EEN ECHTE VRIEND
Bob, mijn
vader.
Hij zal het zich misschien niet meer herinneren,
maar de eerste keer dat ik Bob ontmoette, was in
de Schoolstraat in Diemen, waar ik toen woonde,
in het jaar 1972.
Ik kreeg voor het eerst met hem te maken op trai
ning, toen hij onze trainer moest vervangen. Ik
keek toen al heel erg tegen hem op. Want hij was
toch de hulptrainer van Ajax. Op die bewuste
avondtraining kreeg ik een trap op m'n scheen
been en bleef kermend van de pijn op de grond
liggen. Het enige wat Bob toen zei was: "Laat hem
maar liggen, hij staat vanzelf wel weer op".Wat ik
dan ook deed.
Toen ik op trainingskamp ging in 1975, dat was
onder Michels, met Ajax 1was het ook Bob die
op me insprak. Hij zei: "Siem, het enige wat je
tweede
moet doen, is luisteren en werken".
Het was ook Bob die mij aanbevolen heeft bij Ivic.
Van toen af aan begon eigenlijk mijn carrière als
speler van Ajax 1Hij heeft altijd in mij geloofd en
daar ben ik hem zeer dankbaar voor en vanaf dat
moment beschouw ik hem als mijn tweede vader.
Hij was ook geïnteresseerd in het Molukse volk.
Wij gingen samen de jongens in Veenhuizen
bezoeken die vastzaten in de gevangenis omwille
van de acties in Beilen en Wijster (1975 en 1977).
Dat was allemaal rond de kerstperiode 1979.
Vanaf dat moment is Bob altijd één van ons
geweest en gebleven.
Simon Tahamata
Mijn eerste kennismaking (in de Meer) was 22 jaar
geleden.
Ik lag op mijn knieën de keukenvloer te dweilen,
toen Bob (rokend natuurlijk) binnenkwam. Hij zei
dat is een ouderwetse die moet je houden Sien.
Ik ben daarna ook niet meer weggegaan, in al
deze jaren is Bob voor mij een echte vriend
geworden.
En ik hoop deze vriendschap nog heel lang te
mogen delen.
Bob, nog heel veel mooie Ajax jaren toegewenst.
Jon Dalmulder (Spelershome)
P.S. Het beste wat een mens voor de ander kan
doen,
is toch altijd wat hij voor hem betekent.
14
