BOBBY,
DE BARMAN
AJAX - BLAUW-WIT
veranderd. Maar de selectie is natuurlijk wel
inmiddels 10 keer totaal vernieuwd. Alleen één
hoofd is nog hetzelfde: Bobby Haarms, technische
staf; echter nu brildragend.
Toen ik op m'n achttiende van Bussum, samen
met mijn vrienden, naar Amsterdam verhuisde,
gingen we ook regelmatig naar "Café Bobby
Haarms", hoek Utrechtsestraat/Rembrandtsplein.
En daar stond af en toe, achter de bar: Bobby
Haarms, de man die alles wist van Ajax. Die dus
ook alles wist of Johan Cruijff nou eindelijk eens
terug zou komen. Begin jaren tachtig hoorden we
toen persoonlijk uit Bobby's mond: "Johan komt
Ajax - Blauw-Wit of Blauw-Wit - Ajax, waar blijft
de tijd, maar vroeger waren dat DE wedstrijden te
vergelijken met Ajax - Feijenoord nu. U zult zich
afvragen waar dit nu op slaat. Ik was en ben nog
steeds een beetje Blauw-Witter en ik woonde vlak
bij het Olympisch Stadion.
Toen er voor het eerst EUROPEES gevoetbald
werd in Nederland was dat in het Olympisch
Stadion en wel Ajax als kampioen van Nederland
tegen Wismuth kampioen van Oost-Duitsland.
Samen met mijn vader naar deze wed
strijd, fantastisch een Blauw-Witter die
naar Ajax ging kijkenin die tijd. Bij
Ajax speelde een lange magere slun
gel op de rechtsbinnen plaats, hij werd
meteen mijn favoriet door zijn enorme
werklust, mouwen opstropen en er
tegenaan. U begrijpt het zeker al deze
speler was Bobby Haarmsonze
Bobby.
Door een zware blessure moest Bob al
vroeg afhaken voor het topvoetbal
maar gelukkig is hij bespaart gebleven
voor het topvoetbal en wel als trainer.
Toen Bob er een tijdje "UIT" was heb
ik Bob weer kunnen strikken als trai
ner, om aan de slag te kunnen bij de
V.V. Aalsmeer toen nog eerste klasser.
Wat wij samen alles bij Aalsmeer mee
gemaakt en beleefd hebben is uitge
groeid tot een hechte vriendschap.
Sindsdien zijn Bob en ik vrienden en
niet alleen aan de bar of in het sta
dion, nee ook privé praten wij heel wat
af waardoor wij mekaar ook waar
nodig ondersteunen.
Bob, 65 jaar, hopelijk blijf jij nog lang
voor JOUW AJAX in de weer, want
voor mij is Ajax zonder Bobby Haarms
geen Ajax meer.
Je vriend uit Aalsmeer
Rob de Vries
Bobby Haarms zag ik voor het eerst op een uit
klapbare poster van 65 cm breed en 25 cm hoog;
hij kwam uit het voetbalblad de "1-0". Daarop
stond de selectie van het seizoen '69/'70. En
daarop stond naast Rinus Michels als trainer, "de
heer B. Haarms, hulp-trainer". Als jongetje van 9
jaar, en Ajax-fan, bekeek je de hoofden van de
geportretteerden wel duizend keer, dus ook die
van "de heer B. Haarms, hulp-trainer". Een
onwankelbare, norse blik. Maar ook een spoor van
verhulde trots.
Aan de gezichts-uitdrukking van voetballers en
technische staf op selectiefoto's is in 30 jaar niets
terug, ik weet 't zeker!" Zowel het bericht, als de
persoonlijke aandacht die we kregen van de bood
schapper, vervulde ons met grote trots.
Inmiddels bestaat de "Bobby Haarms-fanclub" al
vele jaren, en ik prijs me gelukkig dat ik er vanaf
het eerste begin al bij mocht zijn. Het beeld van
Bob in een crapeau óp 't biljart, in het spelersho
me in de Meer, blijft onuitwisbaar; ik heb er nog
foto's van.
Tegenwoordig hebben we 't feest in de
Amsterdam Arena (wat natuurlijk het Johan Cruijff
stadion had moeten heten; trouwens: kan dat niet
alsnog?!), en is het grootser van opzet.
Het is overigens een prettige gedachte dat in de
woelige tijden die Ajax op dit moment doormaakt,
nog steeds die man in de buurt is, die alles weet
van Ajax, en die ook alles zal doen voor Ajax, en
die hopelijk nog één keer tegen ons (persoonlijk)
kan zeggen: "Johan komt terug, ik weet 't zeker!".
Mare Klein Essink
