EEN ECHTE VRIEND Bob, mijn vader. Hij zal het zich misschien niet meer herinneren, maar de eerste keer dat ik Bob ontmoette, was in de Schoolstraat in Diemen, waar ik toen woonde, in het jaar 1972. Ik kreeg voor het eerst met hem te maken op trai ning, toen hij onze trainer moest vervangen. Ik keek toen al heel erg tegen hem op. Want hij was toch de hulptrainer van Ajax. Op die bewuste avondtraining kreeg ik een trap op m'n scheen been en bleef kermend van de pijn op de grond liggen. Het enige wat Bob toen zei was: "Laat hem maar liggen, hij staat vanzelf wel weer op".Wat ik dan ook deed. Toen ik op trainingskamp ging in 1975, dat was onder Michels, met Ajax 1was het ook Bob die op me insprak. Hij zei: "Siem, het enige wat je tweede moet doen, is luisteren en werken". Het was ook Bob die mij aanbevolen heeft bij Ivic. Van toen af aan begon eigenlijk mijn carrière als speler van Ajax 1Hij heeft altijd in mij geloofd en daar ben ik hem zeer dankbaar voor en vanaf dat moment beschouw ik hem als mijn tweede vader. Hij was ook geïnteresseerd in het Molukse volk. Wij gingen samen de jongens in Veenhuizen bezoeken die vastzaten in de gevangenis omwille van de acties in Beilen en Wijster (1975 en 1977). Dat was allemaal rond de kerstperiode 1979. Vanaf dat moment is Bob altijd één van ons geweest en gebleven. Simon Tahamata Mijn eerste kennismaking (in de Meer) was 22 jaar geleden. Ik lag op mijn knieën de keukenvloer te dweilen, toen Bob (rokend natuurlijk) binnenkwam. Hij zei dat is een ouderwetse die moet je houden Sien. Ik ben daarna ook niet meer weggegaan, in al deze jaren is Bob voor mij een echte vriend geworden. En ik hoop deze vriendschap nog heel lang te mogen delen. Bob, nog heel veel mooie Ajax jaren toegewenst. Jon Dalmulder (Spelershome) P.S. Het beste wat een mens voor de ander kan doen, is toch altijd wat hij voor hem betekent. 14

AJAX ARCHIEF

Fanclub Bobby Haarms (1993-2000) | 1999 | | pagina 14