Bobby,
GROTE
WERKLUST
Wij kennen jou al 40 jaar. Dat is niet niks. Wij heb
ben veel goede herinneringen daaraan.
Het voetbaltoernooi in Patro Eijsden zullen wij
nooit meer vergeten. Het waren drie onvergetelijke
dagen. Wij hebben vaak getoast op Pamela, de
dochter van Jaap van Praag die toen net geboren
was.
Wij, dames, hadden een klein kamertje in het hotel
en jij een grote. Zonder te vragen bood jij je kamer
aan en ging zelf in het kleine kamertje liggen,
's Morgens kwam je bij ons in de kamer je sche
ren, dat moest kunnen zei je.
Net als met 13 man in de auto, dat moest ook
kunnen. Ik weet nog dat Ronnie Ruyzendaal zei: ïk
kan er niet meer bij". Oh, nee, antwoorde jij, klep
open, een zetje en liggen bovenop de jongens, die
al achterin de bak zaten. Het was maar een klein
stukje rijden.
Veel gelachen dus.
Joop heeft met veel plezier altijd getraind onder
jouw leiding. Sjouwen met banken. Rugby in de
prut. Afknijpen die hap zei je dan.
Je had ook altijd interesse als er wat in onze fami
lie gaande was.
Toen Marion geboren was, kwam je in het zieken
huis op kraambezoek, met een boxpakje en een
fruitmand.
Als verrassing, zei je dan.
Zo hebben wij samen ook Joop zijn vijftigste ver-
Wat ik mij nog herinner is dat Bobby in de jaren
1950 rechtshalf back was, zoals dat toen heette.
Hij gaf goede lange passes van deze plaats naar
de linksbuiten en linksbinnen evenals kortere pas
ses naar de rechtsbuiten.
Wat echter vooral opviel was zijn grote werklust.
Hij had een fantastisch uithoudingsvermogen.
Voetbalde niet voor persoonlijke eer, maar stelde
zich volledig in dienst van het Ajax-elftal. Dit uit
houdingsvermogen komt nog steeds tot uiting bij
zijn training van het elftal.
Toen Gerrie Mühren, de bekende Volendammer, bij
Ajax speelde werd zijn uithoudingsvermogen door
Bobby opgevoerd door loopoefeningen op het
trimparcours in het Amsterdamse Bos. Gerrie
heeft, dankzij Bobby nog steeds het record van dit
parcours.
Uit het particuliere leven
van Bob weet ik nog dat
hij (waarschijnlijk eerder
dan zijn echtgenote) een
café exploiteerde aan het
begin van de
Utrechtsestraat. Om de
hoek, op het
Rembrandtsplein was(?)
Max Tailleur, zeer bekend
door zijn optreden in De
Doofpot. Vele
Amsterdammers en niet-
Amsterdammers moes
ten geruime tijd wachten
alvorens zij binnen kon
den worden gelaten om
te genieten van de
Joodse humor van Max,
omdat De Doofpot avond
aan avond meer dan vol
was. Gelukkig konden
enkele vrienden van Max,
waar ik ook toe hoorde, stiekem van het café van
Bob door een achteringang in De Doofpot komen.
Het café is al lang verleden tijd en heden is het
restaurant La Perche d'Or het domein waar Tilly,
de vrouw van Bob, de leiding heeft.
W.H.E. Posthuma
Oud Ajax-arts (1934-1964)
jaardag op poten gezet.
Een soort surprisewedstrijd tussen Joop z'n huidi
ge team (zaterdag 4) en het team van jaar gele
den, Ajax 3.
Het team wat jij dus getraind heb. Jij vond het een
leuk idee. En was bereid om voor de kleding en
het veld te zorgen.
Het werd het hoofdveld in stadion de Meer.
Na bijna 40 jaar trouwe Ajax-dienst, had hij dat
wel verdiend vond jij.
Louis van Gaal was het er eerst niet mee eens,
want die vond dat niet zo nodig.
Maar jij hebt het toch voor elkaar gekregen en het
werd een onvergetelijk feest voor ons, maar vooral
voor Joop. Wij hebben het er nog vaak over.
Bobby jij hebt in onze familie een speciaal plekje.
En wij hopen dat wij nog lang daarvan mogen
genieten.
Groetjes,
Joop en Ans de Vries
