DE BOBq*
DE VROUW
ACHTER BOB...
TILLY HAARMS
FLIP BRANDON was de portier van de filmacademie in de tijd dat wij
(de voorzitter en ondergetekende) ons daar probeerden te scholen
voor het grote film- en televisieleven. Flip was niet groot van stuk,
maar je kwam onmogelijk langs hem, als hij dat niet wilde. Als hij
wel eens uit zijn portiersloge kwam en voor de academie stond, dan
straalde deze man een gezag uit alsof er nog een functie bestond
die hem boven de directie plaatste. Het was niet alleen zijn uitstra
ling die hem zo sterk moakte. De kleine Flip was voor de oorlog nog
bokskampioen van Amsterdam geweest in zijn gewichtsklasse. Zijn
kracht en onverzettelijkheid hadden deze joodse man ook door de
kampen heen geholpen in de Tweede Wereldoorlog.
Flip was de eigenlijke directeur van de filmacademie; geen mens
die daar aan twijfelde. De toenmalige officiële directeur, Anton
Koolhaas, boog zich altijd diep als hij iets aan Flip moest vragen en
dat was niet uit neerbuigendheid, nee, alleen uit diep ontzag. Flip
wist alles en regelde alles.
Achterna gezeten door angstdromen, overgehouden uit de concen
tratiekampen, vluchtte Flip meestal om 5 uur 's ochtends het bed
uit en kwam om iets over 6 uur aan op de school, maakte doar
koffie, las de krant, bereidde een pan soep voor de kantine, bekeek
het rooster van de dag en zorgde dat het schoolbedrijf kon draaien
om negen uur als de deuren officieel open gingen. Flip was de spil
waar alles om draaide.
Als je met een diploma van de academie af kwam en je had geen
hand gehad van Flip, dan kon je je carrière wel schudden. Als er
grote filmers op bezoek kwamen voor gastlessen gingen ze altijd
eerst bij Flip langs. Zonder Flip had je geen echt bestaansrecht.
Nieuwe leraren die hem over het hoofd trachtten te zien, stonden
binnen de kortste tijd weer op de keien. Als een van de studenten
wat flikte dat niet volgens de wetten van Flip was, kon deze beter
een andere studie kiezen. Wie het bij Flip verbruid had, wachtte een
sanctie die erger was dan een straftraining von Bob.
Maar als je het even helemaal gehad had met de studie, of je zat
helemaal vast op creatief gebied, dan ging je bij Flip langs. Het
leven had hem meer geschoold dan welke universiteit ook. Flip was
psycholoog, pedagoog en wijsgeer tegelijkertijd. Hij sprak je met
enkele juist gekozen woorden weer moed in en ondanks de hart
verscheurende ellende die hij had meegemaakt had hij zijn humor
nooit verloren; het was zijn geheime wapen, dot hij niet gebruikte
om populair te doen, maar om juist de gewichtigdoenerij van zowel
leraren als studenten te relativeren.
Flip was ook gek van Ajax en ik herinner me dat hij zeer heldere
analyses kon geven van het Gouden Ajax uit de zeventiger jaren.
Ik weet zeker dat als Bob hem gekend had, dat zij grote vrienden
geweest zouden zijn. Flip was een Bob. Een man met karakter; met
een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Hard, maor met een hart
van goud.
Een tiental jaren geleden hebben we Flip naar zijn laatste loge
gebracht, de Oosterbegraafplaats, vlak achter het geboortehuis van
Bob. En ik weet zeker dat als Petrus eens een dag vrijaf wil nemen,
hij Flip als zijn vervanger aan de poort zal kiezen. Ook God zal dan
een diepe buiging voor hem maken, want voor iemand met een
Bob-job is geen eerbied groot genoeg.
Hans Melissen
Korte anekdotes over de vrouw achter Bob,
opgetekend door een goede huisvriendin.
TRAININGSPAKKEN
Zo'n 25 jaar geleden,toen Bob nog jeugdtrainer was van Ajax en de
club nog niet over het kapitaal beschikte als tegenwoordig, kreeg
Bob het voor elkaar om de oude trainingspakken van de selectie te
bemachtigen. "Wat moet jij daarmee", vroeg het toenmalige
bestuur! "Voor de jeugd", zei Bob. De pakken waren echter in slech
te staat en dermate versleten, dat er een grondige opknapbeurt
nodig was om ze weer speelklaar te krijgen. Wie was de
aangewezen persoon om dit te doen... Tilly natuurlijk, 's Avonds na
haar werk nam ze de pakken onder handen. Eerst grondig wassen,
drogen en daarna herstellen. Nieuwe ritssluitingen inzetten, hoorden
vernieuwen... Kortom een gigantische klus, maar het resultaat
mocht er zijn. De jeugdspelers van Ajax waren de koning te rijk met
deze weer als nieuwe trainingspakken. Dankzij Tilly.
KOVACS EN HET KRAAMBEZOEK.
In de beginperiode dat Kovacs trainer was bij Ajax, en zonder zijn
gezin in Nederland verbleef, werd een van de spelers vader. Kovacs
was niet alleen trainer maar ook een sociaal bewogen man. Hij vond
het ols zijn plicht om daar iets aan te doen. Niet dot hij direct op
kraambezoek ging, nee... hij charterde Tilly hiervoor. Sinds die tijd
is het een traditie geworden dat Tilly namens de spelersgroep en
trainer op kraambezoek ging. Als je in die tijd Tilly met een cadeau
tje zag lopen dan wist iedereen dat er weer gezinsuitbreiding was
bij een van de spelers.
BUITENLANDSE TRIPS
Op alle buitenlandse reizen waarbij de spelersvrouwen door het
bestuur uitgenodigd waren nam Tilly automatisch de taak van
reisleidster op zich. Zo waren ze in Brazilië, Argentinië en Indonesië.
Terwijl de spelers trainden, waren de vrouwen vrij en konden zich
vermaken met touristische bezienswaardigheden. Zo organiseerde
Tilly in Indonesië een rondrit met Riksja's. In een stoet van 1 Riksja's
ging de trip met uitbundige dames door de stad, totdat er iets mis
ging. Een van de Riksja jongens vond zijn vracht wel heel charmant
en liep uit de rij en spoedde zich via een obscure steeg de rimboe
in. De dames hadden niet in de gaten dat de bestuurder vertrokken
was, alleen Tilly had dit direct door en zette de achtervolging in. Na
een wildemansrit en het gegil van mevrouw tóuhren in de onbe
stuurbare Riksja werden ze onder aanvoering van Til ingehaald.
Achteraf weer terug in het hotel was het natuurlijk dolle pret.
Dankzij Tilly was alles weer op z'n pootjes terechtgekomen.
DE TAS VAN TIL
De laatste tijd kan Til door haor drukke werkzaamheden in restau
rant La Perche d'Or, nog moar sporadisch de thuiswedstrijden van
Ajax bijwonen. De keren dat ze gaat wordt ze door de spelersvrou
wen met gejuich begroet en azen meteen op de inhoud van haar
handtas. "Heb je drop bij je, een pepermuntje, mentos of een aspe-
rientje..." Het is alom bekend van Til dat ze van alles in haar tas
heeft om de dames te voorzien van snoep en medicijnen. Voor Bob,
als trainer, is de tas van Til ook onmisbaar bij speciale gelegenheden
zoals uitnodigingen, openingen, bezoek aan gehandicapten, een
aftrap verrichten op Curacao. Naast lekkernijen voor de inwendige
mens, zit de tas vol met foto's, speldjes en vaantjes van Ajax. Bob
maakt hiermee een heleboel mensen blij en hij weet dat er altijd
voorraad is in de tas van Til.