Bobby in Kenya
telkens weer met hun grote kennis van de club en
zelfs kenden ze namen van spelers van het twee
de elftal! Zo ging er bijna geen dag voorbij zonder
dat er op dat spierwitte Diani strand onder de
zachtjes wuivende kokospalmen een voetbal-dis
cussie werd gevoerd door lieden met - overduide
lijk - hèt Ajax-gevoel Groot was de interesse van
mijn Kenyase vrienden voor het witte Ajax-tropen-
shirtje, dat ik soms droeg (kadootje van B.H.) maar
maakte ik ze duidelijk: soms zijn dingen simpel
weg NIET te koop.
Onvermijdelijk viel dan de naam van die ene o zo
belangrijke 'oer-Ajacied' en assistent-trainer
BOBBY HAARMS. Ik legde ze alles uit wat er over
Bobby uit te leggen viel. 'Een héél gewone man en
tegelijk uniek....die zijn voetbal-leven-lang....in
dezelfde functie....in dienst is van één club!
Iemand met een ongelofelijke vakervaring, die
onder alle grote trainers werkte en die men kent
als sympathiek en bescheiden. Iemand ook, die
respect afdwingt, vooral bij oud-spelers!
Hun ogen werden groot van verbazing toen ik ze
vertelde van de Bobby Haarms Fanclub! Ongeloof
bij het viertal....
'Are you
serious....? An
own FAN
CLUB....? En
Louis van Gaal
dan?
En Finidi, Ronald
de Boer,
Litmanen of
Danny Blind???'
'Nee, zei ik, bij
mijn weten heb
ben die geen
fanclub'.
't Werd even
doodstil. Dit was
Ajaxnieuws en
sloeg in als een
bom: de verhou
dingen leken
door elkaar
geschud!
'Bobby Haarms,
he is very impor
tant' merkte één
van hen op.
Ik knikte. 'No
doubt about that!' Ze leken het te begrijpen.
Ondertussen zat ik te piekeren: hoe leg ik ze nou
in 's hemelsnaam uit wat wij in Holland bedoelen
met 'doodgewoon'? Zonder kouwe drukte...
Zelfs enige kennis van Swahilie zou me in dit geval
niet hebben geholpen. Per slot van rekening zijn
cultuurverschillen moeilijk uit te leggen hetgeen
niet weg neemt dat Bobby fans heeft in Kenya.
Waarvan acte.
Erik Nap
Ajaxfans kom je overal in de wereld tegen en dus
ook in de Afrikaanse landen. Enkele jaren geleden
genoten mijn echtgenote en ik van een vakantie
aan de prachtige kust van Kenya, even ten zuiden
van Mombassa.
Als je denkt het voetbal en je geliefde club voor
héél even te laten voor wat ze zijn, kun je je zeer
vergissen. Ook al vlieg je naar een totaal andere
wereld om lui onderuit....even 'bij te tanken'.
Vlucht: Amsterdam-Londen-Rodos-Mombassa.
Nog onder de indruk van de cultuurshock (én die
adembenemend mooie toppen van de
Kilimanjaro!) bereikten we via een krankzinnige
veerboot het onder tropisch groen verscholen
Leopard Beach Hotel.
Door elkaar heen geschud (O, dat asfalt in Afrika!)
stapten we vermoeid maar blij uit ons busje met
het gevoel ver van huis te zijn.
Daar kwam een jongeman met een prachtige
zwarte kop en een lachende rij witte tanden (deed
me even denken aan Nwanko Kanu) vanuit de tuin
aanlopen om voor onze bagage te zorgen.
Hij droeg het (je gelooft het haast niet!) rood/witte
Ajaxshirt en de kleuren leken wel feller en mooier
op dat moment, dan ik ze ooit had gezien!
'Welcome everybody, hakuna matataü' en hij lach
te breed.
Stomverbaasd keken Mieke en ik elkaar aan en
moesten vaststellen dat de club kennelijk nergens
te ontlopen viel....
Tegelijkertijd besef je dan ook dat je voetbalvrien
den gaat maken hetgeen prompt gebeurde.
In no time had ik al mijn meegenomen Ajax maga
zines uitgedeeld aan het groepje voetbalvrienden,
allen werkzaam in het hotel. Ze verbaasden mij
