlijk
niets in de weg legde.
Jan Wouters: "Ik heb bij die ervaring altijd het idee
gehouden dat de mensen die me bij de besprekingen
hielpen er vooral zélf beter van wilden worden. Ik moest
bijvoorbeeld in een proefwedstrijd voor Strassbourg op een
positie spelen die helemaal de mijne niet was, waar ik niet
goed kón functioneren. Strassbourg was in elk geval
verkeerd ingelicht over wat voor type speler ik was, dat is
zeker. Dat liep dus mis en het ergste vond ik nog dat ik
mijn vakantie daarvoor had opgegeven, maar ik geloof niet
dat ik van die hele affaire een terugslag heb gekregen."
Een paar jaar later kwam het toch tot een -nog grotere-
transfer: Ajax. Het merendeel van de mensen reageerden
nogal sceptisch op je komst naar De Meer. Heeft die
houding je niet aan het twijfelen gebracht?
Jan Wouters: "Ik kon me de reaktie van de mensen goed
voorstellen. Voor de publiekslieveling Gerald Vanenburg,
een grandioze voetballer, werd de steriele Jan Wouters in
de plaats genomen, maar ik heb daardoor niet aan mezelf
getwijfeld. Dat deed ik wel na een paar weken. Door de
vermoeidheid raakte ik op een gegeven ogenblik geen bal
meer. Toen heb ik thuis wel eens gezegd dat ik dacht dat
het niveau misschien toch te hoog was. In één keer was ik
daar overheen, voelde ik me sterk en fit. Het was duidelijk
een fysieke kwestie, ik moest gewoon wennen aan de
intensieve arbeid. Ik was toen ook nog niet tevreden over
een aantal voetbaltechnische dingen. Er kon nog veel
verbeterd worden zoals mijn handelingssnelheid en mijn
passing. Dat laatste punt is inderdaad sterker geworden
maar ik ben nog steeds niet honderd procent tevreden. In
vergelijking met mijn laatste jaar bij FC Utrecht ben ik wel
duidelijk vooruit gegaan. Ik heb met name meer rust in
mijn spel gekregen, ik hou me veel meer aan mijn taak en
laat me niet door het scoreverloop van de wijs brengen."
11
