D OPROEP Het adres van ons Fanclublid nr. 145 HENK TEN HAVE is bij de administratie geheel onbekend. Wie kan ons aan zijn adres helpen? Postbus 93099 1090 BB Amsterdam of Fax 020-6633095 RECHT VOOR Z'N RAAP. e uitnodiging van mijn zwager Cees voor een rondleiding door het Ajax-stadion, samen met een tiental zakenrelaties, had ik snel aangenomen. Als ik op 16 februari '94 om 14.30 uur mijn auto de Middenweg opdraai richting de Meer, stijgt mijn bloeddruk onmiskenbaar en maakt dat vreemde gevoel van opwinding zich weer van mij meester. Onnodig te vermelden dat het hier handelt om 'het Ajaxgevoel'. Zoals alle Bobbladlezers weten: moeilijk, zo niet onmogelijk uit te leggen aan een buitenstaander. Ik was aan de vroege kant, parkeer m'n auto en begeef me richting administratie. Voor ik het weet loop ik regelrecht tegen een massief gebouwde door-en-door Amsterdammer op met achter z'n bril een vriendelijke, doch 'recht voor z'n raap-blik'. Zo begon mijn eerste kennismaking met Bobby...! Heel even zocht ik naar woorden (gebeurt me niet vaak), maar nadat we elkaar eens onderzoekend hadden aangekeken, ontstond een levendige en interessante conversatie over het voetbalvak. Reeds na enkele ogenblikken moest ik vaststellen: hij was het helemaal..., m.a.w. het beeld dat ik vooraf van hem had, klopte tot in details. Welk beeld dan wel? Het beeld van een gedreven vakman, wars van allures en 'gedoe', zonder een spoortje arrogantie... en behept met één grote passie: voetbal én Ajax. Hij zou ons die middag rondleiden en nam, zoals al gauw bleek, daar de tijd voor! P.R., dat is tegenwoordig een 'vak', een wetenschap haast, maar het werd mij snel duidelijk dat Bobby Haarms zich niet in die cursus behoeft te verdiepen: hij is een autodidact op dat gebied! Het gezelschap had zich inmiddels verzameld en we volgden Bobby nieuwsgierig door 'heilige' gangen van de Meer, waar je het roemrijke verleden schijnt te ruiken... Schrijver dezes, een vierenvijftigjarige, tamelijk bereisde grootvader, kreeg het gevoel met zijn eerste schoolreisje bezig te zijn. Bobby was verbaal op toeren, ging in op allerlei vragen uit het gezelschap en wat mij opviel was zijn nauwelijks verholen enthousiasme en trots op 'zijn' werkterrein. Voor mij allemaal olie op het 'rood-witte vuur'. Hij had het over 'zijn' jongens, kreeg de lachers op zijn hand met sappige voetbalanecdotes en verhaalde geestdriftig over de Ajax- historie, hoewel ik vond dat-ie daar nog bescheiden over deed. Deze bijzondere rondleiding was inspirerend, boeiend, Amsterdams en dus typisch Bobby. Een man met zo'n unieke ervaring, die de Meer, denk ik, als zijn huiskamer beschouwt (hopelijk leest Til dit niet) en bovenal CLUBLIEFDE uitstraalt. Je zou zeggen: dat is heden ten dage uitzonderlijk en misschien is dat ook wel zo. Met mijn ogen en oren wijdopen kwam ik die middag méér aan de weet over voetbal dan tijdens tien thuiswedstrijden! De skyboxen... èn het uitzicht... de kledingmagazijnen... Sjaak Wolfs territorium.... een foto van de groep op de middenstip, ja, ik bedoel DE middenstip! En met bewondering kijkend naar de kleine balkunstenaars op Voorland en luisterend naar Bobby's betoog, vroeg ik me af wie er méér genoot, Bobby of wij... Het naderende afscheid straks van de Meer moet hem, en met hem velen, toch pijn gaan doen, al wordt die nieuwe tempel nóg zo mooi. Het etentje, na de rondleiding, in het knusse La Perche d'Or, betekende niet alleen een smakelijk voetbaltoetje, maar gaf tevens aan hoe de familie Haarms de zaken voor elkaar heeft: prima dus! Toen niet lang daarna op dezelfde plek Bobby's verjaardag op uitbundige wijze werd gevierd (we speelden daar met ons trio), begreep ik iets van de waardering en het respect van velen voor de mens Bobby Haarms. Voor mij persoonlijk een inspiratiebron, gezien de wijze waarop hij weet om te gaan met topsporters in een louter prestatieklimaat... en die op het smalle richeltje van het succes balanceren. Hij gaat uit van eigen denkbeelden en ervaring, zonder concessies, keihard als het moet en op de grasmat luid en duidelijk te volgen! Hoewel, Louis schreeuwt harder, maar wat wil je met jongere stembanden... èn de eindverantwoordelijkheid voor het resultaat? Fanclubs, daar heb ik het nooit zo op gehad (zelfs niet die van Frank Sinatra), maar ja, die Bobby Haarms Fanclub...? Daar ben ik voor gezwicht... en het voelt uitstekend! En Bobby, met die 'recht voor z'n raap'-blik en die humor in z'n ogen? Die kom ik straks weer tegen op het veld van V.V. Egmondia... als-ie er weer een paar 'onder handen' neemt... Zonder problemen, want waar gras is, werkt-ie. En hoe! Erik Nap, Heiloo

AJAX ARCHIEF

Fanclub Bobby Haarms (1993-2000) | 1995 | | pagina 8