Vriendschap zondag amateur voetbal naar zaterdag voetbal. Het begint met wat oudere spelers als proef. In het seizoen 1984/85 start het team in de laagste klasse, t.w. 3A. Ton Alleman wordt gevraagd als leider, verzorger en trainer de ploeg te begeleiden. Ondanks dat het woord trainer voor Ton een te groot woord is (hij was meer voor een goede sfeer) werd het team zonder problemen kampioen en promoveerde een klasse hoger. Het jaar daarop weer kampioen en dus promotie van de 1e klasse AVB. Toen moest een keus worden gemaakt. Voor plezier blijven spelen of doorgaan naar de KNVB en uiteraard de Hoofdklasse. En daar was ineens de trainer die dat kon realise ren, t.w. Bob Haarms. Toen hem werd gevraagd dat op zich te nemen had hij eigenlijk zijn trai ningspak van Ajax al aan. De opmars kon begin nen, n.l. 7 x kampioen worden om het hoogste te bereiken. Het werden onvergetelijke jaren. Waar Bob met zijn team speelde waren velen aanwezig. Niet alleen bestuurlijk, maar ook de echte Ajax- supporters. De groep enthousiastelingen werd groter naarmate de successen bleven komen. Totdat na een aantal jaren Bob opnieuw een func tie als trainer-assistent op het hoogste niveau bij onze club werd aangeboden. Een ieder van de amateur-afdeling gunde hem die promotie van harte. Toch was het voor ons allen geweldig, voor al voor Bob, dat zijn opvolger Dien de Groot het werk afmaakte met promotie van de Hoofdklasse. Bob en ondergetekende denken nog vaak aan die succesvolle periode. Bob gaat hogerop. Ik weet er alles van daar ik als bestuurslid technische zaken heel veel met het eerste team mee reisde. Niet alleen in Nederland, maar ook reizen naar het buitenland. Europa Cup, trainingskampen, vriendschappelijke potjes, wij waren er beiden bij. Na de training altijd na afloop een bakkie koffie en voor het slapen gaan met z'n allen nog een slok. Nog een anekdote over Bob. In seizoen 1978 was Bob trainer bij het tweede en ik leider bij de wedstrijd Amstelveen 1 - Ajax 2. Het elftal liep in de 1e helft voor geen meter, in de rust de bekende speech van trainer Bob. Bob tegen speler A: Wat is er met jou vandaag? Je bent nog nooit zo slecht geweest. Speler Ik doe toch mijn best, trainer. Bob Mijn best, mijn best zeg je, ik geloof meer dat je vannacht met je meisje hebt geslapen. Speler Trainer, ik heb niet eens een meisje. Bob Valt me van je tegen. Zo'n knappe gozer. ledereen in een deuk. Spanning eraf. Nog een klei ne peptalk en de wedstrijd werd gemakkelijk gewonnen. Onwillekeurig als wij elkaar in het spelershome of sportpark de Toekomst tegenkomen, komt die periode steeds weer in onze gedachten terug. Real Madrid, Juventus, AC Milan uit was geweldig. Maar ook spelen tegen Hbok, WVHEDW of de Germaan was een periode die iets had, hoe onbe langrijk voor anderen die wedstrijden waren. Uiteraard voor ons beiden gold alles omdat het ons cluppie was en natuurlijk nog altijd zal blijven. André Kraan Ik heb Bob leren kennen in de jaren '70 als een echte Amsterdammer. Dit gebeurde in z'n eigen café aan de Utrechtsestraat in Amsterdam. Als klanten kwamen daar toendertijd o.a. Piet "Zaandam", Piet "Castricum", Frans "Bakfiets" en vele andere klanten van Bob. Bob en Til waren samen eigenaar van de kroeg, maar Til was de kastelein. Bob hield meer van een praatje aan de bar met z'n maten. Het zal niet ver wonderlijk klinken dat dit een praatje was over voetbal en het liefst over zijn Ajax. Op een zaterdag zaten we met z'n allen in het café van Bob en Til. Om 2 uur 's nachts was het slui ten. Het laatste afzakkertje was altijd op Bob's kosten. Maar vóór dit afzakkertje was er al meer geconsumeerd. Bij het naar buitengaan liep ik tegen iemand aan. Piet "Zaandam" was bij me. Degene waar ik tegenaan liep was stomverbaasd en dacht "Wat krijgen we nu?" Piet dacht dat de voorbijganger de dader was en zei: "Wie aan m'n maat komt, komt aan mij". Bob en Til zagen dit. Gezien Piet's lengte (2 meter) kun je begrijpen dat dit nogal lachwekkend overkwam, mede door het feit dat we niet al te helder meer waren. We hebben het erna nog vele keren over gehad. Het was echt een vriendenkroeg. Je voelde je er altijd thuis. Het vervolg: In 1977 kwam ik nog steeds bij Bob en Til, maar niet meer alleen. Ik kreeg verkering. Voor de eerste keer kwamen we samen bij Bob en Til. ledereen stond versteld, omdat ik had gezegd "Trouwen, nooit". Na enige tijd zijn we verloofd in de zaak van Bob en Til. Verloofde Hanny ging nu ook mee, ook naar de wedstrijden van Ajax. Spoedig werd ook zij een bekende in Amsterdam.

AJAX ARCHIEF

Fanclub Bobby Haarms (1993-2000) | 1999 | | pagina 19