Beste Eob.
Lieve Bob,
Daarom mag jij nooit voor Ajax ver
loren gaan. Vijf en zestig is de wet.
Maar het gaat om de geest. De wet,
de letter doodt. De geest maakt
levend.
Zonder jouw inbreng sterft Ajax
voor een deel. En worden kinderen
wees.
Klaas Vos
Ajax is jouw leven,
daarom ben je zo gedreven.
Jij legt in de training jouw hart en ziel.
Dat is waar ik op viel.
Jij laat voelen wat Ajax is.
Ook al gaat er soms wat mis.
Jij blijft altijd in Ajax geloven.
Tegenslagen komen wij met z'n allen te boven.
Jij bent een unieke schakel in het geheel.
Het wordt jou nooit teveel.
Jij bent de enige assistent-trainer met een
eigen fanclub.
Jij verdient eigenlijk een cup.
Jij besteedt regelmatig aandacht aan je fans
dat is ook hun stille wens.
Jij zorgt dat een speler weer op nivo kan
presteren.
Daarom wil ik je eren.
Ineke Provily
Wat ik vooral uit mijn jeugd periode heb meege
kregen is dat je niet alleen streng en hard was
maar bovenal rechtvaardig en ontzettend enthou
siast.
Je trainingen waren zwaar, maar altijd prettig van
wege de sfeer die je creëerde. Ik ben waarschijn
lijk de eerste speler die vanuit de jeugd doorbrak
naar het 2e en later het 1ste onder jouw leiding.
Je sprak de gedenkwaardige woorden tegen me
(wanneer je vond dat ik niet genoeg mijn best
deed): "Alle ogen zijn gericht op Kwatta".
Daarmee wilde je maar zeggen dat ik op het punt
stond om door te breken, maar dat ik wel mijn
best moest blijven doen en scherp blijven.
We hebben een aantal kampioenschappen samen
beleefd met de
A-junioren en het 2e. In deze tijd begonnen ook
de grote toernooien in het buitenland. We zijn op
vele plaatsen geweest maar één toernooi staat
mij nog het meest bij, namelijk Roubaix.
Voor het eerst allemaal dezelfde pakken, waarvan
jij de grote animator was. Je credo was dan, die
jongens moeten er goed uitzien, want ze represen
teren wel AJAX. En dan kom ik nog even terug op
dat 'strenge' van je. Dat was heel gewoon voor je,
dus ook voor ons.
voor radio en tv, is voor mij het continue gevoel
dat jij voor mij een soort 'vader'bent.
Steeds meer zie ik overeenkomsten tussen jou en
mijn biologische vader: rechtvaardig, recht door
zee, ongeduldig als het om belangrijke zaken gaat
(in jouw geval heeft dat altijd met Ajax te maken),
gedreven en een tomeloze inzet.
Ze hebben het wel eens over 'Mister Ajax'. Maar jij
bent voor mij 'Vader Ajax'.
Zoals ik trots ben op m'n eigen vader, die met
beperkte middelen en met heel veel inzet en liefde
een bestaan heeft opgebouwd, ook voor z'n kin
deren, zo ben ik trots op jou. Omdat ook jij met
minder talenten dan een Michels, Cruijff, Keizer of
Swart een Ajax-bestaan hebt opgebouwd, gedre
ven door liefde, bezeten, zonder te verzaken,
gedisciplineerd, in weer en wind.
Cruijff heeft dat toen zo goed gezien, toen hij jou
terughaalde. Cruijff: de beste, de meest begaafde
ooit, had door, dat Ajax ook groot geworden is en
groot kan blijven door degelijk vakmanschap,
absolute wil tot winnen, novoorwaardelijke inzet.
Kortom: door bloed, zweet en tra
nen.
Dat belichaam jij. Hoe mooi, duur
en glanzend het hout ook is: je hebt
wel spijkers nodig om er een hek
werk van te maken.
Jij bent de SPIJKER van Ajax.
Onze eerste ontmoeting vond plaats in mijn zes
tiende levensjaar, en die vergeet ik nooit meer. Jij
was trainer van de A1 geworden en ik kwam over
vanuit de B1Je roem van een 'strenge' en harde
trainer was je natuurlijk al vooruit gegaan. Dat
'strenge' hebben we pas later gemerkt, maar dat
harde konden we meteen aan den lijve ondervin
den.
Het was voor het eerst dat ik tijdens de training
even mijn eten in de sloot achter veld vier in de
Meer deponeerde.
Hier heb ik twee dingen van over gehouden:
Ik eet nooit meer witte bonen in tomatensaus en ik
eet nooit meer kort voor een training. Dit was weer
zo'n les waarvan jij altijd zegt:
"Ze moeten het zelf ondervinden dan doen ze het
nooit meer."
