MISTER AJAX Beste Bob, Ervaring Emotie Beleving Werken Winnen Dat zijn de woorden die mij te binnen schieten als ik aan jou denk. Fred Grim kopvoetbal fanatieker dan een match. Hij zweepte ons op, spoorde ons aan, hielp ons en wees naar de vier muren van De Meer: het doel. Vergeleken bij detraining van Meneer Haarms waren de wedstrijden oases waarin er tijd was om bij te komen. Dat we won nen was normaal. Want we waren Ajax. We droe gen dat witte shirt met de rode baan. 'Adel verplicht', zei Meneer Haarms. En hij lachte en hij glom wanneer we hadden gewonnen. Was hij trots? Was hij tevreden? Het leek er op. Wij wisten dat we het ook aan die trainer te dan ken hadden dat we tegenstanders versloegen. Wij deden ze pijn omdat wij zelf pijn hadden gegeven, op de training. Die beloning smaakt te heerlijk en was het doordeweekse lijden waard geweest. Door te winnen had je het recht trots te zijn dat je Ajacied was. 'Adel verplicht'. Bob bracht ons niet de briljante passeerbeweging bij, hij leerde ons niet jonglerend drie tegenstanders voorbij te lopen, onderwees ons niet de hakbal als elegante oplossing van een probleem. Voetbalvermogen hadden we, anders speelden wij niet in dat witte shirt met de rode baan. Hij bracht ons de essentie van Ajax bij: meer te doen voor je sport dan anderen meer te geven dan je concurrent, alles er voor over te heb ben om te slagen, verlies te ervaren als een schande. Want adel verplicht. En hij leerde ons dat de volledige overgave voor het voetbal alles te maken had met de liefde voor je sport en voor je club. Ajax! Drieënzestig.vierenzestig.VIJFENZESTIG! Vijfenzestig jaar is-ie. Meneer Haarms, Oom Bob, Bob. Elke dag binnen die vijfenzestig jaar bereid om te lijden voor dat superbe overwinnaarsgevoel dat je recht op Ajax-trots gaf. Alle voetballers die onder hem trainden accepteerden zijn eis omdat zij zagen dat hij zichzelf die eis ook stelde en er naar handelde. Ziek van verlies, trots op de zege. Verliefd op zijn club. De man die Ajax is, verdient eer. Adel verplicht. Voor mij van nu af aan: Sir Bob. David Endt 'Laat de kreupelen weer scoren Heeft een hekel aan patat Is verliefd op grote oren een net vol darmen en bloed aan de lat Een houten schip, een ijzeren man Voltooid verleden tijd Man werd schip en schip werd man alle schoonheid ten spijt. Hij doorstond de tand des tijds van postduif tot fax Voor mij heeft Bob de eerste prijs Die van Mister Ajax Gerrie Mühren 10

AJAX ARCHIEF

Fanclub Bobby Haarms (1993-2000) | 1999 | | pagina 10